Dromen

Dagen kan ik dromen
loop ik in gedachten mee
had zo graag je meegenomen
nog één keer naar die zee

Steeds weer die beweging,
angsten en geen rust
Wat nog over is gebleven
denkbaar, nog één keer naar die kust

Ik weet het, water en de wind
dat nog een keer te voelen
Want ach, wie weet
stopt één moment het woelen

Kijken naar het water,
al is het maar voor even,
omdat simpelweg
niets uitmaakt in dit leven

De wind, die lucht
de stilheid van jouw wezen
die kracht niet meer
alleen wel af te lezen 

Nu en dan zo nodig, verstoken van, daar willen zijn
't is niet veel groter, en oprecht, bescheiden klein

Altijd weer iedereen,
zoveel of niets te zeggen
over alles,
hoef jij niets uit te leggen

Soms eenvoudig zwijgen,
je blik meer dan genoeg
't stil zijn van jouw woorden
wellicht net nog te vroeg

Dan vraag je me: Waarheen? Waar ben ik dan?
Tot dan en zolang nodig
doe ik met liefde wat ik kan...