zaterdag 29 augustus 2015

Ben verwonderd...

Wat een heerlijke zaterdag, jonge(n)lui! Echt zo'n bijna therapeutisch dagje (voor mij dan hè). En uiteraard wijst die 'lui' ook naar niemand anders dan mijzelf... vandaag. Wat lui ben ik uiteraard niet. Althans, normaliter. Maar ja, wat is 'normaal' in deze tijd? Nou weet je wat, daar ga ik het niet over hebben, dacht ik zo.

Wat ik vanochtend echter wel dacht, was dat ik best weer eens iets zou kunnen schrijven over wonderen. Je weet wel, die indrukwekkende en rationeel (schijnbaar) onverklaarbare gebeurtenissen (bron: Wikipedia).


Maar ja, aan de andere kant, daar is al zovéél over geschreven. Dat kunnen anderen veel beter (dacht ik ook). 

zaterdag 15 augustus 2015

Beetje bij beetje

'Als tederheid vermengd met droefheid ons hart raakt, weten we dat we in contact zijn met de werkelijkheid...'

Mooie, ware woorden van Chogyam Trungpa.


De tekst gaat nog even verder: ‘De legendarische Tibetaanse leraar Chogyam Trungpa (1939-1987) was een groot voorstander van openheid. Keer op keer vertelde hij zijn leerlingen om hun hart te openen voor de ervaringen die in het leven op je afkomen. Deze houding is oneindig veel moeilijker dan gewoontegetrouw lastige gevoelens van je af schuiven, jezelf ertegen wapenen of jezelf verdoven zodat je ze niet meer ervaart. Je kwetsbaar opstellen is dus niet gemakkelijk, maar het is wel nodig, tenminste als je wilt leven vanuit de diepten van je wezen. Geraakt kunnen worden betekent authentiek zijn. Hoe rauw het ook mag voelen. Maar wie zegt dat de werkelijkheid makkelijk zou moeten zijn?’

Ik las het vanochtend en het maakte dat ik even moest slikken. Soms heb je dat, sluit iets of iemand precies aan bij waar jij bent.

En inderdaad, niemand heeft mij ooit verteld dat de werkelijkheid makkelijk zou zijn. Echter, hoe rauw ze soms kan zijn, heb ik deze week weer mogen ervaren...


vrijdag 7 augustus 2015

gewoon een dag...


Vandaag zou ik zo maar
een gedicht kunnen schrijven, 
over

'dat wat zal zijn
wanneer het zijn zal
zal het zijn 
dat wat het is'

of zou ik maar zo 
de muziek kunnen draaien, want

'ik hou ervan
dat alles werkelijk is
en dat alles is 
zoals het moet zijn
ja daar hou ik van
omdat het zo zou zijn
ook als ik er niet van hield'
uit 'Wanneer de lente komt'


Ons leven
sinds ooit die dag
net even anders
zoals het is
nooit meer onbevangen
zal het zijn
maar iedere dag 
meer dan waard
 te leven

want dat is 
wat het is 



zondag 2 augustus 2015

who's counting...





Vrijdag 31 juli 2015, uurtje of half 4. 

Morgen is het alweer 1 augustus, bedenk ik me...
Ik ben op mijn werk. Ook hier is het vakantietijd, en dus heb ik alle tijd om 
te denken, om te peinzen, om te mijmeren en misschien wel zo af en toe weer eens heel ouderwets te piekeren, zoals nu, over van alles en niets. 

Ja, ik weet het. Niemand hoeft me immers te vertellen, dat 'piekeren de verkeerde kant op fantaseren is.' 
Dat het eigenlijk net lijkt op schommelen, alleen kom je niet veel verder. Hoewel ik op zich schommelen wel een hele fijne bezigheid vind, dat dan weer wel...

En toen werd het ineens drukker en moesten mijn gedachten weer een hele andere kant op.

Inmiddels is het zondag, een uurtje of half 8 (
but who's counting) en is er in twee dagen tijd weer genoeg gedacht, gepeinsd, gemijmerd en toch ook wel degelijk gepiekerd, bedenk ik me nu, over van alles en heel veel ...

Soms gebeurt er eenvoudigweg te veel om op te noemen, of zelfs om over te schrijven. Hoewel ik de afgelopen tijd best heb geschreven, dat dan weer wel, alleen niet hier. De reden is heel simpel, soms is het gewoon niet de tijd om te delen, maar moet het wel uit mijn hoofd.

Het is een beetje een wirwar, in mijn hoofd. Of, net als mijn lief wel eens zegt, heb ook ik af en toe last van een 'raar sfeertje'. Niet erg, niet zorgwekkend, misschien alleen op momenten enigszins vermoeiend, maar hé... het is vakantietijd...

Ik zit in de tuin, na een heerlijke fietstocht vandaag langs een landschap van herinneringen van mijn lief. Luister glimlachend naar het gekeuvel van onze kleine buurman, hij kletst al behoorlijk volzinnen en zo af en toe is het echt te leuk. Na de zomer gaat hij naar de 'grote school'; voor mijn gevoel was het gisteren dat hij het woordje 'aardbeien' ontdekte...

En zo gaan we allemaal van de ene fase naar een andere. Begint de ene iets nieuws en sluit de andere iets af... and the rest is beautiful history, schreef ik deze week nog aan iemand die me heel dierbaar is.

Zo maken we iedere dag weer ons eigen stukje geschiedenis, ook vandaag, de afgelopen weken, het afgelopen jaar; best een beetje raar jaar, tot nu toe. Maar ook wel weer een mooi en heel bijzonder jaar, wetende en (gelukkig ook) niet wetende wat er nog in het verschiet ligt...

En dus sluit ik af met misschien wel het grootste cliché dat er bestaat, want ondanks alle shit die er (uiteraard ook) is, is misschien niet iedere dag goed, maar zit er wel degelijk iets goeds in iedere dag!