zaterdag 25 februari 2012

allergaartje...

... ook wel mengelmoes, optelling van alles, samenraapsel, ratjetoe.

Het geeft denk ik wel een beetje weer wat het is geweest de afgelopen week; gewoon van alles wat.

Druk met het werk, druk (in het hoofd vooral) met het nieuwe huis, druk (in het hoofd voornamelijk, ben nu eenmaal niet zo'n huishoudelijk 'wonder' ) met het oude huidige huis.

Zo hebben wij sinds een dag of wat een zgn. 'spook'ketel, althans, in mijn beleving. Er zit inmiddels zelfs een soort van logica in, merkte ik gisteren. 's Ochtends - mijn favoriete douchemoment van de dag - weigert het ding iedere vorm van welke warmte dan ook. Echter 's avonds is hij niet koud te krijgen. 'Gevalletje bijvullen' (om te spreken met de woorden van mijn Lief) en dat gaan we dan ook vandaag dus maar eens doen.... mijn Lief dus :-). En ja, natuurlijk is die oude 'spook'ketel aan vervanging toe... maar ik schat zo in dat wij dat niet meer gaan meemaken in dit huis (ervan uitgaande dat het ding het nog wel even 2 maandjes volhoudt met af en toe wat water erbij :-))


Nog maar 2 maanden jongens, althans, daar gaan we nog steeds wel van uit.
'Ze' (verkoopster) heeft nl. nog 4 dagen. Het zou dus zelfs nog 1 april kunnen worden i.p.v. 1 mei, mocht ze toch nog eerder andere woonruimte vinden.
Het ziet er niet echt naar uit dat dat gaat gebeuren en eerlijk gezegd; prima. 
Die 2 maanden zijn zo voorbij.... en er is al 1 doos gesorteerd op zolder :-)))) Ook dat staat dus op het programma dit weekend; opruimen!

Buiten het opruimen, staat er natuurlijk nog veel meer op het programma; leve het weekend! En natuurlijk hadden we ook voor dit weekend weer -zoals altijd- de meest 'wilde en spannende' plannen bedacht (klein grapje). Helaas moeten die weer even terug te kast in. Het zal nog wel een week of 6 duren voordat we weer met de lieve 'lease'puber kunnen gaan voetballen, karten, boomhutten bouwen :-)....fietsen. Het zit er voorlopig gewoon even niet in.


Onze pechtvogel heeft zijn rechterschouder gebroken; gevalletje 'remmen blokkeren' terwijl je een hellinkje affietst.
Natuurlijk zijn we blij dat 'het alleen maar dit is', maar je krijgt toch even een knoop in je maag als je een telefoontje krijgt.
Hij was echter wel zo lief stoer om te roepen: 'ik kom wel hoor pap, er is niets wat me bij m'n vader weghoudt...' tja -slik- :-)) (en hij had natuurlijk ook zin in gebak dit weekend :-))
Kwestie dus van hier gewoon even zijn slaapkamer 'verbouwen' (logeerbed i.p.v. hoogslaper). Inmiddels hoor ik wat beweging boven dus ik ga zo maar eens kijken of 'Zelda spelen met links' ook lukt ....

Van alles wat, een allergaartje, wat maakt het uit:





zondag 19 februari 2012

doordeweekse zondag

Net als meestal, verloopt ook deze zondagochtend rustig. Genoeg te doen hoor, maar geen haast.

Eerst koffie, zoals gebruikelijk de 1e meestal in m'n eentje :-) en een half uurtje later nog eentje, maar dan wel de heerlijke cappuchinno-versie van mijn Lief met mijn Lief :-).

De zon schijnt, en zo komt het dat we spontaan besluiten om te gaan fietsen. Even een soort lamawaaien-gevoel, want straks 'moeten' we nog genoeg, het is tijd voor het serieuze werk...

Zo schreeuwt o.a. Administratie om aandacht. En weet je, als je een huis koopt, wil 'men' - die natuurlijk het beste met je voor hebben (gaan we vanuit) - ook ineens van alles van je weten. Ze vragen nog net niet je pincode, maar een intakesessie bij een beetje psycholoog is er niets bij; 'of u even wat vragen wilt beantwoorden...graag', en wel nu!

Moet je ineens echt serieus over je toekomst gaan nadenken. Wat je gaat doen als 1 van jullie ..... en vult u de rest maar in. Alsof we nu wel in de toekomst kunnen kijken....sinds wanneer zijn wij helderziend?
Gooi maar in m'n pet, maar ik weet toch werkelijk niet wanneer en of we arbeidsongeschikt raken. En nee, ik ben geen financieel expert (cijfertjes waren al nooit m'n ding) en ik heb er natuurlijk geen verstand van. Maar er komt ook nog eens bij dat er bij ons beide - want laten we vooral de kleine lettertjes en zgn. uitsluitingen niet vergeten - een behoorlijke x-je achter onze naam staat, dus tja... de question is zoiets als 'to do or not to do' (verzekeren of sparen....) en zo...

Het lamawaaien-gevoel is overigens dubbel en dwars gelukt; leve buienradar.... als je goed oplet. Wij niet helemaal; werden onderweg getrakteerd op een oer-Hollandse hagelbui.
Thuisgekomen -na toch een goed uur stevig gefietst- extra genoten van een kop dampende thee, schaatsen op tv, gevolgd door een heerlijk warm bad; leve buienradar :-)

En daarna was het tijd voor het echte serieuze werk...

-klik op het plaatje voor de vergroting -


...en nu nooit meer zeggen dat het huishouden een feestje is...en nee ik ben er niet geweest en je zult me er niet vinden ook :-); leve de AD-weekend krant!

zaterdag 18 februari 2012

heel even

klik hier

Heel even lijk (ben) ik terug. Zie ik de beelden weer voor me. Hoor ik flarden; 'koelen', 'neurologische schade', 'stabiel, maar nog niet buiten levensgevaar' ...

Heel even voel ik het weer. Niets kunnen, moeten afwachten en misschien wel hopen tegen beter weten in. Het gevoel zal waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. In een split second voert het weer even de boventoon.


Maar het gaat niet om mij, want ik weet dat er wonderen bestaan; (be)leef het iedere dag, inmiddels al 915 prachtige dagen (gisteren exact 2,5 jaar geleden ...)



Wonderen bestaan, en ook voor hen en diegenen die het nodig hebben de komende tijd, hoop ik op zo'n wonder!




woensdag 15 februari 2012

slik

.. we doen niet (mee) aan Valentijn
ook dit jaar niet :-) ..

 maar dan vind je deze

hele speciale
verrassing als je thuiskomt .... 



zaterdag 11 februari 2012

definitief ...

Je weet het al (natuurlijk) hebt het al bevestigd gekregen per mail (natuurlijk)..... maar eerlijk is eerlijk, het geeft toch ook wel een lekker gevoel als je ziet dat het 'onder voorbehoud' veranderd is in ' dit huis is verkocht' :-)
  
op naar 1 mei ...
(de overdracht)

zaterdag 4 februari 2012

raar idee

dat we volgend jaar winter toch echt een ander uitzicht (tuin) hebben :-)


woensdag 1 februari 2012

1, 2, 3, 4, 5, 6 ... en gelukkig geen 7!

"Don't let the world change your smile..."

Meestal lukt dat ook wel (gelukkig), maar soms gewoon even niet. Dan valt er simpelweg niet zo heel veel te lachen, zoals de afgelopen 14 dagen, die in het teken stonden van ziekenhuisbezoeken, 6 x opereren in 12 dagen, bloedingen en bloedwaardes waar geen touw aan vast te knopen was, artsen naast het bed die onverbloemd toegeven 'het ook niet te weten....' tja.... 

Werkelijk niemand die 2 weken geleden had kunnen vermoeden dat een relatief 'simpele' dagopname-ingreep zou eindigen op de ic....

Gelukkig lijkt het tij gekeerd - hoor ik zojuist - en mag hij vanmiddag weer terug naar zaal; mijn lieve schoonvader. Het lijkt er werkelijk op dat 'men' de 'boosdoener' gevonden heeft.... en nu dus alleen nog maar op naar een voorspoedig herstel!