En op zich heeft de ene draad helemaal niets met de andere te maken. Maar misschien toch ook wel een beetje.
Even schakelen en de draad weer oppakken. Ach ja, het laat zich nu eenmaal niet vatten in een hapklare handleiding. En toch doen we het misschien wel meerdere keren op een dag, soms.
De draad van morgen is overigens helder en ik voorzie dan ook geen problemen om weer met die draad aan de slag te gaan. De draad van zaterdag daarentegen was dit keer van een hele andere orde. Hij zat behoorlijk in de war, gedraaid en in de knoop. Ik was hem zelfs geloof ik heel eventjes kwijt.
Voor het eerst ging er een avond en een nacht voorbij voordat ik voor mijn gevoel weer een beginnetje zag in die hele grote kluw.
En toch, als ik nu heel goed kijk, is er ook wel iets veranderd aan die draad; ons lijntje, dat zorgt voor samenhang en houvast. Het is een beetje dunner, de kleur een ietjes valer en hier en daar hangt er een rafeltje. Op zich niet heel erg en het zal me best nog wel een keer vaker gebeuren. Het hoort ook zo bij het proces. Alleen deze rafel had ik even niet zo snel zien aankomen...
Ik stond erbij en ik keek er naar, zaterdagmiddag. Terwijl we rustig aan het wandelen waren, zag en voelde ik letterlijk -van het een op het andere moment- de wereld van mijn vriendin vervagen. Op nog geen honderd meter verwijderd van haar huis vroeg ze met achterdochtige stem: 'Maar hoe kom ik nou dan thuis dan?' En even later, terwijl we nog een glaasje ranja dronken, kwam ineens uit het niets heel zacht de vraag:'Hoe lang kennen wij elkaar dan en hoe is dat zo gekomen dan?'
Het besef dat ook daar inmiddels rafels zijn ontstaan, kwam bij mij wel even binnen. Tja, even schakelen en de draad weer oppakken, lukte op dat moment dan ook net iets minder snel dan anders...
En toch was het een weekend om te koesteren!
Niet alleen door een hele gezellige burendag, met zang, dans én schitterend weer.
Familytime, met volop gezelligheid, lekker eten en tijd om weer eens uitgebreid bij te kletsen en met gepaste trots te luisteren. Zo vertelde o.a. mijn bonuskind -even tussen neus en lippen door- dat zijn stageplek voor zijn tweede studiejaar ook geregeld is. Dit jaar loopt hij 'gewoon' stage bij een orthopedagogisch didactisch centrum, wat onderwijs en begeleiding verzorgt voor leerlingen die problemen hebben met leren en/of sociaal functioneren. En zo heeft ook hij dus intussen de welbekende draad weer opgepakt, en hoe!
