10 dagen geleden....

... en jammer genoeg moet ik (en vandaag ook mw. dokter) concluderen dat het anti-plan niet echt heeft gewerkt.

Dat wat 10 dagen geleden begon als met een virusje, is volgens mw. dokter zo goed als zeker aangevuld met een infectie met bacteriën, en dus ziet de wereld er nu als volgt uit:

... gewoon even 7 dagen volhouden, dan moet het goed komen!

Even balen dus, maar zeker geen reden om zo direct niet een hele fijne salade in elkaar te zetten met bietjes uit de tuin van onze aardige (ex)buurman :-) en manlief een stukje vlees op de bbq te laten gooien.... 

10-stappen-plan

Al zag dit tafereeltje er bij mij vanochtend net iets anders uit....mijn stoombakje was grijs en mijn handdoek blauw, maar veel meer verschil was er niet.

Ik dacht een paar dagen geleden nog heel enthousiast dat ik vorige week 'het ergste' echt gehad had, 'nog net op tijd was', goed geluisterd had naar mijn Lief, m'n collega's en mezelf :-) ...
Terugkijkend wellicht meer een wens der gedachte geweest...

Inmiddels begint ook mijn nacht-bed-tafeltje steeds voller te raken met allerhande middeltjes, met als enig -toch zo simpele- doel, een blijkbaar hele hardnekkige verkoudheid te kop in te drukken.In ieder geval zou een beetje meer lucht, open neusholtes en een keel die niet aanvoelt als schuurpapier, van harte welkom zijn.

Ik dacht ook echt dat ik goed bezig was de afgelopen dagen. Had ergens een '10-stappen-anti-ziek-worden-plan gelezen' en ach, daar ik altijd wel in ben voor een nieuw plannetje...

Het anti-plan ziet er alsvolgt uit:

1. Verse groeten en vers fruit inslaan. Het lichaam schreeuwt om vitamines (tja, wie ben ik dan om te weigeren....).

2. Iedere ochtend gewoon op tijd opstaan (wel net zo gezellig -en gemakkelijk ihkv ontbijt en lunch klaar maken voor mijn lieve wederhelft :-)) en een hele hete warme douche nemen. Gebruik een badschuim met bijv. euca erin.
Na het douchen tanden poetsen, want die ziektekiemen die in je keel rondhangen moeten natuurlijk heel snel weggewerkt worden (en je voelt je gelijk een stuk frisser kan ik je verzekeren).

3. Veel drinken, bij voorkeur water (geen probleem, ben nu eenmaal geen theeleut en koffie smaakt me nu niet zo). Water helpt ook weer om zo snel mogelijk al die ziektekiemen af te voeren en owh... natuurlijk even geen alcohol nuttigen.... (en dan wetende dat er hele lekkere witte wijnen koel staan te wachten in onze mooie nieuwe glanzende koelkast).

4. Het slaapkamerraam open (staat hier altijd open) zodat alles lekker door kan luchten; ziektekiemen krijgen zo niet de kans om zich lekker te nestelen in dat geweldige nieuwe warme bed.... luchten, luchten en nog eens luchten en regelmatig verschonen (ook dat heb ik al 2 x gedaan).

5. Dan niet te vergeten de paracetamol, gevolgd door, of in combi met een ibuprofennetje....(helaas tot op heden weinig tot geen effect).

6. In ieder geval niet versuft op de bank hangen en roepen dat je je niet lekker voelt. Dat helpt toch niet en is nog niemand zich ooit beter van gaan voelen (ik zou niet durven, daarbij ligt dat helemaal niet lekker en dus mocht de neiging tot bankhangen zich onverhoopt toch voordoen, ga ik gewoon weer naar dat heerlijke, geweldige, nieuwe bed).

7. Stomen; gekookt water in een pan en een handje rinocaps erin, met je hoofd er lekker boven gaan hangen en natuurlijk niet de handdoek vergeten zodat de stoom niet kan ontsnappen (schijnt nog eens hartstikke goed voor je huid te zijn ook ihkv porien open en vuil eruit; 2 vliegen in 1 klap).

8. Je neus altijd in papieren zakdoekjes of tissues snuiten (had al een nieuwe voorraad -inclusief balsem- ingeslagen deze week)

9. Gebruik neusspray hoewel ook weer niet te vaak (heb er inmiddels al een halve fles zoutoplossing -van de apotheek- er doorheen gejaagd, maar dat helpt werkelijk niets en is alleen maar heel erg smerig als het je keelholte inloopt omdat je toevallig net ff iets te hard knijpt).
Last but not least:

10. Op tijd naar bed gaan (grappig.... als iets me geen moeite kost, is het dit wel). 
Het schijnt dat je je de volgende dag een stuk energieker moet voelen.... (helaas schijnt dit effect zich bij mij alleen nog niet geopenbaard te hebben...). 

Dit alles gevolgd hebbende en uiteraard nog even mee volgende - onder het mom van: 'baat het niet.... ' - voeg ik toch nog graag een puntje 11 toe:


11. Vooral blijven genieten van alles en iedereen om je heen en niet vergeten:

Tour de...

Nog even 

helemaal

niet(s) fit

....

gelukkig scheen gisteren ook even de zon

en dus vandaag dan maar even

een ....

net te laat of ...

... dacht ik woensdagochtend, toen ik een poging deed mijn ogen open te doen.

Ik had het dinsdagavond al gevoeld, maar simpelweg geen aandacht aan geschonken. Had ik helemaal de tijd (nog) niet voor, en: 'als je het er niet over hebt, is er ook niet...', toch?!

Inmiddels was er die ochtend echter geen ontkennen meer aan: bonkend hoofd, dikke keel, holtes die aanvoelden alsof er een blok beton in verstopt zat en een spierpijn alsof ik de zwaarste Tour-etappe had gefietst.

In eerste instantie dacht ik nog: 'ach, vast de vermoeidheid bezorgdheid van de afgelopen nacht...' (manlief moest nl. de nacht doorwerken vanwege een storing en tja, dan ben ik nu eenmaal niet zo heel rustig), maar helaas, dat was het dus niet alleen.

'Net te laat, net verkeerd ingeschat, had ik nou toch maar, heb ik weer.... neem ik eens zo maar redelijk spontaan 10 dagen vrij om uit te rusten....'.

Inmiddels is het vrijdag en hoewel nog wat 'wiebelig' lijken de 2 beddagen, zoutoplossingen, rinocaps, pijnstillers en kippensoep in ieder geval hun werk goed te doen. Het 'ergste' lijkt gelukkig alweer achter de rug.

Net op tijd dus toch goed ingeschat en gelukkig nog genoeg tijd over om te (gaan) genieten van even helemaal niets.... doen, moeten ... en zo :-).  

Helemaal niet slecht om soms gewoon te luisteren - 'neem nou toch gewoon die paar dagen vrij' - naar degene die het dichtste naast je staat....

Het is zo simpel ..... soms :-) :

Vandaag

en morgen.... dat zien we dan wel weer. 

Het gaat zoals het gaat en het komt zoals het komt, toch? Of anders iets wat daarop lijkt. 

Soms ben maak je je simpel weg te druk. Wordt het weer eens tijd voor de welbekende (zelf)tackel (niet te hard) en zou het goed zijn als je blijft zitten waar je zit en verroer je niet.

Nu zal dat een beetje moeilijk gaan de komende dagen; genoeg te doen, overigens geheel zelf, vrijwillig voor gekozen, dus mij hoor je niet, hoewel...

Ik weet zeker dat ik me vandaag druk ga maken over morgen, en morgen over de dag die daarna komt.... wetende dat ook dat allemaal best goed komt :-)! En ach... zoals we hier altijd zeggen: "en anders maar niet...". 

En heel misschien, als ik 't een beetje goed voorbereid, heb je zo maar kans dat ik me vanaf overmorgen even helemaal niet meer druk maak over de dagen die daarna komen.... 2 weekjes time-out of zo.... het zou zo maar eens kunnen gebeuren.

(on)ZinnigeZondag

Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken

Voordat de wereld verregend

Mensen die zomervliegers oplaten

Als ’t ijzig wintert

En die confetti strooien tussen de sneeuwvlokken

Die mensen moeten er zijn

Er moeten mensen zijn die aan de uitgang van ’t kerkhof ijsjes verkopen

En op de puinhopen mondharmonica spelen

Er moeten mensen zijn die op een stoel gaan staan

Om sterren op te hangen in de mist

Die lente maken van gevallen bladeren

En van gevallen schaduw licht

Er moeten mensen zijn die ons verwarmen

En die in een wolkeloze hemel

Toch in de wolken zijn

Zo hoog

Ze springen touwtje langs de regenboog

Als iemand heeft gezegd: 

Kom maar in m’n armen

Bij dat soort mensen wil ik horen:

Die op het tuinfeest in de regen dansen

Ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

Er moeten mensen zijn die op het grijze asfalt

In grote witte letters ‘liefde’ verven

Mensen die namen kerven in een boom vol rijpe vruchten

Omdat er zoveel anderen zijn die voor de vlinders vluchten

En stenen gooien naar ’t lenteblauw

Omdat ze bang zijn voor de bloemen

En bang zijn voor ik hou van jou

Ja, er moeten mensen zijn met tranen als zilveren kralen

Die stralen in het donker

En de morgen groeten

Als het daglicht binnenkomt op kousenvoeten

Weet je, er moeten mensen zijn die bellen blazen 

En weten van geen tijd

Die zich kinderlijk verbazen

Over iets wat barst van mooiigheid

Ze roepen van de daken dat er liefde is en wonder

Als al die anderen schreeuwen: alles heeft geen zin

Dan blijven zij roepen: nee, de wereld gaat niet onder 

En zij zien in ieder einde weer een nieuw begin

Zij zijn een beetje clown

Eerst het hart en dan het verstand

En ze schrijven met hun paraplu ‘i love you’ in het zand

Omdat ze zo gigantisch in het leven opgaan 

En vallen en vallen en vallen en opstaan

Bij dat soort mensen wil ik horen:

Die op het tuinfeest in de regen blijven dansen

Ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

De muziek gaat door

De muziek

Gaat 

Door