Mooie momenten en zo

 

Ken je ze? Die momenten waarvan je later denkt, wat was dat mooi, in al zijn eenvoud.

Vorige week had ik zo’n moment. Een ogenblik in een gesprek waarbij ik voelde dat er een brede glimlach op mijn gezicht verscheen. Zo eentje die de hele dag bleef zitten. Geweldig! Met name ook omdat bleek dat het leven, met alle ingewikkeldheden en verdrieten, soms toch zo eenvoudig mooi is. En ook hoe ik me daardoor iedere keer weer laat verrassen. Hoewel, dat zegt misschien veel meer over mij dan over die mooie momenten. Want, zit er niet in iedere dag zo’n mooi moment? Wat dacht je van het feit dat we iedere dag weer wakker worden? Gek hè, want daar ben ik dan weer niet door verrast. Maakt me wel dankbaar, en ik realiseer me steeds vaker dat je ook met een klein gebaar soms iets groots betekent voor iemand anders.

Kleine stappen

 

"Kleine stappen in de goede richting kunnen uiteindelijk de grootste stappen in je leven zijn..."

Deze week neem ik er een paar, kleine stappen, in de goede richting. En eigenlijk kan ik er geen woorden aan geven. Ze zijn simpelweg niet. 

Want, hoe leg ik uit dat de kleine stappen die ik neem, genomen worden met een dubbel gevoel. Omdat ik met pijn in mijn hart, maar ook vol trots, officieel afscheid neem van een groep lieve mensen, geweldige vrijwilligers, die al zo’n 7 jaar met mij oplopen. Hun tijd en energie onbezoldigd geven aan mensen met beginnende geheugenproblematiek en alles wat daarbij komt kijken.

Misschien zijn ze dan ook wel niet nodig, die woorden. Zij laten mij namelijk zien en ervaren, waar ik woorden aan probeer te geven. En, misschien nemen zij ook wel, net als ik, kleine stappen in de goede richting, die uiteindelijk groots blijken te zijn!