zondag 27 mei 2018

Een dingetje...


    Foto HuizeHens 14 mei t/m 27 mei

Bijna een jaar geleden begon ik aan dit nieuwe avontuur. Enigszins verplicht, in het kader van mijn nieuwe functie per 1 januari 2017; het was een van de eisen. Anderzijds vrijwillig, zelf uitgezocht en goed over nagedacht. Maar ook best wel een beetje spannend, buiten mijn comfortzone zeg maar, ondanks het feit dat een leven lang leren inmiddels een passie is.

Dat was dan ook dat 'dingetje' waar ik het laatst over had, dat ik 'nog even' moest doen, een dag na de verjaardag van mijn Lief. Daardoor niet uitgebreid gevierd, maar allicht wel een heel klein beetje. Op een alledaagse dinsdagmiddag om 14.15 uur was het tijd voor mijn eindassessment van de opleiding Post HBO Management Zorg aan de CHE. Met bijna geen stem (hooikoorts/bronchitis) en twee heren strak in het pak tegenover me, kwam er na een uurtje ondervraagd worden en twee ferme handdrukken en lachende gezichten een einde aan een hele boeiende en leerzame periode. Bloed, zweet en tranen is wellicht net iets te zwaar aangezet, al zat het er zo nu en dan niet ver vanaf. Pas achteraf realiseer ik me hoeveel tijd en energie het heeft gekost, zeker de afgelopen maanden, zwoegend aan het eindproduct. Toch weet ik het zeker, als ik 6 juni a.s. -best wel een beetje trots- mijn diploma in ontvangst neem; het was het meer dan waard (en ik zou het zo weer doen :-)).

Een en ander maakte echter wel dat ik soms behoorlijk moest schipperen met mijn tijd, deadlines behoorlijk krap werden en er af en toe simpelweg minder tijd was voor alle andere, leuke, lieve, gezellige en belangrijke zaken. Maar, die tijd is voorbij! Vanaf nu weer alle ruimte voor alles, iedereen en mezelf. Uiteraard in random volgorde... 

Ik geniet nog even na van alle lieve felicitaties en prachtige bossen bloemen. Ben blij dat we tweede Pinksterdag weer eens ouderwets met lieve vrienden een 45 kilometer wegtrapten in het prachtige Twente. Natuurlijk onder het genot van een hapje en een drankje vooraf, tussendoor en aan het einde. Ook vond ik eindelijk de rust om voor mijn dierbare vriendin juist die sandalen te halen die ik al langer op het oog had. Niets lekkerder dan blote voeten met dit warme weer, dus net op tijd.

Op tijd ook om in alle rust, in de vroegte, in mijn eentje buiten te zitten, op zo'n mooie dag als vandaag. Even nietsdoen, gewoon omdat het kan. Voordat de zon op is, de violen van de buren van water voorzien. Hier en daar wat onkruid trekken (werkt nog altijd therapeutisch), beetje 'pootje baden' op z'n tijd in het zwembad (wat een luxe en goed idee van mijn Lief om deze maar weer eens van stal te halen) én zo direct lekker buiten eten, bonuskind aan de bbq, samen met zijn vader *knipoog, terwijl op veel plekken in het land de regen met bakken uit lucht schijnt te komen. Tja, klinkt als klein geluk, voelt als -en is- ronduit groot geluk.

zondag 13 mei 2018

Vandaag


Ook zo'n dag als vandaag
even extra stil
het gevoel van
gemis
nooit voorbij

Ook zo'n dag als vandaag
eigenlijk net als
alle andere dagen
altijd daar

Ook zo'n dag als vandaag
niet meer en
beslist niet minder
het gemis

Ook zo'n dag als vandaag
herinneringen
en zeker weten
dat ze er is

~~~~


wat een 'wereldwijf'

dat was mijn lieve moeder ook
en dus, hoe toepasselijk 

zaterdag 12 mei 2018

Iets met tijd...


Tijd. Het ons zo welbekende verschijnsel, 'waarbij van een gebeurtenis gezegd kan worden dat deze na een andere gebeurtenis plaatsvindt. De tijd wordt wel gezien al een opeenvolging van tijdstippen. Daarnaast kan bepaald worden hoeveel tijd een gebeurtenis na een andere plaatsvindt. Het betreft dan de tijdsduur tussen twee tijdstippen. Tijd is het begrip waarmee deze volgorde en duur wordt beschreven.' Tot zover welkom bij Wikipedia.

In feite kan ik beter zeggen: 'Welkom bij HuizeHens', of misschien beter: 'Welkom terug.' Ik ben eigenlijk zelfs een klein beetje benieuwd of jullie lezers mijn blog nog weten te vinden. Tja, de tijd zal het leren.

Ach ja, die tijd die weet wat. Ik had er de afgelopen periode behoorlijk mee te stellen. Ook wel best veel van nodig, gezien alle deadlines, stress, te weinig uren in de dag, te weinig dagen in de week. Althans, in mijn perceptie. 'Want tijd als zodanig kunnen we immers niet waarnemen. We kunnen het alleen afleiden uit veranderingen van bepaalde gebeurtenissen.' (Wikipedia). Nou, ik kan je zeggen, die gebeurtenissen waren er genoeg, de afgelopen tijd; tijdstippen en momenten volgden elkaar dan ook in rap tempo op. 

Maar, ik ben er weer en ik heb (bijna) weer alle tijd. Ruimte is er eveneens. Ook in mijn hoofd. Gelukkig, want volgens Einstein - hij was zo gek nog niet- zijn er overeenkomsten aan te wijzen tussen ruimte en tijd, maar is er ook een onderscheid. Je kunt je vrijelijk bewegen in de ruimte, maar niet in de tijd... En al snap ik deze, ik was nooit zo'n ster in natuurkunde. Eigenlijk heb ik mezelf altijd wijsgemaakt dat leren nooit echt leuk was. Studeren zat er bij ons thuis toch niet in. Dus och, waarom dan leren? Ik deed het wel, misschien zelfs met de bekende 'vingers in mijn neus'. Maar of ik het nu zo leuk vond? Rare uitdrukking eigenlijk hè. Ik mocht als kind namelijk echt niet met mijn vingers in mijn neus zitten. Volgens het woordenboek van populaire uitdrukkingen, clichés, kreten en slogans (ik wist niet eens dat het bestond) van Marc de Coster, is het Vlaams wielerjargon en betekent het 'zonder veel inspanning'. Dat wist ik dan weer wel. Het is ontleend aan het Frans; naar verluidt zou het steken van de vingers in de neusgaten van paarden een kalmerende uitwerking hebben. Afijn, binnenkort maar eens navragen bij een collega, tevens paardenkenner. Ook daar heb ik immers weer tijd voor, nu ik de tijd (bijna) weer heb.

Waar ik dan zo druk mee was, de afgelopen tijd? Ik beloof, daarover de volgende keer meer. Nog één 'dingetje' om af te ronden aankomende week en dan heb ik echt weer ALLE tijd, voor al die andere leuke, gezellige, spontane, te gekke dingen, waarvoor ik... ach, je weet wel, iets met tijd en zo.

Ik kan in ieder geval wel alvast verklappen dat wat ik heb gedaan, -buiten interessant, inspirerend en ongelooflijk boeiend- ik onwijs gaaf vond om te doen!