Weer met beide

benen

voeten op de grond ... :-)

nazomer

Nog even genieten jongens, Wow;

1 van de mooiere nazomerse dagen....

De week gevuld met drukte en heel veel meer, maar zeker geslaagd- maar daarover later meer -

Het weekend gevuld met onze inmiddels echte puber, die zo af en toe echt best wil helpen, allen moet ik dan niet gelijk beginnen met 'leren koken' :-)

"Ik kan al aardappels schillen hoor; dat is toch gewoon het mesje op-en-neer-bewegen....."
Tijd voor een lesje haha, en dus mag hij kiezen wat er morgen gegeten wordt..... en uiteraard helpen met ...... koken!

En niet te vergeten vandaag, 24 september: Burendag ...
ook daarover 'later meer' want ik heb werkelijk geen idee wat we daarvan moeten/kunnen verwachten. Bespeur ook nog geen echte activiteit buiten, behalve dan allen onze rechterburen die ons vandaag gaan verlaten, maar dat heeft daar weer niets mee te maken. Wat zal het een verademing zijn om geen 'boerenklompjes' meer te horen 's ochtends voor 9-genen :-)).... zal het in ieder geval niet missen, maar ook dat is weer een ander verhaal.

Vader en zoon zijn bezig in de achtertuin, zodat we straks in ieder geval redelijk spinvrij kunnen zitten (lees bbq-en).

Nog even genieten jongens..... en dus tot later :-)

een gewone woensdag

Soms kan ook ik de juiste woorden niet vinden.

Lastig, zeker als je het gevoel hebt dat je hoofd er vol mee zit...
Beetje maf ook wel, omdat ik juist altijd degene ben die roept 'dat schrijven helpt, oplucht, goed voor je is, ontspannend en verhelderend werkt, blablabla'!

Vandaag de hele dag de tijd gehad -bij wijze van spreken dan- om:

- een blog te dichten..

en

- de garage te bellen om te zeggen dat de keuring helaas nog een weekje moet wachten ..

- vriendin (a) te bellen om te vragen hoe het moet dochterlief gegaan is ..

- vriendin (b) te bellen om te vragen of de afspraak met de orthopeed gelukt is ..

- vriendin (c) te bellen om te vragen ze blij is dat ze weer in het land zijn ..

- vriendin (d) te bellen om te bedanken voor de prachtige fotokaart van haar moeder ..

- ..

- ..

Score tot dit moment is dus geen van bovenstaande -hoewel inmiddels het blogje in wording is en gereed op het moment dat jullie lezen :-)

Daarentegen is wel:

- de wasmand leeg ..

- de strijk weg ..

- de toiletten schoon ..

- de badkamer weer fris ..

- 2 slaapkamers gestofzuigd ..

- de afwasmachine uitgeruimd ..

- het boodschappenlijstje gemaild naar manlief ..

- ..

- ..

Lekker belangrijk idd, maar ach, ook niet geheel onprettig, kan ik melden.

En o ja, en dat blogje dat ik eigenlijk wilde dichten; dat zou gaan over:

- carpolen met ..... je Lief :-)

- en hoe bijzonder, leuk, maar toch ook een beetje vreemd het is, momenteel op kantoor-dat overigens geheel rolstoelproof is, zoals ik de afgelopen 2 weken heb mogen ondervinden- Maar daarover later meer ..

- ..

- ..

Fijne avond allemaal!

in het kader van ....leven zonder piekeren....

... Om aan te geven dat mensen vaak denken
-dat-ze-denken-wat-de-ander-denkt-dat-ze-denken,
terwijl ze dat natuurlijk niet kunnen weten.... :-)

knelpunt(en)

Misschien herken je het wel, het gevoel dat je niet zo snel wilt zeuren; "het zal er tenslotte wel bijhoren".
Daarbij komt natuurlijk ook (gelukkig) dat ik niet overal ervaringsdeskundig in ben, en ik heb werkelijk geen idee wanneer er nu wel of geen sprake is van een origineel knelpunt, of wel een zgn. drukpunt.
Vervelend is en blijft het, ja -en vooral oncomfortabel ook- maar of dat dan ook echt door zo'n 'punt' komt, kon ik natuurlijk (en zij ook niet) aan de buitenkant zien.

Er bleef alleen iets knagen ....euh knellen. Zeker als ik de kleur van mijn tenen aanschouwde, die het rood van de gipskleur inmiddels bijna overtroffen als ik ook maar net even te lang deed over bijv. het uitruimen van de vaatwasser... tja....

Dan toch maar even een telefoontje plegen en overleggen, want volgens mij (en ook vele andere -die wel ervaringsdeskundig bleken te zijn-) zou het juist 'allemaal' minder i.p.v. meer moeten worden....

Resultaat daarvan, en een lief die zich binnen het uur kon vrijmaken om mee te gaan naar een 'tussendoor-bezoekje' aan de gipskamer, met een bijzonder relaxte gipsmeester dit keer :-) (ipv de 2 vrolijk kakelende dames die 3 weken geleden mijn voet in loopstand trachten te duwen....) is: (1) geen rode streep meer en gespannen staande spier in het midden op de voet, (2) een voetzool die nu echt plat is en niet meer aanvoelt alsof er een enorme 'rimpel' zit (en niet meer tintelt) en (3) een inmiddels prachtig blauw (gips)been: Wow, wat een verademing.... dacht ik gisterenmiddag nog....

Ik had me echter 1 ding niet zo gerealiseerd: nieuw gips zit ook gewoon weer strak(ker), en daar moet je (been) dus weer aan wennen. Gevolg was dus een -slapeloze- nacht vol draaien ipv drukken. Geen ramp hoor, gewoon vervelend - en vooral oncomfortabel ook - zeker als je van plan was om de volgende dag weer 'dagje kantoor' te doen.

Gelukkig ben ik in de gelegenheid thuis te werken, dus die keuze was niet zo moeilijk toen vanochtend om 06.30 uur de wekker ging; morgen dus maar in de herkansing.

Nog maar 15 nachtjes slapen
- als je het snel zegt, lijkt het toch net niks :-) -

men moet altijd...

even

... dan maar even zo ...

Weekend(klusje)

Het was tijd! En echt, ik hou van de natuur.... en ook een krulhazelaar vind ik prachtig, alleen niet als ie uit z'n voegen (metertje of 3 zo maar) is gegroeid en ook nog eens pal voor het keukenraam staat (over de prachtig ontworpen spinnenwebben tussen boom en schuur -en dus mijn looproute- inclusief bijbehorende eigenaren nog maar niet te spreken :-).

Er komt al niet zo heel veel licht het huis binnen via het keukenraam, dus tja, dan moeten er soms lastige keuzes gemaakt worden....

En dus ging manlief vanochtend enthousiast aan de slag; eerst met de (botte) zaag, maar -creatief als hij is - hamer en beitel werkte ook uitstekend.

De 'krulletjes' zijn getempt, er komt weer licht van buiten naar binnen en ik ben toch wel uitermate tevreden met het resultaat al zeg ik het zelf; niet iedereen heeft tenslotte zo'n prachtig vogelhuisje :-)...

Ik twijfelde en ...... twijfelde, want tenslotte blog ik niet iedere dag (en zo heel veel interessants heb ik nu ook niet te vertellen).
Ik twijfelde ook, domweg om het feit omdat ik toch een geduldig mens ben, en ik mensen ook gewoon de kans wil geven (weblog) te doen wat ze moeten doen....en er kunnen altijd dingen tegen zitten, dus tja, wie ben ik om te twijfelen (en ongeduldig te zijn).

En toch, twijfel en (on)geduld daar gelaten, heb ook ik de stoute schoenen aangetrokken ....

Misschien is het wel gewoon tijd voor iets heel nieuws en vandaar dat jullie mij vanaf vandaag ook hier kunnen vinden op "Huize HenS" (en hoe het verder gaat, zien we dan vanzelf wel weer).

En, in Huize HenS gaat het goed hoor, al krijg ik nu wel weer een echt lesje in geduldig zijn... 6 weken in het gips is nu eenmaal niet echt mijn ding (maar ja, van wie wel).

Inmiddels ben ik al wel weer 50% aan het werk vanuit huis en genieten mijn collega's weer van mijn 'bemoeizucht achter de schermen' :-)).

Ach, al het oncomfortable, pijnlijke, vervelende, lastige, meer tijd in beslag nemende, etc.....achterwege latende, ben ik al h

eel blij dat ik weer mijn 2 benen mag gebruiken - niets vervelender dat op je billen steeds de trap op en af moeten....geloof mij.

Het is weekend, de zon schijnt en we gaan dus echt zo lekker een visje eten in het dorp....(rolstoel&krukken mee, moet lukken)....terrasje here we come; tijd om even wat buitenlucht-vitaminen op doen hoor :-)