woensdag 31 juli 2019

Weer


Weer
Ja, gezellig, laten we het weer eens over het weer hebben… maar we kunnen het ook niet doen. Er helpt namelijk toch ‘geen lieve moeder aan’, zou mijn lieve moeder zeggen. Grappige uitdrukking eigenlijk, als je bedenkt dat deze zelfs in het Latijn bestaat (moest ik ook even opzoeken hoor). In het boek Proverbia Communia (Latijn voor ‘algemene spreekwoorden’) uit 1495 staat: 'Daer en es gheen liefmoederen aen', met als toelichting de Latijnse spreuk: ‘Non dic care pater quia non parcit neque mater’. Voor diegene die het graag wil weten, het betekent zoiets als: ‘Zeg niet lieve vader, want hij ontziet je niet, net zomin als je moeder’. In latere eeuwen kwamen overigens weleens varianten voor als: ‘Er was geen lieve vaderen of moederen aan.’ Inmiddels zijn echter de vaders uit de uitdrukking verdwenen. Waarschijnlijk omdat men dacht dat moeders eerder bezweken voor vleierij dan vaders... tja, wat zal ik zeggen. Ook is het mogelijk dat het belangrijker was om je moeder te vleien dan je vader, omdat kinderen vroeger meer met hun moeder dan met hun vader te maken hadden (bron: Taaladvies).

Bij ons thuis was het in ieder geval wel zo. Mijn moeder was er nagenoeg altijd. Mijn vader bij het avondeten, daarna slapend op de bank en uiteraard op zondag, want zaterdag was de voetbal... Vleierij was dan ook niet echt aan hem besteed… of echt niet. Werd later overigens wel omgedraaid, maar dat is weer een heel ander verhaal.

Kantoor
Op mijn werkplek was het trouwens de afgelopen tijd nog best uit te houden. Hoewel ook daarover de meningen uiteenlopen en er op kantoor al jaar en dag steen en been geklaagd wordt over de klimaatbeheersing. En, ach ja, ook weer niet geheel (of geheel niet) onterecht. Zeker met betrekking tot de werkplekken aan de voorkant met ramen zonder zonwering en de hele dag die prachtige koperen ploert erop. Helaas, maar dan houden witte lamellen én het 'warmtewerend glas' waar de verhuurder zo fier op is, temperaturen zoals afgelopen week echt niet tegen. Tot midden vorige week ging het nog wel aardig. Daarna was het ook bij ons niet meer koel te krijgen. En hadden we vorig jaar nog voor een klein kapitaaltje elektrische staande waaiers aangeschaft (en netjes opgeborgen na de zomer), moesten we dit jaar toch echt nog even rap een aantal nieuwe aanschaffen; de dozen waren er nog wel... en zo blijf ik me iedere keer weer verbazen...

Thuis
Zelf was ik donderdag thuis aan het werk, met als fijne bijkomstigheid een relatief koele werkplek waar het redelijk toeven was. Het scheelt enorm als je alle ramen dicht houdt en verduistert tijdens dit soort warme dagen. En, eerlijk is eerlijk, aan het einde van de dag een duik in ons fijne zwembadje, was dan toch ook wel heel erg fijn. De nieuwe pomp liet eerst een paar dagen op zich wachten, ondanks een driedubbele check van de website door mijn lief, maar het was het wachten waard; 'Octopus (het buurzwembad) zou er jaloers op zijn...'. Mijn lief heeft het er zelfs over om een metertje of wat groter te gaan volgend jaar. Naja, aan de pomp zal het in ieder geval niet liggen. En ach, we hebben nog even om erover na te denken nietwaar. Ik zag overigens net alweer ergens code geel voorbijkomen met het bericht: 'Het gaat regenen, onweren en hagelen: Typisch Nederlands zomerweer...'. 


Daar zou ik het nu dus over kunnen gaan hebben, wat dat dan precies is... ik kan het ook niet doen. Behalve dan misschien nog even benoemen dat ik in ieder geval (heel stiekem) wel heel erg blij ben met deze dan schijnbaar 'typische Nederlandse zomertemperaturen'... dat dan weer wel!

zaterdag 20 juli 2019

Binnen of buiten

Plannen
Serieus? En ja hoor, daar gaan mijn geweldige plannen voor het weekend, denk ik, als ik naar buiten kijk. Naja, één ding lukt in ieder geval wel en dat is de 'hangers' voorzien van een goede slok water, zoals ik mijn lief heb beloofd vanochtend. Ik hoef ze alleen maar even onder het afdak vandaan te halen en midden in de tuin te zetten...


Ik was alleen echt oprecht van plan heel veel te gaan doen buitenshuis. Simpelweg omdat er af en toe zo'n weekend voorbijkomt. Zo eentje waarin de ramen weer eens een ouderwetse goede lapbeurt krijgen. Of de voortuin, onlangs met 'bloed, zweet en tranen' door ons opgepimpt, een onkruid-trek-ronde ondergaat. Gisteren speciaal nog de GFT-container laten legen, al zaten er maar twee zakjes -uiteraard biologisch afbreekbaar- in. En zo staan er nóg wel wat dingen op mijn -weekend-alleen-thuis- lijstje, terwijl mijn lief zich helemaal op zijn nieuwe hobby stort. Zo af en toe hebben we dat. En ik had me er dan ook zelfs op de een of andere manier misschien wel een klein beetje op verheugd; even lekker therapeutisch onkruid trekken of zo. Soms best lekker toch, na een paar intensieve, mooie en bijzondere weken.

Schakelen
Ach ja, het zij zo. Inmiddels regent het toch echt pijpenstelen, knettert het er flink op los en lijkt het net alsof de bomen in de straat wild zwaaien om te vertellen dat er echt weer 'code geel' is afgegeven voor alle provincies. Tja, daar zit ik dan... en ik zie ineens in mijn ooghoek een figuur op een fiets, voorovergebogen over het stuur, in korte broek met bergschoenen en glimmende regenjas door de straat fietsen. Ach gossie, denk ik. Best een leuke baan, postbode, lekker buiten ... maar niet met dit weer. Maar ja, zo zijn er nog wel meer en even dwalen mijn gedachtes af naar wegwerkers, tuinmannen en andersoortigen waar ik op dit moment niet mee zou willen ruilen. En misschien wel nooit...

Nu ben ik gelukkig niet zo heel snel voor één gat te vangen en dus ga ik er eens heel rustig voor zitten. Ik klik mijn zoutlamp aan, in de hoop dat deze misschien wel wat … Ach, ik weet het eigenlijk niet en staar dus maar een tijdje stilletjes voor me uit. Er is ook echt helemaal niets of niemand te bekennen buiten en ik schrik van een lichtflits en de daaropvolgende donder, net op het moment dat ik denk dat het onweer wegtrekt. Misschien even op buienradar kijken Heleen, dat ben je er zo achter hoe lang de buien blijven hangen boven midden-Nederland. Hoewel, voorlopig ga ik toch niet naar buiten en ben ik natuurlijk prima in staat mijn plannen om te gooien, zogezegd even te schakelen. Moet wel lukken, doe het tenslotte al mijn hele leven... 

Van buiten naar binnen
Ik besluit dan ook gewoon maar eens binnen aan de slag te gaan. Ik lach hardop in mezelf als ik de altijd aanwezige kronkels in mijn hoofd opmerk. Geweldig die inzichten, al zijn ze soms ook lekker dubbelzinnig. Moet namelijk opeens denken aan 'binnenwerk', maar dan in een hele andere context. Ook leuk, hoewel niets met interieur te maken.
Dus niet in plaats van de buitenramen de binnenramen lappen, maar toch eindelijk besluiten dat bijzondere boek 'Het intentie effect, the power of 8' uit te lezen en kijken wat ik ermee moet... of niet.

En terwijl de zoutlamp met haar zachte, warme gloed prachtig afsteekt tegen de donkere luchten buiten, voel ik dat het vandaag binnen best goed komt.