WW

verrast ...
en meer dan genoten
:-)

Dromen

Dagen kan ik dromen
loop ik in gedachten mee
had zo graag je meegenomen
nog één keer naar die zee

Steeds weer die beweging,
angsten en geen rust
Wat nog over is gebleven
denkbaar, nog één keer naar die kust

Ik weet het, water en de wind
dat nog een keer te voelen
Want ach, wie weet
stopt één moment het woelen

Kijken naar het water,
al is het maar voor even,
omdat simpelweg
niets uitmaakt in dit leven

De wind, die lucht
de stilheid van jouw wezen
die kracht niet meer
alleen wel af te lezen 

Nu en dan zo nodig, verstoken van, daar willen zijn
't is niet veel groter, en oprecht, bescheiden klein

Altijd weer iedereen,
zoveel of niets te zeggen
over alles,
hoef jij niets uit te leggen

Soms eenvoudig zwijgen,
je blik meer dan genoeg
't stil zijn van jouw woorden
wellicht net nog te vroeg

Dan vraag je me: Waarheen? Waar ben ik dan?
Tot dan en zolang nodig
doe ik met liefde wat ik kan...

Mazzel

Weer een prachtige zonsopgang, vanochtend, rond de klok van half 8. Kon alleen vandaag de moed niet vatten mijn spijkerbroek en wandelschoenen aan te schieten en de dijk op te gaan.

Woensdag deed ik dat wel, nadat ik mijn lief afzette bij de trein om 07.00 uur. Zo stoer, zoals ik het ook stoer vond dat hij zo maar ineens een muurtje ging behangen gisteren, voor de eerste keer, maar dat even terzijde.

Ik was die dag om 07.15 weer thuis en zag vanuit mijn ooghoeken de lucht boven het huis van de overburen langzaam roze kleuren. Toen wist ik het, ik moest die dijk op. Had echter geen zin om op dat tijdstip alleen en lopend het bospad te nemen. Dus klom ik op mijn fiets en fietste in alle vroegte, lekker warm ingepakt met sjaal en handschoenen, de dijk af. Zo af en toe stopte ik om een foto te nemen en stilletjes de buizerd (of wat het dan ook was) te volgen in zijn vlucht het bos in, genietend van de meest mooie kleuren en frisse wind door mijn haar.

Het was sowieso een goede week. Best druk, dat wel, met onder andere school, mijn vriendin, pittige situaties en gesprekken op de werkvloer, maar absoluut ook weer heel bijzonder. Niet altijd eenvoudig, dat dan net weer niet, maar zeker leerzaam, dat dan weer wel.

Ik vind dan ook eigenlijk dat ik best mazzel heb. In ieder geval de afgelopen dagen en vandaag. Gisteren lekker kunnen wandelen met mijn vriendin, nadat ze -met alle onrust die ze in zich heeft- toch bijna drie kwartier heeft geslapen in de stoel, terwijl ze stevig mijn hand vasthield. Deze zondag, het huis weer gevuld met de kleur en klank van mijn bonuskind, de zon die schijnt, een super wandeling, inclusief appelgebak en glühwein in de buitenlucht. Tja, gewoon mazzel dus.

Vreemd woord eigenlijk hè, als je er goed naar kijkt. Mazzel: Gebeurtenis die gunstiger is dan je redelijkerwijs kunt verwachten (met een beetje mazzel..) Maar ook heilwens, letterlijk: geluk (en zegen). Komt van het Hebreeuwse 'mazal, gesternte en vandaar geluk... (zo liet ik mij vertellen door Google...).

Ach ja, ik noem mijzelf dus deze week -en vandaag- een echte mazzelaar; google zelf maar even *knipoog*...

Waar 'te' voor staat...

Ik neem een slok van mijn intussen bijna koud geworden koffie en bedenk me dat de voorraad nespresso's wel weer heel snel slinkt. Teveel koffie. Zeker, ik drink zonder meer te veel koffie, zelfs in een kwakkelweek als deze. Helemaal als je dan thuis aan het werk bent., zoals afgelopen week. Voordeel daarvan is dan wel weer dat je de mooiste ochtendgloren uit je raam kunt bewonderen, dat dan weer wel.

Ik ben overigens nog altijd niet helemaal fit. Wel heb ik nog steeds een  vol hoofd en een paar zeurende snotogen (excuus). Maar hé, ik klaag niet. Half Nederland kampt tenslotte met hetzelfde of nog erger. Mij hoor je dus verder niet over het feit dat ik een soort pudding in mijn hoofd heb en eigenlijk het liefste op de bank kruip met chips en chocola en een slechte film (lees: 'zo eentje die alleen vrouwen kijken'). Dat is trouwens ook wel een beetje de reden dat ik zo weinig van me laat horen. Nee, niet die chips en chocola, maar wel eenvoudigweg te weinig energie. En de energie die er is, gaat op aan andere basale zaken.

Nu denk je wellicht, bij chips en chocola hoort natuurlijk witte wijn (voor de levensgenieters onder ons). Maar nee, ook die laat ik even voor wat het is. Voor mij voorlopig geen heerlijk, koel geserveerd glas Clearwater Cove Sauvignon Blanc; krijg er het zuur van. Bijzonder slecht voor je nachtrust, kan ik verklappen. Dus...

Ach, misschien moet ik maar gewoon weer eens een tijdje helemaal stoppen met alcohol. Er zal vast wel weer ergens een leuke challenge zijn waar ik me voor in kan schrijven; iets met '30 dagen zonder, het is toch net een wonder.' Hoewel, aan de andere kant is het gewoon ook zo gezellig hè (en lekker). Af en toe een mooi glas wijn, bijzonder biertje, lekker hapje. Tja...

Maar goed, waar heb ik het feitelijk over. Ik wil er eigenlijk helemaal niet aan denken, aan al die lastige -ook bij sommige van jullie welbekende- dilemma's, zoals te weinig bewegen, te lekker eten en drinken, te... met alle gevolgen van dien. Want, zoals mijn lieve moeder mij al op vroege leeftijd leerde, voor alles wat we doen en laten, geldt: 'Overal waar te voor staat, is niet goed. Hoe simpel kan het toch zijn hé.