8

8, mijn lievelingsgetal,

al heb ik het dan natuurlijk niet 

over de 8 jaar dat we je al missen...

en als ik aan je denk
vier ik je leven

een heel klein beetje meer 

vandaag

denkend aan wie je was

tuur ik even naar de 8 

en lees ik 

'dat je bent wie je bent 

en je karakter nergens door te beïnvloeden is. 

Je een groot uithoudingsvermogen bezit

en je uit elke situatie haalt wat er in zit. 

Je bij tijden dominerend over komt op anderen

en het bij tijden ook bent.
Je doet waar je goed in bent
'organiseren en coördineren' en
door je inzicht je vaak de bemiddellende rol speelt 
als situaties uit de hand dreigen te lopen.
Je praktisch elk probleem 

door je sterke karakter kunt overwinnen...'

ik glimlach

om de numerologie

en om nog zoveel meer
wat ik je ooit allemaal heb zien doen...

en eigenlijk heb ik niets met cijfers

of misschien toch wel 

en vandaag net even 

een heel klein beetje meer...

xxx

Schijn een lichie...

Soms heb je weleens van die (werk)weken, althans waar ik werk, dat er ook -incidenteel natuurlijk- iets misgaat, lekker chaotisch, en zo... En laat de afgelopen week nou toevallig zo'n week zijn. 

Hier en daar wat telefoon-/computer-/printerstorinkjes, net iets meer dan anders. Een dagje telefonisch niet bereikbaar bijvoorbeeld, waar niemand zich in eerste instantie echt heel druk om leek te maken. Werkplekken die ineens dienst weigeren, iets met licenties, en zo... en weer opnieuw moesten worden ingericht, met alle gevolgen van dien. Hier en daar even schakelen qua rooster, omdat ook wij soms even niet goed opletten. Extra werken dus en dan toch nog niet toekomen aan al die andere klussen, die er ook nog liggen, gewoon omdat de druk weg is. Herkenbaar wellicht? 

Afijn, gelukkig hebben we een topteam, zoals ik hier al vaker heb verteld, en dus draaiden we ook deze week weer - net als anders - nergens onze handen voor om. We gingen onverstoorbaar door, bleven enthousiast, rustig, heel veel glimlachen, oneindig uitleggen, overvloedig geruststellen, waren super creatief, zelfs toen bleek dat we vanaf volgende week weer een nieuw, zeer futuristisch hulpmiddel tot onze beschikking hebben. Hierdoor kunnen we zowel onze interne als onze externe klant nog beter van dienst zijn. Tja, daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen. 

Afgelopen vrijdag hadden we dan ook de kans al even te oefenen. Bijzonder handig, want je moet er toch niet aan denken dat het maandag niet werkt... 

Mijn lieve collega gaf aan het dan ook graag te willen demonstreren. Ze vroeg mij zelfs haar foto te gebruiken, zodat iedereen ziet wat volgens ons, na uitgebreid testen, toch echt de beste manier is om het apparaatje het meest tot zijn recht te laten komen. 

We zijn inmiddels wel enigszins nieuwsgierig of onze andere collega's er net zo blij mee zijn; onze directeur was het ieder geval wel. Hij verliet vrijdag het pand met de opmerking: 'fantastisch, nu hoef ik me nooit meer af te vragen of ik jullie wel of niet een goed weekend kan wensen...'.

Ach ja, zo heeft ons 'Lync-lulletje' in ieder geval al één positief effect opgeleverd... maar besloot ik wel dat mijn lieve collega toch ook recht heeft op wat privacy, vandaar toch wat aangepaste foto's :-) 

En o ja, de naam 'Lync-l...' heb ik overigens niet zelf verzonnen. Vrijdag op weg naar huis, mijn verhaal aanhorend, kwam mijn Lief hier spontaan mee, die overigens behoorlijk aansluit bij alle associaties die iedereen had bij het zien van ons nieuwe fantastische hulpmiddeltje...

Foute inschatting... of zo

Laat ik eens anders doen, bedacht ik met net. Ik begin gewoon eens -in plaats van dat ik ermee afsluit- met een oude bekende, de #blijmaker (even klikken voor een groter plaatje); een kleine mengeling van belevenissen in beeld van de afgelopen twee weken, niets meer en niets minder. En misschien ook wel een goede typering voor de maand juni, in HuizeHenS, als ik er nog iets langer over nadenk...

Zo ook in ieder geval dit weekend; een mix, allegaartje, samenraapsel van van alles en nog wat. En volgens mij overkomt het ons allemaal wel eens, een foute inschatting maken... of zo. Wellicht is 'fout' overigens iets te sterk aangezet en was het meer een kwestie van 'niet helemaal goed gepland'. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het helemaal 'fout' was, want uit diezelfde inschatting kwamen toch ook weer andere elementen, die dan weer wel als positief kunnen worden gezien ... of zo. 

Ach ja, het heeft vanzelfsprekend ook gewoon, zoals altijd, alles te maken met mijn eigen beeld van de wereld... dat nu eenmaal niet altijd naadloos aansluit bij het beeld dat de wereld van zichzelf heeft... iets met verwachtingspatronen ook... en zo... als ik nog te volgen ben; kan me zo voorstellen van niet, maar dat hoeft deze keer ook niet echt. Conclusie is eenvoudigweg dat ik net een iets ander idee in mijn hoofd had voor het afsluitende weekend van onze korte vakantie, maar hé, who cares ... 

En daarom - en ook omdat de link het vorige keer niet deed - hieronder in fotoshots de brief van mijn vriendin, waar we nog steeds rete trots op zijn en nog steeds heel blij van worden :-) 


Het leuke is ook nog dat ik kan melden dat er vorige week een pakketje in de bus lag met zeven posters, met daarop 'een aantal van de mooiste fragmenten uit de brieven...' (even klikken op de foto voor een groter formaat)

En dan nu de brief zelf; niet de mooiste scans, maar ik schat zo in dat ze zo aardig te lezen zijn... en zo niet, tja, dan weet je in ieder geval intussen waar dat aan kan liggen...

  

Juni 2016

Ik schreef het vorig jaar en zei het vorige week nog ergens: 'juni is een mooie maand om dood te gaan. In ieder geval ook om feest te vieren... in de hemel, dan wel te verstaan'. 

Ik ga daar ook vanuit, dat dat zo is, als ik denk aan de tante van mijn Lief, die na een onverwacht kort ziekbed, veel te vroeg afscheid moest nemen van dit leven, al was het dan nog mei... Deze week nemen we afscheid van haar en vieren haar leven, in juni. Net zoals we dat ieder jaar doen deze maand van nog een aantal lieve mensen, ons ontvallen maar nog steeds zo dierbaar, die ook vonden dat juni wel een mooie maand was...

En zo zal het altijd wel een maand met een bijzonder randje blijven. Voor de één misschien nog met een wat rafelig, hard en donker randje. Voor de ander wellicht inmiddels een beetje gladder, zachter en afgewerkt met mooie kleuren.

De maand herinnert mij er in ieder geval eveneens aan te blijven genieten van de kleine dingen in het leven, want op een dag realiseer je je hoe groots ze eigenlijk waren. Vaak juist op die momenten waarin je ziet en voelt hoe broos en breekbaar het leven soms is. 

En dus genieten we mogelijk wel extra... van een paar vrije dagen, tijd, zonder tijdsdruk, voor elkaar, voor een ander, voor klusjes die al veel te lang liggen, een dagje dierentuin met mijn vriendin en haar medebewoners, een weekendje bluesmuziek met lieve vrienden, dagje uitwaaien aan de Waddenzee, gewoon omdat het kan, even ademhalen, bijtanken of hoe je het ook noemen wilt. Misschien wel om daarna iets meer bestand te zijn tegen dat wat soms aan het leven knaagt en met net een beetje meer moed en kracht het mindere weer een beetje beter te maken, wie zal het zeggen...