Heb het goed

 

Het voelt een beetje raar dit jaar; 'de feestdagen'.

Ik kan het ook niet helemaal uitleggen,

of misschien wil het ook wel niet,

doet het er ook niet toe, want het is gewoon zo...

 

En natuurlijk hebben we het gezellig gemaakt in ons huis.

Staat de kerstboom, ook op de kamer van het bonuskind,

zoals ieder jaar met Kerst,

al is het dit keer maar voor één nachtje...

 

Lichtjes branden, boodschappen worden gebracht,

en cadeautjes liggen onder de boom.

En toch, het is gewoonweg anders, dit jaar.

Meer of minder kan ik er niet van maken...

en dat doe ik dan ook niet.

 

Wat ik wel doe, is hetzelfde als wat ik wens voor jullie allemaal:

Het goed hebben met degenen die me lief zijn

en genieten van alles en elkaar

op weg naar het nieuwe jaar...  

soms, een enkele keer

 

 

 

[Soms, een enkele keer]
snap ik geen reet van dit leven
de reden dat we hier zijn
de bedoeling van ons bestaan

 

[Soms, een enkele keer]

vraag ik me af wat het waard is

wat we doen of wat we niet doen

te vertellen hebben

en waarom dan

of waarom niet

waarom de één de tijd krijgt

en de ander niet meer

 

[Soms, een enkele keer]

heb ik het gevoel

dat ik armen te kort kom

om diegene te omarmen

die het kan gebruiken
of gewoon, omdat ik dat graag wil

en dus
wees niet boos of verdrietig 

als ik er even niet lijk te zijn

want dat betekent niet

dat ik je ben vergeten

of dat ik je heb laten vallen
integendeel
 

alleen [soms, een enkele keer]
kan de één mijn armen
net even iets meer gebruiken
dan de ander
of zijn mijn armen simpelweg
[soms, een enkele keer]

gewoon net niet lang genoeg,
 
omdat

 

en [soms, een enkele keer]

lukt het...

 

Bron: Toon Tellegen

Focus

In de war
Ik was het in ieder geval wel, vanochtend, ervan overtuigd dat ik mijn Lief naar zijn werk moest brengen, half 12 weer ophalen en half 1 weer wegbrengen. Lijkt misschien een beetje een 'mijl op zeven', maar er zat logica achter... en we doen hier wel gekkere dingen.

In die overtuiging stapte ik ook vrolijk om 06.15 uur, gedoucht en wel, de slaapkamer weer in om mijn Lief een goede morgen te wensen en zoals ieder ochtend mede te delen dat ik mijn haar ging föhnen.

Lichtelijk geïrriteerd, neus net boven het dekbed, keek hij me aan en zei: 'Maar liefje, waarom nou zo vroeg *diepe zucht*, ik hoef toch pas om 09.00 uur de deur uit'.
Oeps, foutje...

Ach, voordeel is wel dat ik intussen de afwasmachine heb leeg geruimd en weer ingeruimd. Het bed is afgehaald, gewassen en zit in de droger. De administratie is bijgewerkt, zo ook mijn mailen. Het boodschappenlijstje ligt intussen ook klaar, want, al is het geen november (klik hier) meer, ik ga uiteraard gewoon door met dingen doen waar ik blij van word.

Echt, het is zó leuk om te doen; (bewust) geven. En al was het de afgelopen maand echt niet iedere dag in de vorm van een cadeautje. Ook gewoon bewust een keertje extra luisteren naar iemand, iemand voor laten gaan bij het afrekenen, zijn dingen waar ik anderen blij van zag worden. Het is gewoon je focus op het positieve; hoe lekker is dat in deze tijd.

'Wat je aandacht geeft, groeit'.
Die uitspraak schoot me vanochtend  ineens te binnen, toen ik dacht aan een lieve vriendin, die het hartstikke goed doet, in een voor haar behoorlijk moeilijke periode. Ik stuurde haar een plaatje en de tekst: 'Je kent het misschien wel. Je wilt al lang een andere auto en dit keer moet het een rode worden. Wedden dat je ineens overal 'rode auto's' ziet, terwijl die je anders nooit opvallen! Ik zou zeggen, probeer het eens. Focus op iets positiefs, wat je graag wilt en wees nieuwsgierig hoe je dat tegenkomt in de buitenwereld. Kun je het herkennen?'

Even later dacht ik, weet je, ik doe het gewoon zelf ook. Aandacht geven aan het positieve, echt z o  v e e l leuker dan aan het negatieve... want die dingen gebeuren toch wel, zoals ik net weer ondervond door een telefoontje met een boodschap waarvan ik dacht: 'het kan toch niet waar zijn, hoe is het toch mogelijk...'.

Afijn, geen aandacht aan geven dus, ik focus me vanaf nu op het positieve, want, echt waar