[Soms, een enkele keer]
snap ik geen reet van dit leven
de reden dat we hier zijn
de bedoeling van ons bestaan
snap ik geen reet van dit leven
de reden dat we hier zijn
de bedoeling van ons bestaan
[Soms, een enkele keer]
vraag ik me af wat het waard is
wat we doen of wat we niet doen
te vertellen hebben
en waarom dan
of waarom niet
waarom de één de tijd krijgt
en de ander niet meer
[Soms, een enkele keer]
heb ik het gevoel
dat ik armen te kort kom
om diegene te omarmen
die het kan gebruiken
of gewoon, omdat ik dat graag wil
en dus
wees niet boos of verdrietig
of gewoon, omdat ik dat graag wil
en dus
wees niet boos of verdrietig
als ik er even niet lijk te zijn
want dat betekent niet
dat ik je ben vergeten
of dat ik je heb laten vallen
integendeel
integendeel
alleen [soms, een enkele keer]
kan de één mijn armen
net even iets meer gebruiken
dan de ander
of zijn mijn armen simpelweg
[soms, een enkele keer]
kan de één mijn armen
net even iets meer gebruiken
dan de ander
of zijn mijn armen simpelweg
[soms, een enkele keer]
gewoon net niet lang genoeg,
omdat
omdat
en [soms, een enkele keer]
lukt het...
Bron: Toon Tellegen
9 opmerkingen:
Mooi geschreven lieve meis...!!
Fijn weekend en een lieve knuffel.
Treffend.
Zo raak .....
wederom prachtig! Knuf
toen ik begon te lezen wist ik het al ...
toon tellegen,
meesterlijk, zoals alleen hij het maar kan,
Dank jullie wel! Het eerste deel heb ikzelf geschreven...uiteraard geïnspireerd door de tekst van Toon in het plaatje eronder.
Wauw, wat mooi en puur.
Ik herken het...
*zucht*
*kus*
Zo voel ik me nou ook...Soms lijkt het leven wel een taakstraf en vraag je je af wat je fout gedaan hebt. Toon Tellegen is een kei onder de schrijvers. Hij kan net zo knap weemoedig als lichtvoetig schrijven. Die breedheid spreekt me enorm aan.
Ik wens je veel verdrietsjouwers toe!
Lieve groet en houd je taai ♥
Kakel
Een reactie posten