Zondagochtend, met de koffie in mijn hand loop ik naar buiten.
Even een blik in de vijver, waar ik zo een uurtje zou kunnen gaan zitten; wat een rust!
De kussens die we gisterenavond buiten hebben laten liggen, voelen vochtig aan als ik ga zitten.
Ik kijk tevreden ons tuin in; de eerste vlinders hebben hun favoriete struik alweer gevonden hebben. De koffie smaakt goed....
Ik realiseer me dat het best alweer een tijdje geleden is dat ik iets 'zinnigs' heb geschreven. Soms heb ik dat gewoon, gebeurt er te snel, te veel, en met dat ik het nu opschrijf, denk ik: 'jeetje, wat klinkt dat zwaar....' want zo bedoel ik het helemaal niet.