in de war

Misschien ligt het wel heel simpel aan 'het ouder worden'; je moet tenslotte iets de schuld geven, denk ik dan maar... soms.
Of zou het toch gewoon aan 'veranderende normen en waarden' liggen. Maar jeetje, dat klinkt gelijk weer zo 'zwaar' ...

Het maakt ook eigenlijk helemaal niets uit waar het aan ligt. 
Feit is dat ik er toch niets aan kan veranderen blijkbaar.
Feit is alleen ook dat ik er soms last van heb.

Ik raak er af en toe van in de war. Of beter gezegd: "sta ik weer eens perplex" gelukkig nog net niet met een mond vol tanden.

Gisteren overkwam het me ook weer. En hoewel misschien niet geheel onverwacht, toch was ik er ook dit keer weer niet echt op voorbereid.

Ik blijf me dan ook op een dergelijk moment afvragen 'waardoor', 'hoezo' en 'waarom'. Ligt het aan mij, heb ik misschien iets of niets gedaan waardoor...

Ik snap het ook echt niet, kan er met m'n volle verstand niet bij.
Het blijft ook in mijn hoofd zitten. Ik wil dan ook a la minute het antwoord... maar dat krijg ik natuurlijk nooit. En het antwoord achteraf? Ach weet je, dat is meestal niet zo heel boeiend, doet ook eigenlijk niet meer ter zake, want het 'kwaad' is dan al geschied.

Nu ben ik echt geen moraalridder hoor, en die wil ik hier ook zeker niet uithangen. Alleen vraag ik me inmiddels dus echt wel eens af of het misschien toch gewoon mijn eigen normen en waarden zijn die afwijkend aan het worden zijn. Dat kan natuurlijk ook gewoon.

Oké, een klein vraagje/voorbeeldje dan...
Is het werkelijk zo vreemd (teveel gevraagd), als je bijv. een afspraak hebt (of zo), en er dus op je gerekend wordt, dat je dan even, op enig moment (of zo) iets laat horen, als je onverhoopt besluit er toch van overtuigd bent dat je het kunt maken om op echt het allerlaatste moment te besluiten om niet op te komen dagen....?

In mijn wereld heet dat iemand informeren nl. simpelweg 'rekening houden met elkaar', 'respectvol omgaan met elkaar'.... en zo, soort van onbeschreven regel = normen = waarden...

En ik snap best dat regels, normen en waarden niet altijd en overal hetzelfde zijn. In het ene land moet je nu eenmaal links rijden om geen ongeluk te krijgen, in het andere land rijd je rechts. Bij de een mag je wel je pet op tijdens het eten, bij de ander niet.

En het is allemaal geen wereldramp hoor, er 'vloeit geen bloed uit', zoals we hier wel eens zeggen en 'brand is erger'. Maar gewoon wegblijven en het blijkbaar te vermoeiend vinden om even iets van je laten horen....

Tja, sommigen dingen moet ik niet eens meer willen begrijpen, denk ik dan maar... soms.

en dat op     : -)

              

Al even geleden...

(Dinsdag) 29 oktober 1929. Morgen, 83 jaar geleden.

Black Thursday; de dag dat in Amerika de beurs crashte, de dag waarna de 'Great Depression' een jaar of 10 zou duren.

Schreef in 2007 Jan Van Besauw : "77 jaar na Black Thursday, heeft zich weer een zeepbel gevormd.  Er is weer een irrationeel geloof in een economisch herstel dat niet echt gefundeerd is.  Er zijn weer torenhoge schulden.  Er is weer extremisme in de wereld.  De leningen swingen weer (nog altijd?) de pan uit. Denk aan de boekhoudschandalen die geregeld opduiken....".

Volgens mij is het enige verschil nu dat het geen boekhoud- maar bankschandalen zijn.... voor de rest is er geloof ik nog niet zo veel veranderd. Althans, ik heb zo m'n twijfels als je mij vraagt of we echt wijzer zijn geworden en lessen uit het verleden hebben geleerd.

Ach waar heb ik het over. Ik was eigenlijk alleen maar benieuwd naar wat er die dag, morgen 83 jaar geleden, gebeurde in de wereld, en kwam dit tegen.

Mijn lieve moeder zou zeggen: "lieve schat, let maar op, de geschiedenis herhaalt zich gewoon. En het maakt niet uit op welk vlak...dus....bewaar dat ene nou maar, want echt, geloof mij maar, over een jaartje of 10 jaar is ook dat geruite rokje gewoon weer in de mode...". 

En weet je, ze kreeg nog gelijk ook :-).

Maandag 29 oktober 2012. 

Morgen, 83 jaar geleden; de dag dat ze geboren werd. Onwetend van welke crash of crisis dan ook, nog een heel leven voor zich.

"Voel je je verdrietig, als je hier bent?", vroeg mijn 'meneer' vanmiddag. Tevreden stonden we te kijken naar hoe mooi de paarse en witte herfstheide kleurde bij het bakje van mijn zus en zwager...

Nee, verdrietig voel ik me niet meer als ik bij haar graf sta, dat heeft inmiddels wel een plaatjes gekregen.
Het gemis daarentegen is een heel ander verhaal, dat voel ik meer dan ooit, en lijkt alleen maar ieder jaar sterker te worden...

Ik moest even twee keer knipperen vanochtend toen ik beneden kwam.
Rijp op de daken, een witte BBQ-hoes i.p.v. een zwarte en bevroren autoruiten van de buren, want wij zijn in het rijke bezit van een heuse carpoort ...

Maar het is weer tijd; vannacht om drie uur moeten we er weer aan geloven. Alle klokken een uur terug en maakt de 'zomertijd' weer plaats voor de 'wintertijd'.

Vijf maanden lang mogen we weer genieten van 's ochtends eerder licht en 's avonds eerder donker.

En wees nou eerlijk, toeval bestaat toch niet; de eerste nachtvorst die samenvalt met de 'wintertijd' :-) ... ik kan er wel weer aan wennen hoor al is het even 'schakelen'... :-)

soort van...

mooie dag :-)

Soms heb je van die dagen :-)

Je zou ze in een doosje moeten kunnen doen om voor altijd te bewaren.

Gisteren was gewoon zo'n dag. Of eigenlijk begon het al vrijdagavond met een geweldig optreden van mijn 'lease'puber en z'n band!
Normaal gesproken is er dan ook nog zaterdagmiddag 'oefenen', maar deze keer ging het anders. "Jullie zeiden toen toch dat we naar het asiel zouden gaan dan... een kat uitzoeken... dan moet ik het nu regelen, kan ik zeggen dat ik morgen niet kom..." ... en zo geschiedde :-)

Zaterdag dus een enerverend gezellig dagje asielshoppen... 

Ik zal jullie details besparen, behalve eentje dan misschien. Misschien meer een advies voor diegenen die ook met de gedachte lopen zo'n zelfde exercitie te gaan ondernemen in de toekomst. Begin gewoon dicht bij huis, je hoeft het echt geen 80 km. verderop te zoeken omdat je toevallig weet dat iemand anders daar ook ooit een leuke, lieve, mooie kat vandaan heeft gehaald ...

Het laatste woord -of was het 'het eerste'- was aan 'lease'puber. De keuze was snel gemaakt en ook over de naam bestond al lang geen twijfel meer... een mannetje zou 'Carlos' worden en bij een dame stond 'Mies' toch echt op numero 1!

En tja, dan realiseer je je thuis ineens dat je helemaal geen foto's hebt genomen. Is het maandag ineens het mooiste herfst(vakantie)weer dat je je maar bedenken kunt. Krijg je ook nog de keus of je zuurkool of spaghetti wil eten...ach ja, dan draai je voor een stukje fietsen (er is altijd wel iemand met goede ideeën op de maandag in Huize HenS) je hand ook niet meer om...

Twijfelen

'Twijfelen'... hoort bij mij als zuurkool met worst om maar iets te noemen.

Doe ik het wel of niet

ga ik vandaag of morgen

trek ik het aan, ja of nee

wordt het kip of wordt het hachee... om maar iets te noemen.

Zo ook dus gisteren; een echte lazy sunday morning met de simpele reden dat mijn 'meneer' en 'lease'puber besloten om lekker uit te slapen.... zoals de meeste zondagochtenden :-). Daarbij, opa & A. zouden toch pas rond een uurtje of 3 komen, dus tijd genoeg. Ware het niet dat het 'toch ook nog wel graag een volgende Indiana Jones willen kijken' de doorslag gaf om toch maar zijn vader wakker te maken zodat we in ieder geval konden gaan ontbijten..."maar dan zeg ik wel dat het van jou moest hoor...." :-).

Een telefoontje na het ontbijt maakte echter dat ik we onze plannen voor de dag gingen bijstellen. Helaas had mijn schoonvader -eigenlijk voor het eerst- een hele slechte nacht gehad sinds de start met de chemo en bleef dus (heel begrijpelijk) het liefste thuis. We gaan gewoon voor een herkansing binnenkort!

En tja, daar was dus de bekende irritante twijfel...

Gaan we wel of gaan we niet

is het warm of te koud

ga ik met of zonder (pijnstiller)

om half 3 of om half 4

nemen we wijn of drinken we bier... om maar iets te noemen..

Gelukkig zijn we wel gegaan

op de fiets ....

en op dat te bewijzen:

en het was weer weer prachtig :-)

en om dat te bewijzen:

gisteren (uit eigen tuin)

Genieten

Ik kan natuurlijk gewoon even snel zeggen dat we genoten hebben.

Of misschien iets uitweiden over het feit dat we heerlijk hebben:

- gewandeld 

   (alhoewel de volgende dag de spierpijn te voelen, net even te ver...) 

- getafeld
   (van Surinaams in een soort van Kloostercafe met de toepasselijke naam "Zwarte Madonna,
    een buffet in een veel te warme hotelrestaurantzaal, tot aan een luxe wildmenu incl. 

    passende wijnen in een door Michelin aanbevolen restaurant...)

- gedronken
  (je kunt het zo gek niet bedenken...)

- geslapen, gezwommen en gekletst
  (maar nooit genoeg...)

- gelachen

  (nooit genoeg, maar hoe vaak maak je dit mee in het bos...)

- ....

  (...etc.)

Dat kan ik natuurlijk gewoon allemaal zeggen, en doe ik dus ook :-). 

Het was geweldig; even niets, even vrij, even weg...

Maar weet je, heel eerlijk, weet je wat nou nog geweldiger was?

Dat snelle telefoontje van mijn schoonvader dinsdagmiddag, toen we -hoewel nog vrij - alweer bezig waren met onze 'alledaagse dingen'.

De mededeling:"Ik spreek jullie later wel uitgebreid, maar het slaat aan, de waardes zijn gedaald dus we gaan er voor... ze (hematoloog) is heel tevreden, vrijdag weer verder..." 

    maakt o.a. dat niemand, maar dan ook echt niemand, 

     al doen ze nog zo hun best, onze stemming kan verpesten!

Even ...

"He schat, goeiemorgen....en het is mooi weer". 

Dat, enigszins met een tikkeltje cynisme, gezegd hebbende, draait mijn 'meneer' zich nog een keertje om en luister ik naar de druppels op het doucheraam (slaap-/en badkamerdeur open, even voor de beeldvorming...).

Het regent.
En weet je, ik vind het prima.
Het kan me werkelijk niets schelen, al had er sneeuw gelegen of windkracht 10 gestaan. Mijn gevoel deze ochtend kan door niets of niemand worden verpest.
En weet je waarom. Heel simpel hoor; we zijn zo maar een paar dagen vrij! 

Maar wat een top-gevoel zeg, jeetje, alsof je de lotto hebt gewonnen, zo lijkt het. En volgens mij mag ik daar ook 'zachtjes' uit concluderen dat het dus ook misschien wel een beetje, soort van 'net op het goede moment' is.... :-)

Even helemaal niets; de ontspanners op standje voluit.
Even niet vroeg opstaan, niet nadenken over .... al die dingen die je moet doen als je niet vrij bent :-) ... en daar ga ik dan dus ook lekker dus niet over nadenken!

Gisteren genoeg nagedacht, denk ik zo.
Samen met collegaatje vertrokken we om half 9 richting A'dam, ons verheugend op een dagje 
- persoonlijkheidstesten
- capaciteitstesten
- managementstijlentesten
- simulatieoefeningen/rollenspellen
- psychologisch interview
...op basis van je competentieprofiel.

'We did it' en ik moet eerlijk zeggen, het was nog leuk ook (en uiteraard ook heel gezellig met z'n tweetjes in de auto heen en terug en tijdens de lunch :-)).
Dat is dan toch ook wel weer het voordeel van een stukje 'ouder en dus blijkbaar een beetje wijzer' worden hoor. En ik kan eindelijk zeggen dat ik zelfs het rollenspel leuk vond (en ja natuurlijk speelt dan ook mee dat het goed ging :-)).

Ik zal niemand vermoeien met de uitslag, maar ik ben in i.i.g tevreden. Het wachten is nu op het zgn. maatwerkrapport en op de daarbij behorende leermodules die worden aangeboden. Zo blijven we lekker -zo'n 1,5 jr.- bezig en kan ik eindelijk gericht de opleiding kiezen die bij me past :-)!

Alleen nu even niet.... we zijn vrij!
Ik ga aan de slag, en wel nu..... met genieten van dat gevoel en alles wat daarbij hoort (en wat dat is en op welke manier, dat horen jullie later dan wel weer :-).

ww

Mind full of mindful

"De kunst van mindfulness is om niet voortdurend te vechten tegen wat u niet wilt, maar het strijdtoneel te verlaten en er van een afstandje naar te kijken. U denkt dus: ‘Goh, daar hebben we een rothumeur/de zenuwen/de pijn.’ Zonder daar de conclusie aan te verbinden dat het slecht is, of dat het vast een tijd zal duren voordat het over is. Pijn en verdriet horen namelijk bij het leven. Door dat te accepteren, maakt u het probleem minder groot en overheersend, en bespaart u een hoop energie."

Tjeeeee, dat wil ik ook, en wel nu (graag).

Vooral de laatste zinsnede; als dat de uitkomst is, sta je toch gelijk in de startblokken. Het klinkt in ieder geval simpel genoeg.

Tja, die energie; zoiets vreemds, ongrijpbaar vooral, want laten we het over een rothumeur/de zenuwen en de pijntjes maar even niet hebben :-).

Al maanden ben ik aan het bijslikken. Eerst braaf op advies van de huisarts, die een net iets te groot te kort aan vitamine D constateerde; inmiddels de 2e pot aangebroken.Tip van een collega: "gebruik vooral Chlorella... helpt echt geweldig".
En natuurlijk niet te vergeten de 'eughinahuppelepupdruppels' van dr. Vogel - waar mijn lieve moedertje altijd bij 'zweerde'...

Geloof het of niet, maar nog steeds mis ik de:

energie (zn):

daadkracht, fut, geestkracht, kloekheid, kracht, ondernemingslust, pep,pit, puf, slagkracht, stootkracht, veerkracht, vitaliteit, voortvarendheid,wilskracht

Ach weet je, ik ga het niet al te ingewikkeld maken. Het tenslotte weekend.
Voor iedereen die er ook wel eens last van heeft; je weet wel, het ons zo welbekende, en helaas, het overkomt ons allemaal regelmatig wel eens:
- de dagen vliegen (veel te snel) voorbij
- veel te druk met werk, kinderen, huishouden
- er moet ook gesport worden (of in ieder geval hard langs de sportschool fietsen)

en, o ja, laten we vooral niet vergeten:
- te genieten
- leuke dingen te doen
- .....

en 'in the end' schiet het er allemaal weer bij in, worden we worden ingehaald door de waan van de dag. 

Dus, voor iedereen wel of geen last ergens van gewoon even 3 hele korte mindfultips om mee te beginnen. 
En denk gewoon eens: "Doe eens gek..."!

1. Neem regelmatig een korte adempauze.
    Gewoon 1 minuut niets anders doen dan aandacht geven aan je adem,
    je lichaam en gedachten; even 'resetten'.

2. Schrijf de dingen die je echt niet los kan laten op en laat ze een nacht of
    langer liggen. Alle piekerende gedachten lossen nl. niets op. Is het de 
    volgende dag of week echt nog zo belangrijk?

3. Probeer in gesprekken met anderen er met volle aandacht bij te zijn
    Dwaal je af, keer dan weer terug. Merk op wat het met de ander doet als er
    met volle onverdeelde aandacht geluisterd wordt.

en voor diegenen die het aandurven ...

Ik wens jullie allen een heel mooi weekend en niet vergeten:

soms net genoeg