26 juni 2008 ♱
Het laat zich niet in woorden vatten
de oneindigheid van tijd
in de herrie van 't dagelijks leven
is soms niets meer wat 't lijkt
Het laat zich niet in woorden vatten
het oneindige gemis
na 15 lange jaren
is dat nu wat het is
Het laat zich niet woorden vatten
Het laat zich niet in woorden vatten
de oneindigheid van tijd
in de herrie van 't dagelijks leven
is soms niets meer wat 't lijkt
Het laat zich niet in woorden vatten
het oneindige gemis
na 15 lange jaren
is dat nu wat het is
Het laat zich niet woorden vatten
oneindig ver, soms zo dichtbij
de tijd gaat voort
wij samen, jij bij mij
de tijd gaat voort
wij samen, jij bij mij
Het laat zich niet in de woorden vatten
een reis, een schoonheid, oneindig groot
je was er niet en toch weer wel
in alles wat de natuur ons bood
Het laat zich nooit in woorden vatten
herinneringen aan, oneindig veel
mischien juist daar, in al die weidse stilte
viel ook jouw liefde ons weer ten deel...
PS: Noorwegen wat was je mooi
en zeker weten dat mijn ma
glimlachend heeft meegenoten...
8 opmerkingen:
Fijn dat je genoten hebt meis...!
En natuurlijk, jouw moeder zit in je hart, ze reist en geniet mee.
Zeker weten Marjolijn en alleen die wetenschap is al fijn :-)
Mensen die in je hart zitten, reizen altijd met je mee... Dikke knuffel Xx
Dat is inderdaad gelukkig weer het mooie (en soms zijn de 'seintje' zo overduidelijk :-))
Wat Gwennie schreef is waar want zo voel ik het ook sinds mijn man anderhalf jaar geleden is overleden. En zie jij eens een wit veertje op je pad dan heb je vast ook een ontmoeting met je moeder gehad. Je schreef een heel mooi gedicht. En ik volg nog steeds en lees je blogs ook maar soms ontbreekt het mij aan de tijd om een ieder te berichten. Groetjes, Tine
Hoi Tine,
Wat leuk om een reactie van jou te zien en heel herkenbaar wat je schrijft hoor!
En het klopt... diegenen die we liefhebben en fysiek niet meer bij ons zijn, reizen wel degelijk met ons mee... gelukkig :-)
Mensen zitten in je hart en zijn overal waar jij bent. Vaak word ik overspoeld door het verlies maar ik ben ook dankbaar dat ik mijn beste vriendin 26 jaar heb gekend. Zonder haar in mijn bestaan was de leegte nog groter geweest...
Wat een prachtig gedicht ♥
Dank je wel voor je lieve en mooie woorden ♥
Een reactie posten