What's in a...

Vandaag, maar dan een week later.

Tja, wat maakt het ook eigenlijk uit. Net als 'what's in a name?', zou je ook kunnen zeggen: 'what's in a date?'.

Het 'maakt inderdaad geen fluit uit lieve schat...'. Ik hoor het je zeggen :-). Daarbij, de herinnering is er toch wel, van die dag, van jou, hoe we om je bed stonden, je hand vasthielden, wie er waren, en wie niet...

De herinnering maakt het missen zachter, las ik vandaag in een prachtig gedicht. En dat is natuurlijk zo. Zeker met een laagje tijd eroverheen. Maar dat is het niet alleen. Want zelfs de herinneringen worden zachter. Hoewel het kan zijn dat ik dat dan weer alleen heb.

Er is behoorlijk wat veranderd, na die dag. Of misschien ook wel niet. Valt het nu alleen maar een beetje meer op, misschien.

Soms lopen dingen nu eenmaal zoals ze lopen. En dat is prima, of misschien ook wel niet, maar dan nog is het oké. Wat niet wil zeggen dat ik het snap. Maar hé, er is ook helemaal niemand die zegt dat dát moet.

Vandaag, maar dan een week later. Opeens was 'ie er', die dag. Die dag waarna je nooit meer kind zult zijn...
Nu, zes jaar later, herken ik steeds meer jou in mij.
En veel ook niet, en ook dat is goed.

En ook nu -zes jaar later, min een week- is voor alles een eerste keer. Laat ik de dag los en hebben we gisteren -hoe toepasselijk- wat geurend paars bij je neergezet. Want ach, 'het maakt geen fluit uit lieve schat...'.

'What's in a date'? We vieren (nog steeds jouw) het leven, waar, wanneer en met wie (we) willen, en inderdaad we hebben helemaal niks te klagen!