'Heeft de tijd ons of hebben we de tijd?' las ik vanochtend. 'Werken we tegen de tijd in of met de tijd mee?'
Tja, hoewel ik heilig geloof dat ik vanaf vandaag toch echt wel een soort van mét de tijd aan het meegaan ben. Dat mag ik althans wel hopen, voor mezelf...
Effectiever omgaan met de tijd, want daar hebben deze vragen uiteraard mee te maken. Hoe verzin je het om je daar op dit moment mee bezig te houden, zeg je waarschijnlijk, als je zou weten waar ik me eigenlijk mee bezig houd de komend tijd.
Neem nu bijvoorbeeld een dag als gisteren. Gisteren had ik een originele nuldag. Ach ja, je moet tenslotte ergens beginnen.
Ondertussen is wel mijn e-mail gecheckt (antwoorden doe ik later wel, of
niet), staat mijn werkmail op non-synchroniseren, wat zoiets wil zeggen als
'het is er wel, maar ik zie het niet', heb ik meer koffie gedronken en crackers
gegeten dan goed voor me is, gunde ik mijzelf een uurtje 'ligpauze' en ben ik twee schrijfopdrachten verder, én heeft er een verandering
plaatsgevonden in onze keuken.
Ik wist werkelijk niet dat zoiets kleins zo'n groot verschil kan maken. En ik niet alleen, zelfs mijn Lief was bij thuiskomst blij verrast... met een net even anders ingedeeld (super
strak opgeruimd) aanrechtblad...
Een subtiele verandering, gevalletje loslaten van 'hoe het altijd was'; hoe simpel kan het zijn?
Soms zit je in zo'n fase, althans ik. Het gevoel, het weten dat het oude niet meer zo lekker werkt, maar ook dat het nieuwe er nog niet is. Behoorlijk ongemakkelijk, soms. Ik ben namelijk altijd als eerste op zoek naar oplossingen en grip krijgen (en dan nog durven te stellen dat ik vooral géén controlefreak ben haha).
Intussen weet ik ook dat, des te harder ik daar mee bezig ga, ik alleen maar contraproductiever word. Wacht ik daarentegen geduldig -alleen dat is al een uitdaging op zich- dan lijkt het net alsof er vanzelf iets ontstaat; een kleine verandering, maar vaak met een groter gevolg.
Het begin is er! Goh, en het is nog niet eens nieuwe maan... maar dat is weer een heel ander verhaal :-).
En als er dan ook nog zo’n mooi gedicht op je pad komt, tja, dan is wat mij betreft de vakantie toch echt begonnen …
Ik wist werkelijk niet dat zoiets kleins zo'n groot verschil kan maken. En ik niet alleen, zelfs mijn Lief was bij thuiskomst blij verrast... met een net even anders ingedeeld (
Een subtiele verandering, gevalletje loslaten van 'hoe het altijd was'; hoe simpel kan het zijn?
Soms zit je in zo'n fase, althans ik. Het gevoel, het weten dat het oude niet meer zo lekker werkt, maar ook dat het nieuwe er nog niet is. Behoorlijk ongemakkelijk, soms. Ik ben namelijk altijd als eerste op zoek naar oplossingen en grip krijgen (en dan nog durven te stellen dat ik vooral géén controlefreak ben haha).
Intussen weet ik ook dat, des te harder ik daar mee bezig ga, ik alleen maar contraproductiever word. Wacht ik daarentegen geduldig -alleen dat is al een uitdaging op zich- dan lijkt het net alsof er vanzelf iets ontstaat; een kleine verandering, maar vaak met een groter gevolg.
Het begin is er! Goh, en het is nog niet eens nieuwe maan... maar dat is weer een heel ander verhaal :-).
En als er dan ook nog zo’n mooi gedicht op je pad komt, tja, dan is wat mij betreft de vakantie toch echt begonnen …
4 opmerkingen:
Heerlijk meis, als je zo met kleine dingen, die een groot verschil maken aan de welverdiende vakantie mag beginnen.
Ga maar lekker genieten van alles mag en niets hoeft...!!
Fijne weken.
Dank je wel Marjolijn!
Jehiemig,wat een prachtige gedichten vind jij toch altijd!
Of vinden jou...;-)
Geniet, relax, doe wat je vind dat je moet (of niet): Fijne vakantie! Knuffels, Patty
Dank je wel Patty :-)
Een reactie posten