Pech- of Geluksvogel...

Eigenlijk had ik dit blog al een soort van geschreven, een week of wat geleden. Ik beschreef hoe ik mijn stoel voor het zwembad zette, mijn benen tegelijk over de rand zwierde, ze voorzichtig in het inmiddels redelijk afgekoelde water liet bungelen, mijn stoel naar standje 'lig' verplaatste en daarna alleen nog maar naar de lucht staarde. Wat een pech, dacht ik, waarschijnlijk voor het laatst, de zomer weer gevlogen... Even later bedacht ik me wat voor onzin die gedachte eigenlijk was, ik genoot nota bene met volle teugen. Want, wat is er nou mooier dan liggend in een stoel (of op je rug in een grasveld) alleen maar kijken naar wat de wolken doen? Ondertussen zijn we een paar weken verder en kan ik daar trouwens best nog wel wat dingen aan toevoegen. Wat overigens niet wil zeggen dat ik de afgelopen tijd geen baal- en/of pechmomenten heb beleefd. Integendeel zelfs. De laatste paar weken echter kom ik op de een of ander manier steeds in aanraking met het thema 'geluk', of 'pech'. Tja, 't is ook maar net hoe je het bekijkt of naar de dingen kijkt hè. Althans, is mijn bescheiden mening. En, ik ben gelukkig niet de enige. Richard Wiseman van de Hertfordshire University concludeerde na een uitgebreid wetenschappelijk onderzoek onder 400 mensen dat geluk uiteindelijk draait om je eigen gedachte en houding. Hij stelt dat het voor iedereen mogelijk is om gelukkiger te worden en pech te vermijden. Tien jaar lang volgde hij mensen met vragenlijsten, dagboeken en intelligentietests. Als je nieuwsgierig bent naar de conclusies zou ik zeker even googelen...

'Gelukkig is hij die gelooft het te zijn', de Romeinen zeiden het al 2000 jaar geleden. Mensen die geluk ervaren, dénken ook op een manier die ze gelukkig maakt. Ik geloof daar in, en ook in het feit dat delen in/van je geluk bijdraagt aan dat geluk. In ieder geval kan ik nog wel een paar andere dingen benoemen die deze theorie voor mij laat werken.

Zo had ik namelijk heel makkelijk kunnen denken dat een paar dagen vrij eigenlijk nogal een beetje weinig is. Zeker als je ook nog eens 800 km moet gaan rijden. En, dat dan een onwijs gaaf 25-jarig trouwfeest vieren met een paar lieve neven en nichten, en nog 'een paar' andere lieve mensen, inclusief verrassingsbusreis, watertaxi, een coole dj en subliem eten en drinken op een te gekke locatie, met te gekke lieve mensen, of had ik dat al gezegd, eigenlijk net niet helemaal lekker uitkomt ... als je dus de volgende dag die 800 km gaat rijden. Dat 's ochtends wakker worden op de plek van bestemming met regen die tegen de ramen klettert en windkracht storm, terwijl je zit te wachten op die prachtige zonsopkomst, zoals beschreven in alle reviews, best een beetje pech hebben is, toch? Maar ja, ik kan het ook niet denken hè...

Het was namelijk meer dan te gek dit trouwfeest te kunnen en mogen vieren met elkaar. Buiten het al eerder genoemde, hebben we ontzettend gelachen, lekker gedanst, hadden we een hotelletje in de buurt, werkte de Uber perfect, dus een mooiere manier om onze korte vakantie te beginnen, was er eigenlijk niet. En, met m'n benen bungelend in een zwembad in onze eigen tuin, is echt lekker. Alleen bestaat nog zoveel meer waardoor ik me regelmatig een echte geluksvogel voel, ondanks dat een dag soms echt niet zo begint, zoals gisteren. Echter, zittend aan het picknickbankje, die hoort bij het te kneuterige huisje, met naast me het kabbelende water van een meer, zwaluwen vliegend om me heen, gevolgd door af en toe een prachtige blauwe libelle, zo groot heb ik ze in geen tijden meer gezien, achter me de wind in de kastanjebomen, waar ik overigens aan diezelfde picknicktafel helemaal niets van merk, de zon in mijn gezicht en een GT in mijn hand, gemaakt net door mijn lief, tikte ik ondertussen dit verhaaltje... 

Dus tja, zeg het maar. Als je er anders over denkt, is dat natuurlijk ook helemaal oké. Voor mij wordt het alleen even niet beter dan dit... of misschien toch wel? Een mooie zonsondergang had het plaatje beslist compleet gemaakt, toch? Geloof mij, foto's volgen later, terwijl ik me voor nu nog even onderdompel in het voor mij ultieme 'geluksvogel-gevoel' ergens in de middle of Denemarken...