Indian Summer of Herfst van je leven?

Stormachtig

Toevallig staan we vanochtend samen onze lief uit te zwaaien, de buurvrouw en ik. Zij buiten, in haar opstartoutfit. Ik binnen, eveneens in comfortabel ochtendkloffie. Het waait flink en ineens zie ik haar druk gebaren richting straat. Op mijn nog blote voeten schiet ik naar buiten en jawel hoor. Rakelings achter de auto valt de zoveelste dode tak uit één van de enorme bomen die onze straatkant rijk is. Prachtig hoor, die bomen. En ik houd ervan. Alleen is er helaas aan deze in ruim 36 jaar helemaal geen onderhoud gepleegd, met als voorspelbaar gevolg: overlast. Zo breken spontaan takken af, zo groot dat ze straat, stoep en inrit versperren, om nog maar te zwijgen over dat straat en stoep inmiddels meer weg hebben van een golfslagbad en de losliggende stoeptegels door de inmiddels immense onder- en bovengrondse wortelstelsels.

Tijd voor actie dus, bedacht ik me en klom in de pen (nadat ook onze buren al menig telefoontje hadden gepleegd, met helaas nog niet het gewenste resultaat). En, hoe ingewikkeld kan het zijn hè, zou je denken, een boomkeuring, een (wettelijk verplichte) onderhoud-/snoeibeurt en het in orde maken van de groenstrook en stoep? Toch ziet het er naar uit dat het net allemaal iets gecompliceerder is dan wij vermoeden. Zelfs het antwoord, dat eigenlijk geen antwoord is, kwam namelijk deze week via een wel heel verrassende en rare route bij mij terecht; dat belooft nog wat, al wordt het hopelijk niet al te stormachtig.

Seizoenen
En dan te bedenken dat we onderhand bijna de herfst weer ingaan. Het was vanochtend zelfs op het nieuws en ik geloof het wis en waarachtig, als ik zo naar buiten kijk. Tja, waar een mens al niet druk mee kan zijn. Zo vroeg laatst een goede 'oude' vriend aan me wanneer je eigenlijk in de herfst van je leven zit? En, als ik hem dat dan ging vertellen, of ik het dan wel zo voorzichtig mogelijk wilde doen. Ik moest lachen om zijn berichtje. We gaan al zo’n 36 jaar terug in de tijd en 'spreken' elkaar af en toe via facebook. Toch ook best een heleboel seizoenen, als je even snel rekent. 

Ook daar houd ik van, de seizoenen. Heeft denk ik ook iets te maken met het feit dat ‘het gevolg van de tijd en verandering de enige constante is’ zoals men in de volksmond zegt. Een garantie die er altijd is, dat alles altijd verandert. Veranderingen die overigens door het hersenverstand niet altijd worden opgemerkt, zo heb ik mij ook laten vertellen. Best logisch dus dat terwijl je echt in de herfst van je leven zit, je zelf het gevoel hebt nog in de bloei van je leven te zijn…

Herfst van het leven
Ach ja, oud worden willen we allemaal, maar oud zijn kan nog wel eens tegenvallen in de praktijk; een realiteit waar echter niet aan te ontkomen is. Het ouder worden brengt nu eenmaal zowel op lichamelijk als mentaal vlak vaak grote veranderingen teweeg. En hoe je daarmee omgaat, je op voorbereidt, bepaalt in grote mate je fysieke en psychische welzijn. Adviezen om je op dat moment voor te bereiden kunnen dan ook een wereld van verschil maken en voor een aangename oude dag zorgen in die welbekende herfst van je leven.

En dus klim ik vandaag weer in de pen richting gemeente. Hetzelfde geldt immers ook voor ons ouder wordend groen, stoepen en wegen in de buurt. Ook die hebben toch af en toe een onderhoudsbeurtje nodig, in het kader van 'een goede en gezonde oude dag'? Eén geluk hebben we. Zowel de buren als wij zijn optimistisch ingesteld, staan positief in het leven en hebben humor. Dat scheelt een ‘slok op een borrel’ zeker als je met gemeentes in de slag gaat.

En, o ja, mijn goede 'oude' vriend? Die heb ik inmiddels voorzichtig laten weten dat hij zich bevindt in een prachtige nazomer, overigens net als wij en onze buren. En nu dus maar duimen dat er bij onze gemeente ook ambtenaren zijn met een beetje humor en positieve inslag; we gokken namelijk allemaal op een gezonde en bovenal hele lange Indian Summer...