zondag 12 november 2017

Als het beestje...




'Gewoon zitten en aan de gang gaan.' Een uitspraak van Aaf Brandt Corstius. Ik weet niet eens meer waar ik hem las. Maar waar is hij wel, althans voor mij. Als ik moet wachten op inspiratie, komt er vaak niets. Als ik gewoon ga zitten, beginnen mijn vingers automatisch te bewegen en verschijnen de letters als vanzelf op mijn beeldscherm.

Ook vandaag mis ik de inspiratie. Hoor ik wel de hele week al flarden van woorden in mijn hoofd. Komen snippers van zinnen steeds voorbij en denk ik, goh, misschien is het wel tijd dat ik dat eens opschrijf. Gewoon wat ik erbij voel, wat het met mij doet en zo... het woord 'mantelzorger'; ik kan er namelijk nog steeds niet echt aan wennen.

Als ik zoek naar een passend synoniem, kom ik ook niet verder. Kun je nagaan, denk ik dan, dat is dus niet te vinden. En ook ik weet geen betere benaming hoor, die in mijn beleving beter aansluit bij de definitie. De vraag is dus misschien wel, is het wel te benoemen?

Het SCP(Sociaal Cultureel Planbureau)
definieert het in ieder geval als volgt: Mantelzorg is alle hulp aan een hulpbehoevende door iemand uit diens directe sociale omgeving. Mantelzorgers zijn dus mensen die langdurig en onbetaald zorgen voor een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende persoon uit hun omgeving. Dit kan een partner, ouder of kind zijn, maar ook een ander familielid, vriend of kennis.

En dus voel ik me geen echte mantelzorger, sorry. Wat overigens niet wegneemt dat het geweldig voelt als hetgeen je doet, gewaardeerd wordt. Hoe blij verrast ik dan ook was vrijdagmiddag toen ik bij thuiskomst een schitterend boeket bloemen vond van de familie van mijn vriendin, in het kader van 'mantelzorgdag'. Maar ook dat ik iedere keer weer geraakt ben als ik van mijn vriendin een cadeautje en een lieve kaart krijg, wetende dat dat met alle liefde en zorg gedaan is.

Maar ja, en ik benoem het maar gewoon, ik voel me er dan ook altijd een beetje ongemakkelijk bij. Ik vind namelijk zelf niet dat ik mantelzorg. Ik verkeer namelijk in de luxe positie dat ik dit kan doen, omdat ik bijvoorbeeld geen gezin met kinderen heb te verzorgen; een beslissing die ik overigens lang geleden door omstandigheden toen nam, waar ik trouwens nooit een seconde spijt van heb gehad, mocht iemand daar nog aan twijfelen. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat ik 'iets anders' te doen heb in het leven, al wist toen natuurlijk nog niet wat...

Mantelzorg overkomt je, daar kies je niet voor, zoals een moeder laatst vertelde toen ze sprak over de zorg en constante begeleiding die haar zoon nodig heeft: 'Alles wat ik doe en regel dat doe ik automatisch, omdat ik zijn moeder ben. Dat doe je gewoon als moeder!'


Wat ik echter doe voor mijn lieve vriendin, doe ik vrijwillig, heb ik zelf voor gekozen. En ja, natuurlijk, ook alles wat ik doe en regel, doe ik automatisch, is voor mij gewoon, omdat we al 35 jaar vriendinnen zijn. Maar toch, het voelt voor mij niet als 'mantelzorg'. We zijn vriendinnen en vanuit die band doe ik wat ik doe en hoop ik eveneens op een positieve manier een verschil te kunnen maken. Allereerst natuurlijk voor haar, maar daarnaast ook voor haar omgeving en misschien wel ver daarbuiten; anderen inspireren -waar mogelijk- dat ook te doen, op eigen wijze en naar eigen kunnen. Ik ken namelijk maar weinig dingen die mij zoveel voldoening geven als het helpen van iemand. Schijnt ook iets te maken te hebben met het stofje 'oxytocine' dat vrijkomt in je hersenen en zorgt voor het gevoel van vertrouwen, waardering en verbondenheid! 

Los van mijn werk, anderen inspireren het verschil te maken door bijv. de manier waarop we allemaal samenwerken, gebruik te maken van hun talenten, is mijn doel dus ook -het liefste iedere dag- iemand te helpen zonder daar iets voor terug te verwachten. Gewoon omdat het goed voelt en omdat ik daar blij van word; daar kom ik in ieder geval mijn bed voor uit!


En ach, aan de andere kant, wat maakt het uit hoe iemand het noemt. Mijn moeder zou nu dan ook beslist gezegd hebben: 'Als het beestje maar een naam heeft lieve schat, doe vooral maar gewoon je ding... .' En eigenlijk ben ik dat roerend met haar eens en tegelijkertijd eveneens benieuwd: Waar kom jij eigenlijk je bed voor uit en waarom?


... en zoals jullie weten, plaats ik niet zo heel vaak dit soort foto's
maar deze zegt voor mij alles...gemaakt tijdens een klein feestje *klik hier*

16 opmerkingen:

Marjolijn. zei

Dat gewoon aan de gang gaan, gaat je heel goed af...!!
Mooi inspirerend geschreven...!!
Fijne avond.

Helena zei

Dank je wel Marjolijn, dat is lief! Wens ook jou een fijne avond.

Mrs. T. zei

Ik weet in ieder geval dat mantelzorgers (of hoe we ze ook noemen willen) vaak dat wat ze doen vanzelfsprekend vinden terwijl het dat toch lang niet altijd is.

Mirjam Kakelbont zei

Mijn oma zei altijd: "Doe wel en zie niet om." Dat vind ik nog steeds een prachtige spreuk. Doen waar je je goed bij voelt en waar je een ander een plezier mee doet. Beter kun je als mens niet leven.
Wat een bijzonder ontroerende foto!

Helena zei

Ook dat is zeker waar Mrs.T.

Helena zei

Helemaal mee eens Mirjam!

Patty zei

De mantel van liefde leg je in ieder geval om je vriendin heen. Geen idee of het daar vandaan komt, trouwens. Een Beautiful Soul ben je in ieder geval ;-)
Fijne nieuwe week lief mens, XxX

Helena zei

Dank je wel Patty :-) Jij ook een hele fijne week!

Gwennie zei

Zoooo, dat werd een heel (mooi!) verhaal voor iemand zonder inspiratie! ;-)
Tja, waar kom ik mijn bed voor uit? Naast alle ge-ijkte zaken zoals: lekker koffie, warme croissant of een fijne houtkachel die al lekker brandt om bij te gaan lezen, kom ik mijn bed wel uit voor een gouden kans op een mooi plaatje (lees: foto), of een verhaal dat dringend op papier gezet moet worden. En voor Teun natuurlijk... omdat hij dan echt heel hoge nood heeft en niet meer langer kan wachten met een plasje doen... ;-)

Helena zei

Lijken me meer dan genoeg redenen Gwennie 😉 dank je wel 😊

klaproos zei

:-) als je zegt geen inspiratie te hebben,
dan vind ik het nog wel meevallen :-)
vaak is het zo dat we ons téveel verplichtingen opleggen hé :-)

Helena zei

Valt toch wel mee Dien 😉

merel zei

ik zie je ook niet echt als mantelzorger voor je vriendin ook al doe je zo veel voor haar en ben je er zo veel.
Wat ik zie is een warme hechte innige vriendschap .... zo eentje heel bijzonder. En wat je doet doe je omdat je geeft om je vriendin, omdat je haar ziet en er voor haar wil zijn

Helena zei

Precies dat Merel, dank je wel :-)

Troebadoer zei

Onvoorwaardelijke liefde draagt haar eigen beloning in zich : dat heb je goed begrepen en overgebracht aan de lezer(es).
Ik wens je fijne najaarsdagen, Helena.

https://youtu.be/nck1xQU6YbE

Helena zei

Dank je wel Troebadoer en die wens ik jou ook :-)