Blijmakertjes #39

Het stormde, gisteren. Vandaag lijkt het daarentegen bij vlagen windstil. Maar schijn bedriegt. Dat weten we allemaal, alleen gaan ik het daar nu net niet over.

Gelukkig hoefde ik niet te fietsen, gisteren. Dat dan weer niet. Ik hou van #fietsen, alleen niet tegen de wind in. Wel met de wind in mijn rug, maar dat is ook zo'n vervelend gegeven. Je weet het van te voren al als je gaat fietsen terwijl het waait. Altijd, op enig moment, en het maakt werkelijk niet uit welke route je kiest, je krijgt die snoeiharde wind een keertje recht in je 'bakkes'.
Maar afijn, daar wil ik het nu evenwel ook niet over hebben.

Vandaag is het gewoon weer tijd voor een potje ouderwetse #blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* van de afgelopen week. Gewoon omdat ik liever het mooie blijf zoeken dan het negatieve ga benoemen, omdat dat vaak juist zo makkelijk is.

Nu zeg ik wel eerlijk dat als je een weekje 'onderduikt' in verband met een hardnekkige bacterie-infectie in je longen, waardoor je je af en toe een beetje meer ademloze toeschouwer van je eigen leven voelt, dan daadwerkelijk degene die het leven leeft op dat moment, kunnen die blijmakertjes eventueel, op sommige momenten misschien, een ietsje minder lijken. Ook hier geldt niettemin: schijn bedriegt.

Voor het eerst in mijn leven, uitgaande van een nog steeds #goed functionerend geheugen, heb ik zomaar -live op tv- de #openingsceremonie meegemaakt van de Olympische Winterspelen. Zo had ik ook #alle tijd om deze week te genieten van de ongelooflijke prestaties van onze Nederlandse schaatsdames en -heren. Wauw! Was ik vroeger fel tegenstander van een tv op de slaapkamer, op dit soort momenten ben ik dan toch wel blij dat ik 'overstag' ben gaan. Nog een voordeeltje dat je zo maar ten deel valt als je dan eens besluit om #naar je lijf en ledematen te luisteren, is het feit dat je eenvoudigweg op een #willekeurige moment van de dag je bed in kunt duiken, OMS zachtjes op de achtergrond, en dan even later tot de conclusie komt dat je daadwerkelijk #een uurtje hebt geslapen. Allicht een en ander mede veroorzaakt door het gebruik van de AB, maar na ruim anderhalve week zo goed als stemloos en benauwd door het leven te zijn gewandeld, was ik dan toch wel weer heel content met hier en daar een beetje #meer lucht en terugkerend #geluid, wanneer ik de meest zinnige conversatie opzette met Mie(p)s, het enige levende wezen in huis op dat moment tenslotte.

Vanzelfsprekend wil ik ook de #lieve aandacht van mijn collega's en de #goede zorgen van mijn lief niet vergeten. Altijd en overal bereid te doen wat gedaan moet worden. Even mee naar het ziekenhuis, me even laten als ie me laten moet, boodschappen doen na een lange dag werk, maar ook voor het koken en de afwasmachine leegruimen (klusje waar ik nu eenmaal de meeste hekel aan heb) draaide hij zijn hand niet voor om.

En intussen is het zondag. Heb ik vannacht wonderbaarlijk #goed geslapen -mede dankzij allerlei stofjes die in hele gezonde pilletjes zitten- en hoor ik inmiddels geluiden vanuit de douche boven. Zelfs uit kamer van 'lease'puber heb ik al wat geruis vernomen. #Huize HenS komt tot leven.  En weet je, voordat die storm nu echt losbarst, ga ik nog even genieten van een lekker 'bakkie' #koffie (een woord waar mijn lief dan weer een hekel aan heeft :-)) en kijkend naar een #stralende blauwe lucht kan het maar zo eens zijn dat ik het idee ga opwerpen, als voorproefje op de #week die komen gaat, dat we straks met z'n allen een lekkere #frisse neus gaan halen! Maar ja, het kan ook maar zo van niet :-).

*klik hier*