Blijmaker #50 - 5 mei!

In Vrijheid *klik*

Kom broeder, geef je hand

vergeet je razernij

moed is de moeder van de rede

Kom zuster, schuif eens aan

en zet je angst op zij

sluit je aan en lucht je hart in vrijheid

Kom broeder, drink eens uit

vandaag is het vijf mei

feest van een zwaar bevochten vrede

Kom zuster, dans met ons

draai je rokken rond

dans op de klanken van de rede

Vrede wordt zo voor onze neuzen weggekaapt

en vrijheid is niet iets
dat zo van straat wordt opgeraapt

vrede is bevochten

maar vrijheid wordt bevochten

op een oorlog die nooit slaapt

vrijheid wordt bevochten

op een oorlog die nooit slaapt

Kom broeder, drink eens uit

we zijn hier niet alleen

wij zijn hier van lieverlede samen

kom zuster, dans met ons

voel je gelijk en vrij

kom, draai je rokken rond in vrijheid

© Thé Lau, 2005

Vrijheid, misschien wel dé grootste #Blijmaker ooit!

Blijmaker #49

#Blijmakers (zie hier alle voorgaande) , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek,
dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is...' 

Zoals velen hebben ook wij -voor het eerst- Koningsdag gevierd. En het was weer gezellig. Beetje struinen door de dorpse straatjes (twee) met familie. Uiteraard met hier en daar de welbekende hapjes; visje bij de kar, zakje churro's voor mijn lief en 'bonuszoon'. En dan wordt er ineens vanaf een gezellig terras uitbundig naar je gezwaaid door iemand die je al veel te lang niet hebt gezien. En ach ja, een drankje hoort er natuurlijk ook gewoon een beetje bij... en voor je het weet zit je een aantal uren drankjes later met z'n allen lekker te kletsen en een sateetje te eten (en mocht ik niet meer fietsen van mijn lief :-)). 

Veilig thuisgekomen, lekker geslapen en na een roerige start, omdat mijn schoonvader dacht dat hij zijn pasjes was verloren, toch heerlijk uitgebreid kunnen ontbijten met -zoals het hoort- brood uit de oven, een kakelvers eitje en zoete Hollandse aardbeien met een beschuitje...

Tja, en dan lijkt het soms allemaal zo simpel hè, en misschien is het dat ook wel. De kleine dingen zodanig bewust te (be)leven dat je er echt blij van wordt, zodat de 'tikken' die het leven (ook deze week) uitdeelt, net iets beter op te vangen zijn...

Want ik heb heel simpel genoten van een heerlijke
#forel uit de oven, op een doordeweekse dag en ook van het op mijn vrije dag eerst te gaan
#sporten om daarna heel relaxt
#ontspannen onkruid te wieden en een paar
#ramen te lappen, zodat iedereen ook weer kan
#genieten van de beestjes&blommetjes vanuit de luie stoel, maar pas nadat er
#gezwommen en gesparteld is op hele erge housemuziek (omdat de installatie het liet afweten en de trainster 'nog wel wat lekkere muziek op haar iPod had...').

Maar ik werd ook wel gewoon blij om ook op de eerste Koningsdag (lees: zaterdagochtend om half 9 :-)) eerst te gaan
#sporten en op de terugweg (fietsend) te genieten van 't meest fantastische
#weer en uitzichten, waardoor je zeker weet dat het een
#geweldig dag gaat zijn, met vooral ook
#lekker gek doen :-)... want ook dat hoort er bij!

Wat er ook bij hoort, is de schone was die gestreken moet worden (ja sorry, het gewone leven gaat hier ook gewoon door)... maar natuurlijk ook, niet te vergeten, wat plaatjes om het beeld te completeren...

Heb het goed met elkaar!

Blijmaker #48

#Blijmakers (zie hier alle voorgaande) , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek,
dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is...' 

We doen een ontbijtje en tikken een eitje. Luisteren een stukje Mattheus Passion, kijken nog wat naar Jesus Christ *klik hier* en ook de Passion in Groningen heeft even opgestaan...

We hebben er een mening over (als ik twitter, facebook en de krant mag geloven). Maar weet je, wat maakt het eigenlijk uit, wat iedereen ervan van vindt... of misschien ook wel niet van vindt. 

De een haalt kracht uit het verhaal, voor de ander zijn het de nieuwe loten aan de passiebloem die goed uit winter is gekomen, of de bloesem aan de appelboom; nieuw begin, nieuw leven, met -maar dat is mijn bescheiden mening- de gedachte, dat 'als de liefde niet bestond' *klik hier* ... het toch wel erg 'leeg' is allemaal. Tja, en ook dat is maar een mening...
Ik ben in ieder geval blij dat het er allemaal kan zijn.

De week *klik hier* passeert nog even de revue; gesprekken met weer hele bijzondere en mooie mensen. Van die gesprekken dat je later denkt: waarom heb ik niet gewoon drie vacatures...
Ach ja, ik heb er echt maar één en we zullen nu eenmaal een keuze moeten maken. Waarbij ik dan ook gelijk weer denk hoe blij en dankbaar ik ben met het feit dat ik keuzes heb! Misschien wel de grootste #blijmaker aller tijden.

Voor iedereen hele mooie, fijne
vrolijke, gezellige; goede dagen gewenst!

Blijmaker#47

#Blijmakers (zie hier alle voorgaande) , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek,
dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is...' 

Nog even blijven liggen op zondagochtend, en dit keer zónder die bladblazer van één de buren. Al het ontluikende lentegroen in de voor en achtertuin, wel of niet zelf gepoot...

Zo maar wat kleins waar ik blij van word en werd deze week :-).

Thuiskomen na een pittige dag werk en dan ineens allemaal #'wilde tulpen' ontdekken in de voortuin. En misschien stonden ze er vorig jaar ook wel. Dat zou maar zo kunnen. Ik weet het echt niet meer. Ik was me er blijkbaar toen niet van bewust. Nu des te meer... wat dan overigens weer echt niets te maken heeft met de cursus 'mindfulness' die we met een aantal collega's gestart zijn... en intussen ook weer gestopt zijn.

Tja, soms constateer je gewoon al na één keer dat iets ook niet bij je kan passen. Je probeert het nog een keer, uiteraard, want zo ben je tenslotte ook opgevoed: 'niet zo maar opgeven, als je ergens aan begint, maak je het ook af, wat als je het zelf had moeten betalen, was je dan ook gestopt, of...?'
Nou geloof me mensen. Waarschijnlijk was ik dan in de eerste les al opgestaan om 'het er even over te hebben...' :-). Alle mogelijke scenario's zijn dan ook langs geweest, omgedraaid en uitgeknepen. Uiteindelijk, na me afgelopen maandag zodanig niet op mijn plek gevoeld te hebben, ben ik afgehaakt. Uiteraard mét onderbouwde uitleg... iets wat ik bijv. in de training erg miste, maar meer dan dát zeg ik er ook niet over haha.
Afijn, die beslissing om te stoppen was dan wel weer een originele #blijmaker. Dat dan weer wel.

Nieuwe ruimte scheppen, schept natuurlijk ook weer nieuwe mogelijkheden. En laat ik ook dáár nou vrolijk van worden :-).

Nu was dat deze week ook wel enigszins een beetje nodig, geloof ik... een beetje ruimte. Vooral toen ik mezelf hoorde zeggen dat ik het voor mijn gevoel echt even niet op de rit had en kreeg....
Doet me overigens denken aan de uitspraak: 'als je jezelf voorbij rent, vergeet dan niet te zwaaien...' of iets zoiets :-).

Ach, gelukkig komt ook dát uiteindelijk goed (ook zonder mindfulness :-)) en waren/zijn er weer genoeg #blijmakers op mijn pad te vinden, zoals:

#een zondagmiddag met muziek van mijn 'bonuszoon', meespelend op de piano met 'Van Halen, Supertramp'... intussen bijna een week 16, genietend van zijn ontdekkingstocht als 16-jarige ... to the fullest :-); geweldig om te zien en mee te maken... *zucht* (en nee haha, ik verlang niet terug naar 'die goede oude tijd', al heb ik van die 'tocht' en mijn 'vleugels-uitslaan-moment' wel heel erg genoten en hoop ik dat hij dat net zo, of misschien nog wel veel meer doet :-)...

verder konden we gisteren
#een tante blij maken met het aansluiten van nog wat apparatuur in haar nieuwe huisje, waar ze -na ruim 50 jaar in hetzelfde huis te hebben gewoond- gewoon nog 'even tijd nodig heeft om te wennen'...

hoorden we, ondanks dat er nog genoeg hobbels te nemen zijn, 
#een goede uitslag voor een lieve oom; 'in ieder geval op dat gebied weer even rust' zoals hij zelf zei... 

hebben mijn collega's en ik 
#een van onze lieve vrijwilligers door zien groeien naar hopelijk binnenkort een betaalde baan en zijn we super trots op haar!

ontdekte ik deze week een
#nieuwe sportschool, beviel de proefles uitstekend en hebben we het ook nog eens gezellig met een stel 'oude' sportmaatjes... wat dat betreft maken ze hun slogan waar: Friendship, Feelgood and Fun...

dan is er ook nog
#de wetenschap dat er volgende week weer de lekkerste asperges te krijgen zijn bij ons favoriete 'boertje'...en dat we ze dus ook eten zeg maar :-)

is mijn
#haar weer voorzien van een kleurtje en tevens de coupe *klik* iets scherper aangesneden; een paar weken geen omkijken meer naar dus...

en o jee, ik zou het toch bijna vergeten :-), ik ben
#democratisch gekozen tot OR-lid en ben maandag en dinsdag gelijk onder de pannen met de officiële installatie en daarna de materie eigen maken... maar dan wel inclusief bubbelbad :-); de week kan maar goed beginnen...

Een en ander betekent natuurlijk wel dat ik twee dagen mijn Lief moet missen. Nu zou ik daar heel erg mee kunnen gaan zitten, maar ik kan er ook net even anders naar kijken, zoals ik gisteren ergens las ...

Wens jullie allemaal een hele mooie week 

met mooie #blijmakers toe!

Blijmakers#46

Ik zucht nog een keer. Hang de was op. Pak nog maar eens een kop koffie en owh ja, de vaatwasser staat ook nog vol. Wel schoon... dat dan weer wel.

Ik wil heel graag het begin van deze heerlijke, vrije zondag overdoen. Kan dat even? Zo'n lekkere dag waarop je nog even heerlijk kunt blijven doezelen onder je dekbed, nadat je je eerst langzaam en  uitvoerig hebt uitgerekt, even naar het toilet bent geweest en dan besluit om toch nog heel even knus terug te kruipen om nog even lekker te dommelen... ofzo...

Ik wil echt de dag opnieuw beginnen... graag. Want iets is er niet helemaal goed gegaan vanochtend. Doe mij dus maar die verfroller en ik ga gewoon over het begin heen schilderen met frisse, groene lentegeuren en -kleuren, want natuurlijk stond het slaapkamerraam open...het is tenslotte bijna zomer... En natuurlijk lig ik dan NIET te wachten, áls ik dan eindelijk besluit om ook eens 'nog even te blijven liggen', op een overijverige buur die op zondagochtend - waarschijnlijk nog nét even voordat ie in de auto moet zitten voor zijn wekelijkse gang naar de kerk in het dorp verderop - met een bladblazer zijn eigen paadje staat schoon te blazen... een kwartier lang... en daarna helemaal niets meer, maar toen was ik inmiddels uiteraard klaarwakker en een soort van niet meer relaxt, zal ik maar zeggen :-). Nu had ik op dat moment natuurlijk ook de cd kunnen pakken die we vorige week maandag hebben gekregen en, zoals de opdracht luidt, de drie-kwartier-durende mindfulness bodyscan doen... Tja, dat had gekund ja.

Afijn, ondertussen is de ochtend bijna voorbij, heb ik nog niet zo heel veel nuttigs gedaan dus en wordt het toch echt tijd om dat wel te gaan doen.

Gelukkig weer een mooie week beleefd en ook in vandaag zitten nu alweer genoeg #Blijmakers (zie hier alle voorgaande) , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is...' 

...#Zo smaakt de koffie bijvoorbeeld weer voortreffelijk
#hebben we gisteren een geslaagd feestje gehad van 'bonuszoon' die maandag zijn 16e verjaardag viert!
#was de 'trappelsessie' in het zwembad met de 'doorzetters' weer reuze gezellig
#was de eerste mindfulness-sessie een bijzondere belevenis :-)
#hebben we natuurlijk genoten van het meest mooie lenteweer
#vergaten we compleet de afspraak met onze klusser op donderdag maar vond hij het ook geen probleem om dan maar gewoon op zaterdag met de dakkapel aan de gang te gaan
#had ik waanzinnig leuke, goede maar ook zeker bizarre gesprekken m.b.t. de vacature die we open hebben staan
#weet ik dat ik in ieder geval 425 brieven niet ga lezen :-)
#begin ik intussen een beetje echt wakker te worden
#hebben we gezellig ontbeten met een eitje...
#ben ik heel blij dat ik vanmiddag haar *klik hier* thuis kan bezoeken :-)
#verheug ik me op de visite én de kookkunsten van mijn Lief vanavond
#zou ik nu een fotocollage kunnen maken van afgelopen week, ware het niet dat ik daar de puf gewoon niet voor heb (mede dank aan de bladblazer) en dus voor het gemak maar even naar mijn 365 dagen 'gewone, bijzondere dagelijkse dingen *klik hier* verwijs, omdat er echt iedere dag wel wel iets grappigs, leuks, moois, bijzonders gebeurt, iets waar je heel simpel blij van wordt :-).

Blijmakers #45

Het kaarsje brandt nog steeds...
...en in gedachten ben ik bij haar *klik hier*, en natuurlijk ook bij hem *klik hier*, hun kinderen en kleinkinderen.
Opgelucht haal ook ik adem als vrijdagmiddag het bericht komt dat de operatie succesvol verlopen is...

Gisterenavond maakte mijn hart een sprongetje vanwege een nog mooier bericht, maar daarover lees je later vandaag meer op www.benlicher.nl :-).

Een week met kleine en grote #Blijmakers (zie hier alle voorgaande) , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.'

Boeiend begin Hoe graag ik dus ook het mooie benoem (en blijf benoemen :-)), is het natuurlijk soms ook gewoon erg lekker om de 'rare' vervelende dingen in het leven te beschrijven, zoals het enigszins 'vreemde' begin van de week met een tenenkrommend consult met een revalidatie-arts. Zo'n dame die nét te weinig tijd heeft, wel aardig probeert te doen, maar het nét niet echt is. Gelukkig zijn er zelfs in dit soort situaties altijd weer #blijmakertjes  te vinden :-).

Tja, het had best kunnen werken, echt waar. Ik stond er serieus voor open; een trainings-programma onder begeleiding, kijken naar wat je vooral nog wel kunt, met hier en daar een goed advies van een multidisciplinaire team. Niets mis mee, want ook ik heb hier en daar best een 'blinde vlek' ontwikkeld in de loop der jaren...Hé, ik ben ook een mens :-).

Het had dus zo maar gekund, ware het niet dat ik 'licht allergisch' ben voor mensen die klaarblijkelijk niet even de tijd nemen je dossier te lezen ('euh, sorry, ik weet eigenlijk niet precies wat je komt doen....'). Nou ik kan je zeggen dat dan de toon wel een beetje gezet is bij mij. Als ze dan ook nog, omdat er toevallig een 'gebeurtenis' van vier en half jaar geleden haar beeld kruist, terwijl ze protocolletjes (lees: mij niet aankijkend maar vragen stelt vanaf het beeldscherm en mijn antwoorden intikt, want het dossier moet natuurlijk wel kloppend....) aan het afwerken is op de pc, ineens je Lief als gesprekspartner neemt om die gebeurtenis te 'checken', alsof ze twijfelt aan wat ze leest, en een seconde daarna ervan overtuigd is dat ze dé oorzaak, hét eureka-moment heeft voor mijn klachten: 'Maar mevrouw, zoiets gaat nou eenmaal gewoon in uw lijf zitten....vindt u het gek?'...
... nou nee mevrouw ik vind niet zo snel iets 'gek', maar ik ben het ook niet...alsof ik vier en half jaar heb stilgezeten (met excuses voor de ietwat lange zin, maar dat was de frustratie haha).
Tja, heb haar toen maar heel beschaafd, volgens mijn Lief misschien wat 'pinnig', gewezen op het feit dat er met mijn hoofd, in ieder geval op dát vlak, niets mis is. Dat ik dáár in ieder geval geen 18-weeks-durend-programma voor hoef te volgen en niet zit te wachten op een wekelijkse groepssessie waarin we het 'gezellig' eens gaan hebben over onze geestelijke strubbelingen (lees: 'maar mijn 'problemen' zijn toch veel groter en erger dan die van de rest van de wereld....) word ik niet zo door geïnspireerd, zal ik maar zeggen :-).
...en als er dan ook nog ineens een slow-woop-alarm ergens op de achtergrond afgaat, ze de kamer uit rent, en even later weer in komt rennen, ik opdracht krijg me weer aan te kleden en 10 minuten daarna me weer moet uitkleden, omdat uiteindelijk blijkt, na elkaar een tijdje sullig hebben aan staan te kijken op de gang, dat het om een deelontruiming ging. Goh, ze zouden eens bij ons moeten komen kijken, daar zijn de BHV-ers nl. wel zichtbaar en in actie als ze er moeten zijn :-).

Afijn, daar kon zij dan weer niets aan doen. Ik zal er dan ook verder niet over uitweiden, behalve dan met het feit dat ik dus niet het programma in het ziekenhuis ga volgen. Ik trek mijn eigen plan (overigens in samenspraak met haar, omdat ze ook wel inzag dat het 'praatclubje' 1 x in de week niet hetgeen was waar ik naar op zoek was... dat dan weer wel). De echte 'afhaker' zat echter voor mij toch wel in het moment net voor het afscheid geloof ik...: 'mocht u toch ooit nog somber worden, dan moet u mij echt even bellen hoor'... Gevalletje helemaal 'niet-in-rapport-zijn met je gesprekspartner geloof ik :-).
Mooi, mooier, mooistGelukkig verliep de rest van de dag erg leuk *klik hier*, met een hele bijzondere afsluiter. Terwijl mijn Lief zich stond in te spannen op het hockeyveld, zat ik ontspannen in mijn stoel te luisteren naar een radiouitzending *klik hier* van een lieve blogvriendin met als thema 'Beschermengel'. Zo grappig, als je bedenkt dat ik nog nooit eerder geluisterd had. Ik vergeet het vaak, of heb geen zin, of geen tijd. Toch wel heel speciaal om dan te horen dat mijn beschermengel 'een creatieveling is, met een aquarel van allerlei soorten  kleuren, die me vertelde dat ze altijd in de buurt is, maar dat ik ervan overtuigd mag zijn dat ik het nu makkelijk alleen af kan...' Tja! :-).
Zo vreemd als de week dus begon, en naarmate de week vorderde, toch ook wel heel spannend werd, zo mooi is ze weer geëindigd, met o.a.:

#lieve collega's die campagne voeren omdat zij vinden dat ik toch echt wel wat te zoeken heb in die OR :-)...

#een topadvies opvolgen met als resultaat dat ik nu al een geweldige telefonische voorselectie heb kunnen maken voor de vacature die ik heb openstaan :-). En volgende week zal ik zeggen hoeveel 'minder brieven lezen' het me exact heeft opgeleverd...

#ook was er gisteren, met toch wel een klein beetje weemoed, maar ook met een super goed gevoel, een soort van 'afscheid', wetende dat het tijd was, maar dat het meer dan goed is en dat we elkaar toch eigenlijk helemaal niet kwijtraken, en dat je daar dan een prachtig antwoord op terugkrijgt; wat een cadeautje :-)...

#de uitslagen van mijn schoonvader die weer positief zijn, ondanks dat lang niet alles goed is en zorgen geeft, de 'foute waardes' toch weer gedaald waren en de organen in uitstekende conditie blijven; toch een klein feestje waard, wat we dan ook gevierd hebben in de vorm van een overheerlijke brunch, samen met 'bonuszoon' die we zaterdagochtend konden halen ...

#en dan nog gisterenavond... fantastisch bericht dat het goed gaat met haar *klik hier*, ze intussen alweer hard werkt aan haar herstel en waarschijnlijk weer iedereen gaat verbazen en inderdaad in plaats van tien dagen, gewoon na zeven dagen thuis is :-).

Misschien niet eens nodig te zeggen dat ik goed heb geslapen heb, dit misschien een iets uitgebreidere #blijmakerblog is dan normaal, maar het was dan ook wel een hele bijzondere week met gelukkig veel blije en dankbare momenten :-).

Beknot je niet op je dromen
want dromen zijn er
om gedroomd te worden... 

Blijmaker #44

Zeven dagen trainen. Als ik dat vertel aan mensen vragen ze meestal: 'maar hoe houd je dát vol joh?' Ik antwoord dan glimlachend dat dát nou juist de magie van NLP is... maar natuurlijk ook een beetje van Ben en Bas *klik hier* en ook een beetje van mijn lieve thuisfront *klik hier* :-)

Vandaag dus alweer de laatste dag van de eerste zeven dagen; het laatste blok doen we in mei.

Het is wederom één grote belevenis. Om meerdere redenen dan alleen die magie van NLP.
De hele week is gewoon een hele grote #Blijmaker (zie hier alle voorgaande) , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.'

Nieuwe inzichten, 'eureka'momenten (goh het zit er echt in...), soms even slikken, heel diep ademhalen, beslissingen die zijn genomen, knopen doorgehakt, (wal)noten gekraakt :-)... het kan allemaal, leren is zó leuk! 

Leren begrijpen wat de ander (en mezelf) drijft. Begrijpen wat de waarde van waarden is... en daarmee aan de slag. Alles precies op het goede moment, met het juiste tempo, omdat we nu eenmaal allemaal heel goed weten wat goed voor ons is, én op welk moment. Quote: 'met NLP ontwikkel je zelf technieken die je toevoegt aan wat je al goed doet om het nog beter te kunnen...' :-).

Ik zeg dus met volle overtuiging: 

'Vandaag is weer de mooiste dag'
 en die wens ik jullie allemaal...

Blijmakers#43

Daar zaten we dan. Zij en ik, in het zonnetje, in de tuin.
Zij een kop thee, ik wist het nog, en ik natuurlijk koffie.
Het was alsof er geen veertien jaar, nog niet eens veertien dagen tussen zat, sinds we elkaar in levende lijve zagen. 

Voor we het wisten waren we een uurtje of vier verder en was het alweer tijd om naar huis te gaan. Voor ons gevoel waren we nog niet eens op de helft, hadden we nog lang niet alles bijgepraat. Al (door)pratend, zij inmiddels zittend in de auto, afgesproken dat we snel een nieuwe afspraak maken, maar dan bij haar. Wat een #cadeautje! zo maar op een doordeweekse woensdag :-)

De week zat er gelukkig weer vol mee; #cadeautjes, gratis en voor niets.  #Blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* , 'omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.'

De week is ook weer omgevlogen. Soms moet ik ook echt even stilstaan en 'graven', zo snel gaat het en lijken mooie dingen zo makkelijk te verdwijnen naar de achtergrond, zoals: een #compliment van iemand die ik eigenlijk helemaal niet zo goed kent, maar wel maakt dat ik met een grote glimlach de dingen doe die ik moet doen. Een #goeie mop, waardoor ik tranen met tuiten heb gelachen. Een #hele gezellige avond met mijn collega's, met én lekker eten, én gelachen én bij kunnen kletsen én een lift naar huis. Een #eerste werk-woonverkeer-fietstocht van het jaar waar ik van heb genoten. Dat dan daarna blijkt dat het misschien toch niet zo verstandig was... Ach, als je altijd verstandig moet doen in dit leven, wordt het ook zo saai, denk ik dan maar :-). En laat ik met 'saai' nou net niks hebben...

Onnodig te melden dat het eigenlijk #nooit saai is in Huize HenS. Er gebeurt namelijk iedere dag wel wat; felle discussies die soms even de lucht moeten klaren... en een uurtje wandelen kan dan best lekker zijn... tot aan samen een serietje kijken, potje darten in het tuinhuis; #bewust genieten van alle 'rijkdom' die we hebben! 

Uiteraard heb ook ik waanzinnig genoten van het #mooie weer, het buiten zijn, de gekregen narcisjes die vrolijk op tafel staan te wapperen, het lentegroen in de tuin, de knoppen in planten en bomen, de wintervoering uit mijn jas, zonder jas op de fiets, buiten in de zon met mijn e-reader en een glaasje wijn, Mie(p)s die, voor ik het in de gaten had, onder de schutting door was maar na vijf minuten alweer miauwend bij mijn benen stond te draaien, mijn lief die dan zorgt dat de stoep weer te zien is (lees groene aanslag heeft verwijderd), de lavendel weer prachtig in vorm heeft geknipt... Tja...

dan volgde er nog een hele #leuke dag met mijn lief, schoonouders én 'bonuszoon'; een soort van kleine 'wereldreis' (die overigens letterlijk te maken had met het aantal te rijden kilometers) maar waarin toekomst, heden en verleden *klik hier* op een prachtige manier door elkaar heen liepen.  En als je dan ook nog eens een cadeautje in de vorm van een #mooi gedicht krijgt, blijkbaar gewoon omdat iemand vindt dat dát het moment is dat jij dat gedicht moet krijgen... 

Tja, geloof het of niet, dan ben zelfs ik gewoon even stil... 

en wens ik iedereen stilletjes een hele mooie week toe :-).

#Blijmakertjes #42

Tja, maar ja, ik ben nu eenmaal niet op het Wad. Zou er wel graag willen zijn. Dat dan weer wel. Zeker met dit weer. Strak blauwe lucht. Zo af en toe een zachte windvlaag die je wangen schampt. Hoewel, op het Wad natuurlijk altijd iets steviger. Maar ook dat vind erg prettig. De harde wind in mijn haren en zo...

Maar ik ben er niet. Kom er voorlopig ook niet, geloof ik. Hoewel een heel lief mens me gisteren mailde met een idee waarvan ik dacht: 'ja, dat kan natuurlijk ook'. Waarom gaan we niet een keer op een mooie zondag, zo eentje als vandaag, vroeg uit de veren, de boot naar Terschelling pakken en lekker lunchen bij de Walvis... of zo. 'Doe eens gek, gooi je haar los', gewoon omdat het kan... 

Net zoals het benoemen van weer nieuwe  #blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* , omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.

... zo begon ik mijn blog vanochtend.
Zittend in mijn luie stoel, raampje open, met uitzicht op een strak blauwe lucht. Ineens zie ik het envelopje in mijn scherm dat zegt dat er een nieuwe mail binnen is. Ik schrok. Of eigenlijk misschien ook wel niet. Ik heb hem voorgelezen aan mijn lief, en ook hij was even stil. Of misschien zei hij ook wel 'shit'... net als ik. We zijn gaan douchen en samen naar de hockey gefietst. Even naar buiten, de zon in, want een antwoord had ik niet gelijk. Misschien nog wel niet, maar ik heb het desalniettemin wel verstuurd. En hoe onwerkelijk het ook voelt om te doen, toch ga ik de #blijmakertjes gewoon met jullie delen, want ze waren er, ze zijn er. Alleen voel het even niet zo, jullie moeten het me maar even vergeven....of  niet. Het leven is niet eerlijk... tja, ik zou bijna zeggen: 'vertel eens iets nieuws'...

En dus volgt hier de rest van wat ik al had geschreven voordat we gingen fietsen...

De week begon rommelig, maar ook wel weer met een hele #lieve actie van een collega die me bracht waar ik wezen moest. En zo volgende de ene #blijmaker *klik hier* de andere weer op deze week, beginnende met :
# nog een verjaardagcadeautje van mijn 'bonuszoon' ... en hij had ook al een
   whappje gestuurd op mijn verjaardag, dat vond ik al een cadeautje :-)
# een heerlijke 'vader-zoon-maaltijd' later op zondagavond
# bijgekletst met collega in de auto
# mooie 'heidag' met een indrukwekkend betoog van een aimabel mens
# inspirerende training op dinsdag waar gelukkig ook weer zo'n 'vakidioot' was die ook
   vindt dat dat de dingen wel degelijk gewoon 'leuk' mogen zijn
   (maar daarover later echt meer :-))
# top vrije dag met voor het eerst weer samen met Mie(p)s buiten lunchen
# op de fiets boodschappen doen, gewoon omdat het kan
# avondje met T&W, lekker eten en daarna 'nostalgie, melancholie en muzikaliteit' met
   Frank Boeijen
# de hele week lekker en gezond eten en genoeg energie om het klaar te maken
# aangemeld als kandidaat OR-lid en daar héle spontane en leuke reacties op krijgen
# zaterdagochtend op de markt, naar de toko, espresso doppio etc...
# 'oude' bekende tegenkomen, altijd leuk; beloofd om binnenkort afspraak te maken :-)
# bijna 60 jaar'nostalgie' opgehaald voor het tuinhuis, maar ook daarover
    later meer
# avondje E&J hier, met originele Pom, okertjes, kousenband en dat alles van de
   hand van mijn lief :-)
# daarna nog even darten in het tuinhuis Kijkdania met een drankje en een dansje
   en ach, dan ook maar voor het eerst een 'selfie' van E&moi
# nieuwe date staat weer
# wakker worden met de zon die schijnt, die voorspelt dat het best weer een mooie dag is

# in beeld zag het er dus ongeveer zo uit...

# en gelukkig is er genoeg positieve energie om te delen, gewoon omdat het kan
    dus:

xx

Blijmakertjes #41

Zondag. Grappig, ik zie het nu een paar weken gebeuren. Volgens mij heb ik eindelijk het ritme van onze achterburen in de gaten. 
Zij, doordeweeks 'de pineut' (vroeg opstaan en de kinderen zo snel mogelijk in de kleren met een boterham in de mond). Hij, in het weekend 'het haasje' en zorgt voor -waarschijnlijk niet alleen het vlees snijden- open gordijnen en ramen.

Non-informatie, ik weet het, helemaal waar, maar blijkbaar doet hij het met zoveel zwoeng en zwier, dat het me vandaag wéér opvalt en ik het nu dan ook maar een keer benoem. Misschien volgende week ook maar gewoon eens in een andere stoel gaan zitten... of niet :-) 

Goh jongens, het was weer een heerlijke week, met heel veel nieuwe  #blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* , gewoon omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.

En tja, omdat je soms ook gewoon eens iets anders moet doen, heel simpel omdat het leuk is... want wat is er ook alweer mis met 'gewoon leuk'? Owh nee, daar zou ik het een andere keer over hebben...

Maar leuk was het deze week zeker met, het mooie weer, mijn verjaardag, de super verrassing van mijn lief (en ik heb al een boek uit :-)), relaxt en lekker uit eten, slingers en cadeautjes van mijn lieve collega's, kaartjes, smsjes, whappjes, berichtjes, onverwachts bezoekje aan de kinderboerderij vlakbij, nog meer tulpen (één van mijn lievelingsbloemen), eindelijk met z'n allen met de bus :-), dé beste hamburger ooit geproefd en niet te vergeten: het is LENTE... meteorologisch, dat dan weer wel, maar dat kan voor mij de pret echt niet bedrukken op de mooie ochtend...

Vandaag dus net even anders dan anders, maar weer eens wat fotootjes, omdat de blijmakertjes  van deze week eigenlijk veel meer zijn dan ik in een simpel logje kan vatten... 

*klik hier*

#Blijmakertjes #40

#Het ziet er best mooi uit, buiten. Zeker als je het zou zien vanuit die luie stoel waar ik nu in zit. Kop koffie in de ene hand, starend naar de capriolen van onze 'dakhaas' (kat van de achterburen, die altijd via het zolderraam naar buiten klimt) die al weken denkt dat hij toch echt die ene mus of die andere koolmees gaat grijpen. Ook nu weer strandde zijn inmiddels bijna zielige, zoveelste poging naast de boom in plaats van erin. Ben benieuwd of hij het ooit eens door gaat krijgen.

Vanuit deze positie lijkt het dus best aangenaam buiten. Prachtige blauwe lucht, met hier en daar een schattig, wit wolkje, al een uurtje of drie... 

Eerlijkheid gebied me dan ook te zeggen dat het 'lappenmand-voel' nog net niet helemaal weg is. Of, en dat kan natuurlijk ook, ik kan ook gewoon ronduit zeggen dat ik erbij zit als een zoutzak. Maar 'who cares', er is toch niemand die me ziet op dit moment :-). 
Gelukkig staan de seinen wel weer de #goede kant op hoor. Dat dan weer wel! De #bacterie lijkt 'verslagen' en aldus maakt dat het dagelijkse bestaan in ieder geval weer een stuk #luchtiger.  Gewoon doorgaan met ademhalen... tja, mijn lieve moedertje was zo dom nog niet :-).

Het is weer zondag, de tijd gaat -nog steeds even - snel en zodoende weer nieuwe  #blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* van de afgelopen week. 
Gewoon omdat ik nu eenmaal liever het mooie zoek, dan het negatieve benoem, omdat dát vaak juist zo makkelijk is.

Nog wel een beetje duf in de kop dus, merk ik dat ik iets meer m'n best moet doen om de week terug te halen. Het was een #gezellige, gevulde (werk)week, laat ik het daar maar een beetje bij houden. Gewoon heel blij met alle aandacht, rustig aan kunnen beginnen, begrip alom, spontane cadeautjes, leuke momenten (en wat is er toch mis met 'leuk' vraag ik me de laatste paar dagen af , maar daarover misschien later een keer meer :-)), gave, knusse ontdekkinkjes, als je besluit dan toch even naar de markt te gaan op zaterdag, dé lekkerste koffie drinken natuurlijk, bezoekje aan 'dille*kamille' en - net als bij de Ikea - altijd met meer de winkel uitlopen dat de bedoeling was, heerlijke broodmaaltijd met de lekkerste kaasjes, een verjaardag vanmiddag en straks ook nog een lekker kaasfondue..... ach ja, gewoon dus #de kleine dingen die er nog steeds toe doen in dit leven *klik hier*.

En, eerlijk is eerlijk. Ik had nu bijna een link neergezet naar het liedje: "'t zijn de kleine dingen die het doen" van Saskia en Serge, ware het niet dat ik dát nou misschien net iets te veel van het goed vond op deze leuke zondag... al loopt iedereen nu misschien wel met die melodie in het hoofd de rest van de dag... ik in ieder geval geloof ik :-).

Afijn, #de zon schijnt, tijd dat ook ik iets actiever word, want ook vandaag blijf ik uiteraard op zoek naar dat mooie én 'leuke', waar ik jullie volgende week weer graag van mee laat meegenieten.

Niet vergeten:

*klik hier* New Day 

Blijmakertjes #39

Het stormde, gisteren. Vandaag lijkt het daarentegen bij vlagen windstil. Maar schijn bedriegt. Dat weten we allemaal, alleen gaan ik het daar nu net niet over.

Gelukkig hoefde ik niet te fietsen, gisteren. Dat dan weer niet. Ik hou van #fietsen, alleen niet tegen de wind in. Wel met de wind in mijn rug, maar dat is ook zo'n vervelend gegeven. Je weet het van te voren al als je gaat fietsen terwijl het waait. Altijd, op enig moment, en het maakt werkelijk niet uit welke route je kiest, je krijgt die snoeiharde wind een keertje recht in je 'bakkes'.
Maar afijn, daar wil ik het nu evenwel ook niet over hebben.

Vandaag is het gewoon weer tijd voor een potje ouderwetse #blijmakertjes *zie hier alle voorgaande* van de afgelopen week. Gewoon omdat ik liever het mooie blijf zoeken dan het negatieve ga benoemen, omdat dat vaak juist zo makkelijk is.

Nu zeg ik wel eerlijk dat als je een weekje 'onderduikt' in verband met een hardnekkige bacterie-infectie in je longen, waardoor je je af en toe een beetje meer ademloze toeschouwer van je eigen leven voelt, dan daadwerkelijk degene die het leven leeft op dat moment, kunnen die blijmakertjes eventueel, op sommige momenten misschien, een ietsje minder lijken. Ook hier geldt niettemin: schijn bedriegt.

Voor het eerst in mijn leven, uitgaande van een nog steeds #goed functionerend geheugen, heb ik zomaar -live op tv- de #openingsceremonie meegemaakt van de Olympische Winterspelen. Zo had ik ook #alle tijd om deze week te genieten van de ongelooflijke prestaties van onze Nederlandse schaatsdames en -heren. Wauw! Was ik vroeger fel tegenstander van een tv op de slaapkamer, op dit soort momenten ben ik dan toch wel blij dat ik 'overstag' ben gaan. Nog een voordeeltje dat je zo maar ten deel valt als je dan eens besluit om #naar je lijf en ledematen te luisteren, is het feit dat je eenvoudigweg op een #willekeurige moment van de dag je bed in kunt duiken, OMS zachtjes op de achtergrond, en dan even later tot de conclusie komt dat je daadwerkelijk #een uurtje hebt geslapen. Allicht een en ander mede veroorzaakt door het gebruik van de AB, maar na ruim anderhalve week zo goed als stemloos en benauwd door het leven te zijn gewandeld, was ik dan toch wel weer heel content met hier en daar een beetje #meer lucht en terugkerend #geluid, wanneer ik de meest zinnige conversatie opzette met Mie(p)s, het enige levende wezen in huis op dat moment tenslotte.

Vanzelfsprekend wil ik ook de #lieve aandacht van mijn collega's en de #goede zorgen van mijn lief niet vergeten. Altijd en overal bereid te doen wat gedaan moet worden. Even mee naar het ziekenhuis, me even laten als ie me laten moet, boodschappen doen na een lange dag werk, maar ook voor het koken en de afwasmachine leegruimen (klusje waar ik nu eenmaal de meeste hekel aan heb) draaide hij zijn hand niet voor om.

En intussen is het zondag. Heb ik vannacht wonderbaarlijk #goed geslapen -mede dankzij allerlei stofjes die in hele gezonde pilletjes zitten- en hoor ik inmiddels geluiden vanuit de douche boven. Zelfs uit kamer van 'lease'puber heb ik al wat geruis vernomen. #Huize HenS komt tot leven.  En weet je, voordat die storm nu echt losbarst, ga ik nog even genieten van een lekker 'bakkie' #koffie (een woord waar mijn lief dan weer een hekel aan heeft :-)) en kijkend naar een #stralende blauwe lucht kan het maar zo eens zijn dat ik het idee ga opwerpen, als voorproefje op de #week die komen gaat, dat we straks met z'n allen een lekkere #frisse neus gaan halen! Maar ja, het kan ook maar zo van niet :-).

*klik hier*

Anti... & #blijmakertjes#38

'Antisnotshot'. Wie kent 'm niet. Eigenlijk had ik die moeten nemen vandaag. In plaats daarvan nam ik -logisch- koffie, maar dan wel weer met melk. Gewone melk vandaag, de amandel was op. Tja, de #zondagse cappuccino van mijn lief is nu eenmaal niet te versmaden. Daarbij kun je gewoon niet alléén maar 'gezond' doen. Althans, dat kan wel, maar dat lukt me gewoon soms niet. Zeker niet op dit soort dagen...

Nu heb ik de hele week gelukkig wel redelijk #gezond gekookt, al zeg ik het zelf... en het was nog lekker ook. Nooit geweten dat je van courgette zulke heerlijke spaghetti kon maken; voor herhaling vatbaar :-).

Maar ja, die antisnotshot. Laat ik nou bijna altijd alles in huis hebben, behalve dus net vandaag niet de verse gember. En om daarvoor nu alleen mijn lief naar de supermarkt te laten gaan... 

En zo togen we vanmiddag dan toch maar voor een kort bezoekje aan een net iets grotere winkelketen met zowel food als non-food :-). Na gisteren een dag #in joggingbroek binnen te hebben vertoefd, was een beetje #frisse lucht dan ook wel weer erg prettig. Enigszins moe van dat bezoekje, én het besef dat je mij daar echt nooit meer ziet op zondagmiddag, was het tijd om te genieten van een paar heerlijke #platte oesters (ook goed tegen verkoudheid -las ik- vanwege het hoge zinkgehalte) en nog wat meer van de #vis-familie-achtige die mijn lief gisteren al had gehaald. E.e.a natuurlijk in combinatie met een koel glaasje #bubbel (die nog in de koelkast stond) én uiteraard de #OWS, de sporters én hun medailles.
En dus kijk ik en geniet ik, en voel overigens met iedereen (ook de niet-sporter, de toeschouwer, de thuisblijver mét mening) mee, maar laat die mening even voor wat het is. Er wordt genoeg over gezegd of wel gezwegen. Al had deze brief *klik* van mij best vertaald en meegenomen mogen worden door onze Mark...

En verder heb ik helaas nog steeds last van een 'adembenemende' verkoudheid, en de rest wat er kennelijk bij hoort, en lijkt mijn hoofd vol met watten te zitten. Gelukkig beneemt het me niet het zicht op meer #mooie momenten deze week; een nieuwe gezonde kleinzoon voor lieve vrienden, een tante waarmee het gelukkig weer beter gaat, een lieve reactie op een mailtje, het inmiddels heerlijk geurende stoofvlees voor morgen, en zo kan ik nog wel even doorgaan, ware het niet lieve mensen dat ik domweg moe ben. In feite ben ik zo moe dat het beter is als ik gewoon ga liggen, hoe 'pietlutterig' dat misschien ook klinkt, het is tenslotte nog niet eens 20.00 uur...

Ach, zoals mijn lieve moeder altijd zei: 'al slaap je niet, dan rust je toch...' en laat ik dat advies maar weer eens opvolgen dan.

Morgen gewoon weer een 'happy' *klik* dag :-)
en op weg naar nog meer
 #blijmakertjes  *klik hier voor alle voorgaande*.