Zondagse #blijmakertjes #35 (de rest)

En uiteraard volgt er meer, want er is, zoals altijd, eigenlijk altijd wel iets te vertellen. En al vertel ik niet altijd alles, juist omdat het zo makkelijk is om het negatieve te benoemen, zoek ik ook vandaag weer naar het #mooie en deel dit!
Gewoon omdat het kan. En gewoon omdat ik er zelf uiteindelijk ook weer #blij van word; de #blijmakertjes op zondag *klik hier voor alle voorgaande*.

Eigenlijk was het gisteren helemaal niet bedoeling om te gaan. Ik was ook eigenlijk best wel moe. Had een #intensief weekje achter de rug, om over de korte nacht nog maar te zwijgen. Maar ja, als ik dáár altijd naar luister, kan ik net zo goed in een hoekje gaan zitten en vooral helemaal niets meer doen. Gelukkig bestaat ook mijn leven uit #keuzes kunnen maken (duh), en dus lag mijn fiets redelijk vlot in de kofferbak 's ochtends, konden mijn lief en 'bonuszoon' #hun eigen ding doen daarna en had ik, aan het einde van weer een #gezellige én inspirerende NLP-oefen-ontmoetingsdag, gelijk mijn #noodzakelijke beweging met een heerlijk, fris fietstochtje. 
Er bestaan echt vervelendere zaterdagen kan ik je vertellen. Weer lekker kunnen bijkletsen, oefenen en hier daar zelf ook nog een 'strategietje' weg gewerkt en aangepast, ga ik in ieder geval geïnspireerd op weg richting #17 maart *klik* :-). Owh nee, eerst nog even #15 februari *klik*... en wie nieuwsgierig is, is meer dan welkom!

Ook gisterenavond en vandaag zijn niet vervelend. Verre van. #Verrassende en leuke gesprekken aan een gezellige zaterdagavond-broodtafel. Vers brood, kopje thee, soepje, nog een klein beetje stamppot van zuurkool, zoete aardappel en pastinaak opgebakken, voor de gein nog wat 'rode ui-Franse knoflook-tomatenprutje' erbij en je hebt een tafel om je vingers bij af te likken (#wat de heren dan ook alle twee gedaan hebben :-)).

Al met al een mooie week. Mijn zus nog even een gezellige kaart gestuurd; #je wordt tenslotte maar één keer 50 :-)! Hier en daar nog wat #knopen doorgehakt en keuzes gemaakt, o.a. ook op basis van #antwoorden die we vrijdag van de reumatoloog hebben gekregen. Blijft toch bijzonder hoe dat werkt in je hoofd. Op het moment dat het 'beestje een naam heeft' (of twee), vallen wat puzzelstukjes in elkaar en lijken keuzes soms ineens iets eenvoudiger. In ieder geval is het wel heel prettig om #bevestigd te krijgen dat het 'tussen je oren wel goed zit'. Een #nieuw beginpunt, zo zie ik het maar; van hieruit kan ik verder en doe ik weer aanpassingen die nodig zijn. Leven met mijn 'beperkingen' kan ik tenslotte al even... 

En is het nu ook net zo makkelijk als ik het nu opschrijf? Nee natuurlijk niet. Niets menselijks is ook mij vreemd. Mijn brein kan/moet nog even wennen, geloof ik, kan of wil er nog niet helemaal omheen; het beeld klopt even niet helemaal....maar dat hoeft ook niet. In februari #praten we verder én ik heb mijn #lief naast me, die misschien nog wel een tikkeltje #positiever in het leven staat dan ik (en ook al een behoorlijk tijdje heel goed leeft mijn met 'beperkingen' :-)).

Vanochtend in alle vroegte met een #heerlijke kop koffie en de laptop op schoot, stuitte ik ineens op een #'oude bekende', die een aantal van jullie wellicht wel kent. Toeval bestaat niet, toch? Ik bleef er alleen een beetje in 'hangen', twijfelde of ik het in het Nederlands zou plaatsen, omdat er verschillende vertalingen te vinden zijn. Een paar keer plakken en kopiëren gaf uiteindelijk niet het juist gevoel. Ook één van de redenen dat de zondagse #blijmakertjes zo laat zijn vandaag. De andere reden is dat we vanmiddag gezellig een #(VIP)bioscoopje *klik* hebben gepakt. Indrukwekkende film, de moeite waard, en ook hiervoor gold dat toeval niet bestaat... maar dat leg ik misschien een andere keer nog wel uit :-).

Deze wil ik jullie dus niet onthouden, of je het kent of misschien ook niet. 
De Nederlandse vertaling vind je hier *klik*

The Invitation by Oriah

It doesn’t interest me

what you do for a living.

I want to know

what you ache for

and if you dare to dream

of meeting your heart’s longing.

It doesn’t interest me

how old you are.

I want to know

if you will risk

looking like a fool

for love

for your dream

for the adventure of being alive.

It doesn’t interest me

what planets are

squaring your moon...

I want to know

if you have touched

the centre of your own sorrow

if you have been opened

by life’s betrayals

or have become shrivelled and closed

from fear of further pain.

I want to know

if you can sit with pain

mine or your own

without moving to hide it

or fade it

or fix it.

I want to know

if you can be with joy

mine or your own

if you can dance with wildness

and let the ecstasy fill you

to the tips of your fingers and toes

without cautioning us

to be careful

to be realistic

to remember the limitations

of being human.

It doesn’t interest me

if the story you are telling me

is true.

I want to know if you can

disappoint another

to be true to yourself.

If you can bear

the accusation of betrayal

and not betray your own soul.

If you can be faithless

and therefore trustworthy.

I want to know if you can see Beauty

even when it is not pretty

every day.

And if you can source your own life

from its presence.

I want to know

if you can live with failure

yours and mine

and still stand at the edge of the lake

and shout to the silver of the full moon,

“Yes.”

It doesn’t interest me

to know where you live

or how much money you have.

I want to know if you can get up

after the night of grief and despair

weary and bruised to the bone

and do what needs to be done

to feed the children.

It doesn’t interest me

who you know

or how you came to be here.

I want to know if you will stand

in the centre of the fire

with me

and not shrink back.

It doesn’t interest me

where or what or with whom

you have studied.

I want to know

what sustains you

from the inside

when all else falls away.

I want to know

if you can be alone

with yourself

and if you truly like

the company you keep

in the empty moments.