Beetje raar

Wat een rare nacht en een beetje rare dag....tot nu toe dan in ieder geval.

Nog voor half tien in bed gisterenavond, want half in slaap vallend op de bank met een algeheel gevoel van onbehagen, leek me dat geen gek idee in ieder geval. Misschien wel een beetje ongezellig op de vrijdagavond, maar ach... een mens moet soms nu eenmaal keuzes maken... :-).

En zo kwam het dat ik de elektrische deken op standje twee gooide, ik mijn  oudste (en dus lekkerste) pyjama aantrok en de wekker op half 7 zette.
Om half 9 vandaag stond nl. ons tweejaarlijks 'feestje' weer op het programma: (winter)bandenwissel = ontbijtje = EggMacMuffin :-)... en dat wil je toch niet missen; ik in ieder geval niet.

Helaas werd dat 'algehele' onbehaaglijke gevoel in bed gestaag steeds onbehaaglijker. Daardoor kon ik de slaap ook niet echt vatten en lag ik nog steeds -niet al te vrolijk en inmiddels rillend van de kou (E-deken stond al weer een tijdje uit...)- wakker toen mijn Lief naar bed kwam.
Wat het is geweest weet ik niet, maar na een - liefdevol klaargemaakt door mijn Lief - groot glas water met twee paracetamol, leken om een uurtje of vier de koude rillingen, gewricht- en hoofdpijn iets te zakken.

Intussen lig ik weer in bed, mét een paracetamolletje én de deken op twee, luister ik wat naar mooie muziek, dicht ik een klein blogje en beantwoord ik mijn mail, zijn de banden gewisseld én hebben we ons 'feestje' gehad... en lijkt het me heel verstandig als ik nu wat slaap probeer in te halen (als ik vanavond iig nog een kleine beetje fris en fruitig wil aanschuiven aan het gezellige diner :-)).

En morgen? Morgen zien we dan wel weer, al lijkt dit me wel een heel goed idee...