pijpenstelen...

Er is geen ontkomen meer aan. Ook hier valt het simpelweg niet meer te ontkennen; de herfst heeft haar intrede gedaan (en hoe).

Het staat hier de hele ochtend al te z*&*ken van de regen...

En toch hè, geloof het of niet, maar ik ben er gewoon niet klaar voor. Ik wil het niet, voel het niet, zit nog helemaal niet in een herfstflow. Ik wil nog geen prachtige rood/oranje-gekleurde bolchrysanten voor mijn deur, geen vrolijke paddenstoelen zien als ik nog even een fietstochtjes doe, na het eten, in het bos, geen stamppotten en zeker geen verwarming aan...

De 'nazomer' zit in mijn hoofd en laat ik je vertellen dat deze is er voorlopig dan ook in ieder geval de komende drie weken niet uit te krijgen is :-).

Gisteren nog een bijzondere productieve (thuiswerk)dag gehad, al zeg ik het zelf. De welbekende laatste puntjes op de 'i' gezet en volgens mij dit keer ook echt niets vergeten.
Vandaag is echter een heel ander verhaal; we hadden plannen, je kent ze wel, die van vroeg op, even gezellig naar de markt, op de fiets.... misschien nog net even die leuke (passende) korte broek scoren, of dat leuke, luchtige, vrolijke bloesje...

Ware het niet dat het hier dus de hele ochtend al staat te z*&*ken van de regen, maar dat had ik al gezegd...

Tja.

Sorry hoor jongens, maar ik ben er echt (nog) niet klaar voor. Herfst of geen herfst, ik doe er gewoon (nog) even niet aan mee dit keer. Die plu is zeker voor meerdere doeleinden te gebruiken en dus gaat hij deze keer gewoon mee als parasol :-). En natuurlijk weet ook ik dat er geen ontkomen aan is, net als in het nummer van Herman *klik* (hypothetisch: dit is wat er gebeurt, en gebeurt het nu niet, dan later wel).... maar dat zie ik over een dag of 10 dan wel weer :-).