... en zo...

Ik zie stukjes blauwe lucht, witte wolken en ja zelfs de zon laat zich hier en daar even zien.
Zou het dan echt? Het zou toch geweldig zijn....

Dat was zondag; eerste Pinksterdag.

Al bloggend, moest ik even zoeken naar het plaatje. Ik wist dat ik ergens nog een foto moest hebben waarvan ik, op het moment dat ik hem maakte, dacht: deze kan ik straks mooi voor Pinksteren gebruiken. Waar een mens al niet mee bezig is op een zonnige vakantie, ergens in januari, op een heerlijk eiland... en zo. Ach, maar niet al te veel aan denken, de zon gaat hier ook echt wel weer een keertje schijnen!

Alleen vond ik het in ieder geval niet echt heel warm, eerste Pinksterdag. Ik had eigenlijk een dag verwacht met ontbijtje buiten, fietstochtje en een bbqtje met overheerlijke lamskotelet....en zo.
Nou is het met de koteletten uiteraard wel goed gekomen (op de bbq), maar dat fietstochtje en ontbijtje in de zon liggen voorlopig weer even op de plank. Wachtend op ongetwijfeld een ander zonnig moment..... hopelijk nog deze maand.... en zo. Ik blijf hopen!

Maar ik klaag echt niet hoor. Eigenlijk kwam het nl. wel heel goed uit, die afspraak van zaterdag die ik in eerste instantie veel liever op zondag had gehad willen hebben, vanwege die 'goede' weersverwachting dus en waarvan ik dacht: kunnen we lekker gezellig buiten zitten; hapje&drankje.... en zo.

Het werd dus zaterdag i.p.v. zondag, en ik dacht heel relaxed: weet je, we zien het wel.
Geloof het of niet, we hebben heerlijk buiten gezeten, met z'n allen om het vuurtje, en het was, zoals altijd, weer super gezellig en zeker voor herhaling vatbaar!

Na een koude, winderige zondag, zou een, als we de voorspellingen mochten geloven, misschien nog wel dramatischer maandag volgen. Qua weer dan he.
En dus.... gingen wij wandelen :-). 'Mijn meneer' heeft zo'n hele handige app op zijn telefoon, en eerlijk is eerlijk, het is even rijden, maar je komt nog eens ergens (Klazienaveen)!

 

Je hoort mij dus echt niet klagen. Gisteren een extra dagje vrij, eindelijk ook weer eens met z'n tweetjes, en al regende het dat het goot, we hebben ervan genoten. Schoonvader werd 74, feestje waard dus! Ook dat was weer  een gezellig weerzien, bijkletsen en nieuwe afspraken maken met familie. Altijd goed!

 

En voor de rest 'gewoon' verder gaan met ademhalen (zou mijn lieve moeder zeggen). Laat je vooral niet gek maken door het weer, we kunnen er toch niets aan veranderen... en zo!