Het gebeurt niet

Ik voelde het gisteren al bij het wakker worden. 
De hele nacht zo'n vervelende kriebel in m'n keel, die m'n nachtrust aanzienlijk verkorte. Zo eentje ook die niet weg te hoesten is en waarvan je eigenlijk al weet dat het -hoewel niet ernstig-, ook niet helemaal goed is.

Nu heb ik gelukkig altijd wel iets van het een en ander in huis, en dus ging ik gisterenochtend naar het werk, gewapend met zakjes citrosan en een doosje strepsil, en mijn mantra voor de dag: 'Het gaat mij niet gebeuren'....

Bij het naar huis gaan voelde mijn keel inmiddels als een stukje schuurpapier. En tijdens het hoesten leek het alsof er in die keel vrolijk op los geborduurd werd met een klosje prikkeldraad. Niet zo'n dikke klos hoor, maar toch wel van enige noemenswaardige omvang (voor mijn gevoel dan in ieder geval).

Natuurlijk liet ik me niet kennen, maar wat was ik blij dat mijn 'meneer' het koken (de biefstukken) voor z'n rekening nam. Zo kon ik me in alle rust geestelijk voorbereiden op het -sinds een paar weken- gebruikelijke vrijdagavondje sporten, terwijl hij 'lease'puber ophaalt.

Keelpijn of geen keelpijn (gaat wel over voordat je een jongetje wordt, zou mijn lieve moeder zeggen), met dikke sjaal en een paar lekkere warme wanten toog ik dan ook een uurtje later enthousiast op de fiets richting sportschool met mijn sportmaatje :-).
Gewapend met 1. m'n onafscheidelijke fles water en 2. m'n inmiddels, zo het lijkt, onafscheidelijke strip strepsil, voor het geval ik op de loopband een onbedaarlijke hoestbui zou krijgen. Uiteraard herhaalde ik ook hier mijn gedachtenkrachten: 'Het gebeurt mij niet'; deze keer dus doelende op de hoestbui....die gelukkig uitbleef (gevalletje positief denken, ik was overtuigd :-)).

Wonderbaarlijk ging het zelfs nog soepeler als woensdagavond (ja ja, ik sport inmiddels 2 x per week.... maar daarover later meer :-)

De afgelopen nacht maar snel vergetend, sabbel ik zo'n 24 uur later maar weer eens op een strepsil en neem ik mijn 4e sachet citrosan van de dag, en doe ik net of ik het lekker vind. 

'Maak je niet druk, heel Nederland heeft er last van ...' En dus...? 

Sorry, maar het gaat mij gewoon niet gebeuren. Ik ga het niet krijgen, zelfs niet iets wat daar ook maar enigszins op lijkt! Als ik maar niet te veel hoest, gaat het best goed. En die spierpijn, dat lome gevoel in mijn lijf....en zo? 
Ach, gisteren gewoon net even een tandje te fanatiek gesport, wedden?!

Positief denken, werkt... toch?

Nou, dan komt het met de rest ook wel goed!