Blij

Gewoon een gesprekje op een vrijdagmorgen. We zien elkaar al een paar jaar, vier dagen in de week, maar echt even bijkletsen, gebeurt eigenlijk niet zo vaak. Zij heeft haar ding(en), ik de mijne. En ach, needless to say, we zijn dan ook wel behoorlijk verschillend.

Ze wil alleen graag weten hoe het is geweest, hoe ik het heb ervaren, al is het alweer ruim een maand een geleden. Was ik verrast? Kwamen er 'schokkende' zaken naar voren?
De opmerking: "je hoeft het niet te zeggen hoor als je het niet wilt", doet me even glimlachen. Een van die vele kleine verschillen, zullen we maar zeggen...

Ik vertel dat ik het leuk vond om te doen en, hoewel lang en vermoeiend, het een goed georganiseerde dag was. Gelukkig geen hele grote verrassingen. Lijkt mij in ieder geval ook niet zo voor de hand liggend als je een beetje zelfkennis hebt :-). Frapant was wel dat naar voren kwam dat ik blijkbaar een talent heb voor cijfers (terwijl ik al jaren loop te verkondigen dat ik helemaal geen cijfermatig inzicht heb, en ook niet wil hebben), een groot analytisch vermogen heb, en, zoals bekend, nog wel eens te pragmatisch de 'bocht kan afsnijden'. Niets echt nieuws dus en weer een leuk leerpunt voor de toekomst hetgeen zij overigens volmondig beaamde :-).

En o ja, dat e.e.a. bij mij 'er wel toe moet doen', dat ik daar blij van word zeg maar. Dan moet je niet gelijk denken aan het niveau 'wereldverbeteraar' hoor, want zo'n heilig boontje ben ik echt niet, maar ik word nu eenmaal blij van het feit als ik een stukje met iemand mag 'meelopen', hier en daar een 'zetje mag geven' en zo... en dat je daar dan ook nog later voor bedankt wordt, is natuurlijk helemaal geweldig!

Haar ogen beginnen ineens te stralen als ze zegt: "Weet je waar ik nou blij van word Heleen? Heeft hier helemaal niets mee te maken hoor, van een geheel andere orde, maar vorige week had ik die terugkomdag. Normaal niet echt inspirerend, maar deze keer wel, dat ook even terzijde. Daar was dus die fotograaf, die ik ook ken van die andere bijeenkomsten. Komt hij ineens naar me toelopen en zegt: 'Goh, wat zie jij er vandaag fris, fruitig en stralend uit.' En weet je, dat maakte me nou zó blij, want hij meende het ook nog; mijn hele dag was gelijk goed. Net als jaren geleden, dat ik me dat nog herinner is ook zo bizar. Ik stond in een lift en zegt opeens iemand: 'Goh mevrouw, wat ziet u er toch prachtig uit'. Bijzonder toch he? En natuurlijk weet ik dat het maar 'buitenkant' is, maar toch..." 

Glimlachend herinner ik haar aan het feit dat, al heb je nog zulke mooie (dure, merk)kleding aan, als het aan de binnenkant niet goed zit, kun je niet eens stralen, dus hoezo hebben ze het alleen maar gehad over je 'buitenkant'? :-)

Een brede lach verschijnt als ze zegt: "Dank je wel joh, weer een goeie dag!" 

En kijk, daar werd ik nou weer blij van.