Best bijzonder dat ik deze tekst nu weer tegenkwam. Juist op het moment dat ik gemis als een zachte streling langs mijn wang voelde.
Ik was bezig met het avondeten. Deed de koelkast-koude stoofpeertjes over in een ander schaaltje. Pakte het op om... Tja, waarom eigenlijk? In een flits zag ik mijn moeder in onze oude keuken zo'n zelfde schaaltje op het zwarte kacheltje naast het fornuis zetten en hoorde: 'Dan kan de kou er alvast uittrekken...' Ach ja, heel even weer dat bekende golfje gemis.
Glimlachend zette ik het schaaltje weer neer, naast onze zwarte keramische kookplaat. Nog tijd genoeg om de kou eruit te krijgen.
Nog tijd genoeg om herinneringen de revue te laten passeren terwijl ik verder ging met de voorbereiding van het avondeten, de dag voor haar geboortedag, vandaag 29 oktober, exact 95 jaar geleden.
6 opmerkingen:
Herinneringen blijven.
... en misschien niet altijd meer in je hoofd maar altijd nog in je hart :-)
"Geen mens is zo aanwezig als de persoon die wordt gemist."
Dat is zeker zo. Alleen duurt het jaren voordat het een mooie herinnering wordt. Fijn dat je zo'n lieve moeder had ♥
Het zijn de herinneringen die we koesteren voor altijd in ons hart en zeker met deze dagen voel in het gemis ook weer heel erg. Maar al die we missen zijn er als een engel wel erbij.
Ook dat klopt Mirjam
En ook die klopt Tine, gelukkig wel
Een reactie posten