Een thuis

'Mijn meissie... steevast zorgde ze eerst voor iedereen, voordat ze aan zichzelf dacht.’ Hij klinkt zo liefdevol. Gisteren haalde haar nog op. Gezellig een dagje thuis, net als alle andere keren. En omdat het bijna Pasen is, staan er lekkere paaseitjes op tafel, in hun mooiste glazen schaaltje. Zijn stem is hoorbaar zachter als hij vertelt dat ze vroeger altijd met dat schaaltje rond ging. Eerst anderen, dan zij. Deze keer echter grijpt ze het schaaltje en houdt het bij zich. In een mum van tijd is het leeg…

‘Mijn meissie... na goed een uurtje zei ze: “Ik wil nu wel naar huis…”
Tja, daar woont ze nu en voelt ze zich thuis.'

Hij is 91 en iedere dag fietst hij naar 'zijn meissie'.
Ze woont al even niet meer thuis.

En mijn hoop is dat iedereen, alle dagen, zo’n plek heeft, dat voelt als een thuis, waar dan ook!

Bron: Alzheimercafé d.d. 13 april 2022