Kijk ik zojuist uit mijn raam, zie ik prachtig avondrood tussen grillige donkere wolken. Hoor een zacht tikken van kleine regendruppels op het dak van de carport en vraag me af waar het onweer blijft. Ook realiseer ik me ineens hoe snel de dag weer voorbij gegleden is. Zo maar, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Dat is het natuurlijk ook. En aan de andere kant, wat is normaal hè? Twaalf jaar geleden was deze dag verre van normaal, althans, in mijn ogen...
Wel een dag als alle anderen, die dag waarop zij besloot dat het genoeg was. Ach ja, hoe kon het ook anders, ze had haar hele leven al haar eigen boontjes gedopt en ook deze beslissing nam ze dus gewoon in haar eentje, nog geen twaalf uur nadat ik haar aan de telefoon had gehad. De normaalste zaak van wereld...ze had het altijd al zo gedaan. Schiet me nu ineens te binnen dat het daarom misschien ook wel is dat ik daar soms een beetje last van hebt of zo. Dat machteloze gevoel nergens meer invloed op te hebben als je niet wordt meegenomen in beslissingen. Voor het blok gezet wordt, ook al is het vanuit een liefdevolle intentie, zo verdraaide definitief...
Tja, ze deed nu eenmaal de dingen graag op geheel eigen wijze. Stoer, dapper en soms rete eigenwijs!
Twaalf jaar alweer, als de dag van gisteren, ik blijf het zeggen. En er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ze er wel even is. Zo ook vandaag als ik later in de middag ineens een heel klein blauw vlindertjes rond zie fladderen... ook maar eentje hè!
Afijn, een dag als alle anderen, misschien alleen een beetje warmer dan normaal. Maar ja, wat is normaal hè?
Afijn, een dag als alle anderen, misschien alleen een beetje warmer dan normaal. Maar ja, wat is normaal hè?
Het is gemakkelijk haar voor de geest te halen, zoals ze vaak voor me stond en zei wat ze te zeggen had als ze ergens iets van vond. Zo ook waarschijnlijk van deze tijd, daar had ze vast en zeker haar mening over. Ik hoor het haar zeggen: 'Ach kienders, doe maar gewoon normaal, dan doe je echt al gek genoeg.' En ik kan een glimlach niet onderdrukken...
12 opmerkingen:
een wijze vrouw :-)
Dat was ze zeker Dien :-)
De tijd gaat snel, maar herinneringen blijven in je hart.
Blijf ze koesteren, meis.
Maak er een mooie dag van...!
Jij ook Marjolijn :-)
Liefdevol stuk!
Zolang er aan haar gedacht wordt, is ze niet echt weg.
Ook dat klopt mrs.T, dank je wel!
Wat een prachtige blog, ondanks je gemis. Er spreek zó veel liefde uit. Die iemand was heel bijzonder en ook nog eens een wijze vrouw. Ondanks je verdriet respecteer je haar keuze, dat vind ik knap.
Lieve groet ♥
Dank je wel voor je lieve reactie Mirjam xx
Hartverwarmend die berichtjes om te laten weten, uit het oog is niet uit het hart. Hartverwarmend ook de wijze lessen die overleden dierbaren ons nog steeds leren. Een hele dikke knuffel! XxX
Knuffel terug Patty xxx
Het doet pijn, het is definitief maar zo des jouwes om op zo’n liefdevollle manier aan haar te denken!
zeker lieve Yvette, blijft altijd dat rafelrandje van gemis, verzacht door herinneringen...
Een reactie posten