zondag 24 december 2017

En toen was het kerst...

Oké, één dag ervoor dan, een kniesoor die daarover valt, toch?

Kerstmis 2017. Buiten is het grijs en grauw. Zo te zien aan de bewegingen van de bomen en struiken buiten, staat er een straf windje. Het miezert... natuurlijk.


Ik neem nog een koffie en bedenk me dat ik eigenlijk nog even naar het graf van mijn moeder had gewild ook. En even naar mijn tante, haar oudste zus, die nog leeft. We moeten ook nog boodschappen halen. Had nog naar Kampen gewild. En zo zijn er nog wel een paar dingen die ik graag nog had willen doen en zo, dit jaar ook. Ze zijn er echter niet van gekomen, helaas. Maar goed, dat is mijn probleem. 

Ik kijk naar de foto's op de piano, aan de muur. Lieve, leuke, gezellige mensen, waarvan er sommigen niet meer zijn, en mijn gedachten schieten alle kanten uit.

Heel raar misschien, maar ik merk dat herinneringen steeds vager worden. Zo ook hoe we vroeger bijvoorbeeld thuis kerst vierden met z'n allen. Deden we eigenlijk iets bijzonders op kerstavond? Slopen we 's ochtends vroeg in onze pyama's heel stilletjes naar beneden om te gluren wat er onder kerstboom lag? Waar stond die boom ook alweer, voorkamer of achter, bij de eettafel? Het huis ijskoud, dat weet ik dan nog wel, want er was alleen maar één gaskachel, die 's nachts echt op de waakvlam ging... O ja, en een langwerpig keukenkacheltje, naast het fornuis, dat altijd zachtjes stond te branden en waar ook altijd wel iets op stond te verwarmen, zeker met kerst; het pannetje met de meest rode en lekkere stoofpeertjes, zoals alleen maar mijn moeder ze kon bereiden, puur natuur met een beetje water, suiker en héééél lang op een héééél klein vuurtje gaar laten worden.

Ach ja, misschien ben ik onbewust deze dagen toch op zoek naar de magische momenten van toen. Alleen vind ik ze niet (meer). Deze dagen roepen toch ook altijd wel iets nostalgisch op. Volgens Wikipedia 'wordt het ook wel geassocieerd met herinneringen uit vervlogen tijden, de 'goede oude tijd'. Een tijd die vaak verbonden is met de kindertijd. Jeugdsentiment, dat zich vertaalt in de relatief onbezorgde en veilige sfeer waarin men opgroeide, terugblikken alsof 'het vroeger beter was' en lijkt het gevoel veel op dat van heimwee.' Tja, daar haak ik af, want heimwee naar die tijd heb ik zeker niet.

Dus, nee, hier vandaag niet het nostalgische, melancholische kerstgevoel, als dat al bestaat. Wel echter het doffe en verdrietige gevoel van gemis, van lieve mensen die er niet meer zijn. De één relatief kort niet meer in ons leven, de ander al wat langer en soms al jaren. Een gevoel van gemis dat juist méér in plaats van minder lijkt te worden...

Het gemis van nooit meer met z'n achten gezellig borrelen en eten. Nooit meer hij met koksmuts op, quasi mopperend, maar met een brede glimlach en mes in de aanslag de mooiste dunne plakken pata negra afsnijden voor de hele familie. Nooit meer haar ophalen en laten proeven dat ook jij intussen best in staat bent die peertjes zo te maken zoals zij dat altijd deed...


Dus, nee hier vandaag niet het gevoel van, tja, van wat eigenlijk precies? Maar goed, we hebben dan ook nog een dag...


16 opmerkingen:

Gwennie zei

Ach lieverdje, ik herken dat gevoel wel. Lief vraagt ieder jaar weer: wat is er toch met je? Ik kan het hem niet uitleggen... Ik verdwaal een beetje in het nostalgische gevoel van heimwee naar... tja, naar wat eigenlijk? Gek dat dit alleen zo rond deze tijd van het jaar is, he?
Dikke zoen van mij en het kerstengeltje dat per envelop bij mij binnenkwam straalt ook voor jou in onze boom! 😉🎄❤️

Mrs. T. zei

Het is een tijd van nadenken en contemplatie. Ik ga de kerst ook anders in dan verwacht. Desalniettemin hoop ik dat het fijne dagen worden. Voor iedereen.

mirjam kakelbont zei

Het liefst zou ik deze dagen in diepe winterslaap doorbrengen en pas op 2 januari wakker worden...
Lieve kerstgroet ♥

Marjolijn. zei

Herkenbaar meis, dat gemis voel je deze dagen nog meer dan anders.
Hier verlopen de dagen ook anders dan verwacht, er komt steeds meer missen bij.

Toch proberen maar het beste er van te maken.
Fijne kerstdagen voor jullie.

Yvette zei

zo herkenbaar.....niet huilen is hard werken nu
liefsliefsliefs

Helena zei

Misschien ligt het wel een beetje aan ons Gwennie *knipoog*

Helena zei

Heel veel sterkte mrs T. en ik duim voor jullie xx

Helena zei

Het wordt vanzelf 2 januari Mirjam, moet je maar denken. Heb het goed! xx

Helena zei

Uiteraard Marjolijn, we maken er altijd het beste van en hebben het zeker goed met degenen die er zijn xx

Helena zei

Dikke knuffel Yvette xx

Mevrouw Williams zei

Ik wens je hele fijne dagen xxx

Helena zei

Jullie ook mevrouw Williams xx

Merel zei

Nog een late kerstgroet
Kan het gevoel maar al te goed zowel het gevoel van nostalgie als van het missen
En omdat mijn vader op 22 december nu 2 jaar geleden stierf en de begrafenis pas na kerst was zal kerst nooit nog hetzelfde zijn. Ik hou me sterk voor man en kinderen maar ergens smaakt het bitter

Helena zei

Ik snap je Merel; extra dikke knuffel ook voor jou xx

Merel zei

Dank je voor de knuffel Helena

Patty zei

In mijn hoofd had ik hier gereageerd...blijkbaar niet.
Alsnog...wederom mooi verwoord. XxX