Geraakt

De bomen in de straat maakten een hele diepe buiging. Regen kletterde ritmisch tegen de ruiten, zorgde voor applaus, zo leek het wel. Alsof ik in een herfstvoorstelling zat, vorige week zondag; een onstuimig begin van de ochtend, maar gelukkig alleen voor wat betreft het weer. Binnen was het knus, gezellig en warm, en dat bleef het zo, die dag... 

Het was genieten, met vrienden, lekker eten, drinken en bijkletsen en ik werd dan ook menigmaal geraakt. Overigens niet alleen die zondag, maar eigenlijk de hele week. Door mensen om me heen, wat ze zeiden en deden, wellicht vaak zonder dat ze het zelf hebben gemerkt. Ach ja, soms heb je zo'n week...

Maar ook werd ik - fietsend van werk naar huis, regelmatig geraakt door de natuur en haar immense schoonheid; herfstgeuren, de meest mooie herfstkleuren, ze gaven me rust en nieuwe energie. Tja, we weten allemaal dat dat dan weer bijdraagt aan onze gezondheid, toch? En zo voelde het ook.

Er schijnt overigens al eens onderzocht te zijn hoe o.a. Belgen, Duitsers en Britten kijken naar de Nederlandse natuur. 

Duitsers en Belgen hebben een sterke associatie met de kust: strand en duinen. Zij associëren Nederlandse natuur met uitgestrekte weilanden met her en der een boerderij of molen. 

Zo geeft een Belg desgevraagd aan:“Bij typisch Nederlands landschap denk ik aan: velden met tulpen en molens, waters en rivieren, de Waddenzee, natuurgebieden waar je goed kunt wandelen, leuke fietsroutes, veel  wind, grote stranden, klompen en bakfietsen.” 

De Britten denken bij Nederlandse natuur aan de strijd tegen het water, de grachten en aan fietsen door de polders. 

Een Brit omschrijft het als volgt:“De lucht lijkt groot, omdat er geen hoge grond is. 

Nou en groot(s) was de lucht... terwijl ik me nog bedacht dat ik misschien de ene dag eigenlijk net iets te vroeg was gaan fietsen en andere dag net iets te laat. Maar ach, ook gisteren bleek maar weer eens dat alles eigenlijk relatief is, en als we het over 'tijd' hebben helemaal, toen er even later in het bos twee prachtige reeën voor m'n fiets overstaken; die was meer dan raak...

Tja, fietsend van mijn werk naar huis heb ik vier dagen in de week ruim een uur de tijd. Tijd om alles wat ik niet wil meenemen naar huis, denkbeeldig mee te laten nemen door de wind, die er altijd wel is... Kijk ik om me heen en zie ik iedere dag wel mijn favoriet, het roodborstje, fiets ik glimlachend verder, genietend (en soms hardop zingend omdat er toch geen mens me hoort) van de meest mooie uitzichten, en soms...