Het schemert nog. Voor zover ik kan zien, miezert het een beetje. Zo maar even kijken wat het weer doet vandaag, voordat ik straks mijn vriendin ga halen. Winkelen in de regen lijkt me niet zo'n heel strak plan.
Eenmaal in mijn luie stoel, met een dampende 'koffie verkeerd', sla ik de weekendbijlage van de krant open en lees -zoals altijd- als eerste 'Mijn ma' van Hugo Borst. Ik realiseer me hoeveel overeenkomsten er eigenlijk al zijn met mijn vriendin, die toch behoorlijk wat jaartjes jonger is...
Ze was nogal somber deze week. Toen ik dinsdagavond belde om te horen hoe het ging, zei ze dat ze een onbestemd gevoel had en ze wist niet precies waarom. Ze vond het dan ook prima als ik haar de volgende dag kwam opvrolijken. Gelukkig kan ze nog redelijk goed aangeven hoe ze zich voelt... als ze de juiste woorden vindt. Soms vertelt ze hele verhalen, waaruit ik dan probeer te filteren wat ze bedoelt. Meestal lukt dat, soms gewoon ook niet.
Tja, er is geen ontkomen aan. Ik zie steeds meer laadjes dichtgaan, flarden nevel verschijnen die de mist in haar hoofd dikker en dikker maakt. Heldere momenten worden korter en volgen elkaar steeds minder snel op. Haar vertellen wordt ingewikkelder en daardoor soms lastiger te volgen.
Maar, ondanks dat, hadden we woensdag weer een geweldige middag, terwijl een whapp-bericht van de avond ervoor iets anders deed verwachten.
En ja, ze was verdrietig en terneergeslagen, misschien wel meer dan anders; een blaasontsteking bleek daar achteraf ook aan bij te hebben gedragen. Ik moest ook iets meer moeite doen haar af te leiden, maar dat lukte uiteindelijk prima; de foto's van haar lachende kleinzoon en onze (te) gekke vakantie in Joegoslavië, dertig jaar geleden, doen het nog altijd goed.
We hebben die middag heerlijk gewandeld en ze genoot zichtbaar van onze gesprekken en elke vogel, eend, hond, schaap dat we tegenkwamen...
Intussen is het zondagmorgen. Lees ik de rest van de krant -zoals altijd- en denk met een glimlach terug aan de dag van gisteren; een mooie dag, samen met mijn Lief en mijn vriendin. Gezellig gewinkeld in ons kneuterige dorp, en zonder regen!
Missie meer dan geslaagd dus en bij het terugbrengen naar 'daar waar we nu heengaan, woon ik toch?' benadrukte ze nogmaals dat ze een superdag had gehad... 'de volgende keer alleen wel weer graag voor kleren Heleen...' terwijl ze zo trots als een pauw wegliep op haar nieuwe stappers...
22 opmerkingen:
Fijn meis, dat je haar zo blij kunt maken.
Die wortels van een jarenlange vriendschap zijn stevig en goed geworteld.
Nog een aangename avond.
En ik word er ook weer blij van Marjolijn. Jij ook een fijne avond x
Wat een bijzondere vriendschap is dit! Hoe triest het ook is en hoe hulpeloos je je ook zult voelen, het is toch bijzonder waardevol dat je er op dit soort momenten samen nog van kunt genieten.
Genieten doen we zeker Wanda en ik hoop ook nog heel lang.
Je bent zo'n lieverd! Wat zal ze blij met je zijn!!
*bloos* ... ik ook met haar Joolzz!
Ik hoop dat het je voldoening geeft om je moeder even zo gelukkig te zien. Afleiding doet wonderen voor een mens. Ontzettend lief om je moeder zoveel aandacht te geven.
Lieve groet
Het is niet mijn moeder Mirjam ( zie titel), die leeft al even niet meer, maar ook die zag ik graag gelukkig...
Wat ben je toch een geweldig mens, Helena. En terwijl je zelf ook soms niet lekker in je vel zit. Gauw weer eens contact hebben, ok? Groetjes
Anja.
Komt goed Anja :-) en dank je wel voor je lieve reactie.
Altijd fijn zulke mooie ervaringen te mogen meebeleven/lezen. De schaduwfoto vind ik zo mooi! Fijne nieuwe week lief mens, X
Dank je wel Patty, jij ook een hele fijne week gewenst :-)
heerlijk, dat moet een goed gevoel geven denk ik,
voor jullie beiden, ook als ze erniet meer is, heb je dit om te bewaren in je hart,
xxx
Is zeker een goed gevoel Dien en we genieten er dan ook 'meer dan' van :-)
Zo'n warme vriendschap is goud waard. Mooi!
Zo'n warme vriendschap is goud waard. Mooi!
Je hebt haar weer blij engelukkig gemaakt ze heeft met jou een pracht van een vriendin
Meer dan goud Tartelette Maison :-)
visa versa Merel :-)
Wat een mooi en warme blog heb je geschreven! Wat ben jij een hartverwarmend mens...heerlijk om te lezen! De verhalen van Hugo Borst herken ik maar al te goed, mijn moeder was ook zo, helaas. Iedere keer als ik weer wat lees van hem is het iedere keer weer als of ik mijn moeder zie. Helaas is mijn moeder 10 jaar geleden overleden, en het is goed zo... Maar ook zij kreeg steeds bezoek van mensen die steeds weer terug kwamen...zo lief! Dank dat jij ook zo'n mens bent...een prachtig mooi mens ben je!!
Wat een mooie en warme reactie Inge, dank je wel x
Ach, wat verdrietig toch ...
Stomme ziekte.
Dat is het zeker Mrs. T.
Een reactie posten