Warm

Ik blijf toch echt stug volhouden, en geniet van de nazomer. Ook al klaagt iedereen steen en been dat de herfst is begonnen.

Comfortabel in joggingbroek en favoriete fleecetrui, in mijn favoriete stoel, mijmer ik een beetje over gisteren. Ik word bijna warm bij de herinnering. Bijna hè...

Wat was het heerlijk, lekker in mijn luie stoel, in de zon, uit de wind, vergezeld van een drankje, e-reader én Miep(s). De heren zaten binnen, genietend van het voetbal op tv en de whapp met vriendinnetje. Althans, er werd een goede poging gedaan en met het vooruitzicht van verse mosselen als zondagavonddiner, lukte ook dat best aardig:-)).

Vandaag was echter net even anders en gingen bij thuiskomst ineens de kaarsjes aan én zo ook de verwarming. In de kou zitten is zo 'armoedig', ook in augustus! Al gaat het me dan wel weer net te ver om gelijk de elektrieke dekens uit de kist te halen. Hoewel, heel ver zijn we er niet vandaan, geloof me. 

Ach, misschien ligt het ook wel gewoon aan het feit dat we een beetje moe zijn alle twee, dat kan natuurlijk ook. Als je moe bent, heb je het nu eenmaal eerder koud, toch? 

'Een bad zou nu ook wel lekker zijn nu', hoor ik mijn lief zeggen. 'Wil je een kopje thee misschien? Avondthee? 
Goh, dat voelt eigenlijk best wel weer heel erg knus. Gezellig saampjes een kopje thee drinken. Net even anders dan een drankje op een zwoele nazomeravond, maar ja, dat mag de pret niet drukken.

Wat de pret wel een heel klein beetje drukt, is als je -na een lange, drukke, vermoeiende dag werken- thuiskomt, uit de auto stapt en je ineens tot de conclusie komt dat je oprit er net even anders uitziet dan die ochtend. Net iets minder groen en iets meer zanderig. 

Wij vonden het eigenlijk bes wel even grappig, zo'n 'struikje', precies in het midden. En echt, geloof me, wat nog vreemder is, is dat alleen juist dát plukje groen er niet meer is (quote Lief: 'stond waarschijnlijk in het zicht...').

Als ik mijn blik naar links laat gaan, zie ik dat de oprit van onze buurtjes er weer super strak bij ligt. Er staat nog wel een 'bosje' onder het raam (in ons zicht...), maar we weten eigenlijk al zeker dat dát geen onkruid is. De buurman heeft nu eenmaal verstand van tuinen én sinds een tijdje ook een nieuw 'speeltje'; een elektrische 'tussen-de-tegels-onkruid-verwijderaar'... 

Tja, wat zal ik zeggen. Daar kunnen wij, die een beetje groen tussen de tegels nu eenmaal niet zo heel storend vinden, natuurlijk niet aan tippen.

In eerste instantie werd ik er niet zo vrolijk van, moet ik heel eerlijk bekennen. En ik zou er natuurlijk mee kunnen gaan zitten of kunnen gaan denken wat nu precies de bedoeling is van deze toch wel enigszins bijzondere actie. Maar ik kan natuurlijk ook denken: 'hij heeft vast even willen oefenen met zijn nieuwe speledingetje of die ook werkt bij iets hoger groen' of 'misschien heeft hij alvast een begin gemaakt, wetende dat wij wel iets anders te doen hebben en er gewoon nog geen tijd voor hebben gehad, en zo', of 'misschien is morgen als we thuiskomen onze oprit ook wel zo super strak schoon, who knows'... 

Wauw joh, van dat idee alleen al word ik bijna weer een beetje warm. Hoewel, zou maar zo kunnen dat dát komt door het met liefde gemaakte kopje thee van mijn Lief...