Vlierus of geen vlierus

We hebben het hoor. Ik weet het bijna zeker. Een geweldige wandeling gisteren met straks blauwe lucht, zon en het euforische gevoel als je een zeehond ziet liggen(al bleek al snel dat het beestje helaas niet meer leefde :-(), maakt dat ook wij zijn besmet met het Vlierus <vlielandica viralis addictis>. Zelfs nu, terwijl de wind om het huisje beukt en de regen tegen de ruiten slaat, dwalen mijn gedachten af en filosofeer ik over hoe het zou zijn als je hier zou wonen. Heb je dan een huisje in de duinen of toch gewoon in het dorp. Zijn de eilandbewoners dan ook zo aardig (als je als niet-eilander je hier komt vestigen en iets gaat doen waar zij nog nooit aan gedacht hebben of zo), of is het dan toch net even anders. Niet dat dát ook maar één seconde aan de orde is hoor. Maar het is soms zo leuk om er over te fantaseren. De laatste jaren heb ik ook gewoon steeds meer met zee&zand. Ik 'gil' inmiddels geregeld dat mijn droomhuis ergens staat waar, als ik de voordeur open doe, richting zee loop en als ik de achterdeur uitstap zo met de honden het bos in kan... Ach ja, een mens mag toch (blijven) dromen vroeger vond ik Drenthe leuk :-). 

Maar goed lieve mensen; Vlieland. Eerlijk is eerlijk, het is een fantastisch eiland!
Intussen hebben we wel drie kwalitatief uitermate teleurstellende nachten achter ons en dat heeft niets te maken met het feit dat we niet genoeg van elkaar houden. Het huisje is echter in één woord: geweldig. Alles is uitstekend geregeld. De ligging is meer dan perfect: 50 mtr. de duin door en je staat bij de zee. Het waterdichte, blauwe zakje (linnengoed) stond netje klaar aan begin van pad en de bagage werd -zoals afgesproken- voor de deur afgeleverd. Het interieur is knus en gezellig. Alles is voorhanden, tot aan de houtkachel toe, die het echt leuk doet als het hout droog genoeg is, maar dat bed.....
Het kraakt, het piept, of, zoals mijn lief gisteren zei: we gaan weer op 'het vloeitje' liggen (om enigszins een idee te geven). En wij vorige week nog denken dat we het 'zwaar' zouden krijgen vanwege het tweepersoonsdekbed haha.

Maar, ik klaag niet hoor en zeg gewoon: 'dag kwalitatief uitermate teleurstellend bed' en 'hallo koffie'. Want gelukkig hebben we daar genoeg van in huis. Begon het vannacht om 03.00 uur namelijk te tikken op dak -en dacht ik nog: 'owh lekker, van dat ritme val ik vast in slaap...' tikt het nu nog steeds, alleen iets harder. De hemelsluizen staan open vandaag geloof ik.

Maar, ik klaag niet hoor en zeg gewoon: 'dag regen(bui)' en 'hallo relax-dagje', want soms lopen de dingen ook zo zoals ze moeten lopen. Ik geloof namelijk dat mijn lijf het helemaal niet erg vindt dat we vandaag geen twee uur gaan wandelen langs het strand (maar ik ga natuurlijk wel weer even een blik werpen straks) of drie uur fietsen met windkracht 10 (gevoelsmatig) om m'n oren, om maar wat details te noemen. Er is genoeg van alles in huis; eten, drinken, spelletjes, tot aan zelfs een sjoelbak. Vlierus of geen vlierus, wij vermaken ons hier nog wel een dagje (en inmiddels een uurtje of twee later zijn ook de hemelsluizen weer dicht, dus dat biedt weer genoeg mogelijkheden :-)).