Grenzeloos

10 juni 2012

Normaal gesproken had ik een foto (of wat) gemaakt.
Blauwe lucht, met hier en daar wat sluierwolkjes.
Als ik naar de lucht blijf turen, zie ik een hartje verschijnen. Althans, dat zie ik. Ik heb de neiging om m'n lief te roepen om te komen kijken. Realiseer me dan onmiddelijk dat hij waarschijnlijk in de lach zou schieten .. ."hoezo hartje, waar hartje... " Het leuke van wolken turen; grenzeloos je fantasie laten gaan.

De tuin, inmiddels zo vol en hoog dat ik door alles wat er groeit en bloeit niet meer kan zien wat 'wat' is. Voor dit moment echter prima, wordt 'project II'.... als we tijd (en zin) hebben. Voor nu is het - al is het voor ons niet de paradijselijke tuin waar de vorige bewoonster het steeds over had - vooral grenzeloos genieten van de bloemen, de vijver en de beestenboel die daar weer bij hoort :-)

Ik neem een slokje wijn en kijk weer de lucht in. Zie zwaluwen af en aan vliegen, hard werkend voor hun jongen elders in een nestje achtgelaten, met het grenzeloze vertrouwen dat ze zo direct een lekker maaltje krijgen...

Normaal gesproken zou ik dus, onder het genot wat dat koele witte wijntje naast me, de foto('s) uploaden en een blogje schrijven. Er is nu eenmaal weer genoeg te schrijven (bloggen), ware het niet dat onze provider 't nogal laat afweten. Nu hadden wij al niet het grenzeloze vertrouwen dat het allemaal 'wel goed zou komen', zoals de dame ons wel 3 x had verzekerd aan de telefoon.... ach, soms loop je ongewild tegen wat grenzen aan.

Wat zijn we druk geweest de afgelopen tijd, en dankbaar ook voor de hulp die we hebben gekregen.Veel simpeler kan ik het niet zeggen. 

De keren dat ik (het goed bedoelde) "Wel jullie grenzen bewaken hoor..." heb gehoord, zijn niet meer terug te halen. En ook mijn antwoord -standaard glimlachtend- "Túúrlijk, we doen ons best" is niet meer te tellen. Maar ach, wat maakt het ook uit. Als 't moet kun je namelijk zelf heel goed grenzeloos bezig zijn!

Natuurlijk wist ik dat al lang, heb ik al vaak (on)vrijwillig mogen ondervinden ook. Als het werkelijk moet, het er echt op aankomt, verleg je welke grens dan ook. Net zo gemakkelijk... en wat er daarna volgt, dat zie je dan wel weer.

"Wie dan leeft, dan zorgt", zei mijn lieve moeder altijd.

Deze maand alweer 4 jaar geleden dat we (onvrijwillig) afscheid van haar moesten nemen. Gelukkig geheel vrijwillig door haarzelf besloten en bepaald, met een grenzeloos vertrouwen dat het genoeg was geweest; bang was ze al lang niet meer.

Ik veeg een traan weg, ze ziet het toch wel, ons nieuwe huis. Maar potver wat kan ik haar missen op dit soort momenten.

De afgelopen weken waren voor ons beiden behoorlijk pittig. Je komt jezelf een aantal keren  behoorlijk tegen en hier en daar worden soms wat grenzen een stukje opgeschoven, maar hee.... het is gelukt :-). Ook met je gebreken leer je leven!

We hebben een heerlijk huis. Iedere dag wordt het meer 'eigen'; thuis (of zoals een vriendin omschreef: "Het is gewoon een echt 'jullie' huis" :-)). Van het begin af aan voelt het als die welbekende 'jas'; ja echt, het bestaat!

Ook dit alles had de afgelopen weken dus weer een aantal leuke foto-uploadmomentje opgeleverd, ware het niet dat onze glasvezelboer dus echt tegen wat grenzen aan scheen aan te lopen, en voornamelijk dus die van ons helaas.

Het moment wellicht dan maar eens echt grensverleggend bezig zijn, dacht ik op 10 juni, pakte ouderwets heel simpel pen en papier en begon te schrijven. Wijntje erbij, prachtige 'uitwaai'-wolken en zwaluwen boven me en toegezongen worden door een lijster op het dak....

Vandaag is het 21 juni; een nieuw begin van de zomer. Het woord alleen klinkt toch al als grenzeloos genieten!
En weet je, al het voorgaande had ik waarschijnlijk toch niet in de juiste foto('s) kunnen vatten :-), maar geloof me, het was en is nog steeds grenzeloos genieten.

En voor wat betreft die andere grenzen....?
Ach, weet je, wie dan leeft....