einde vs (nieuw) begin

The end of the beginning (klik op de tekst)

Ze hadden het er al eens over gehad, uitvoerig besproken zelfs. 'Wat als.... stel je voor dat.... Wat doe je dan, ga je dan, of....'.

De band was nooit zo heel warm en innig geweest, maar wat geeft het. 
Ze was er, 'hoort gewoon een soort van bij bij je leven toch, ondanks alle rare vaak negatieve verhalen'.

'Van haar kreeg ik een jaarabonnement op KIJK. Prachtig, alles was ik wilde weten over wetenschap, de cosmos en de ruimtevaart kon ik daarin vinden....'. Er verschijnt een glimlach op z'n gezicht als hij nog wat kleine herinneringen ophaalt.
Al was er dan nooit echt veel contact, zeker de laatste jaren niet, ze maakte toch onderdeel uit van zijn leven.

Ze belde af en toe om te informeren hoe het met ze was, maar ook die telefoontjes waren minder geworden. Hijzelf belde ook niet graag.
Zijn nieuwe vrouw had ze ook nog nooit gezien. Misschien vreemd, maar het kwam er gewoon niet van en eigenlijk vonden ze dat gewoon prima.

Voor haar was allemaal ook niet eenvoudig; al die familieperikelen. Je zou het eigenlijk op die leeftijd ook niet meer mee hoeven te maken. Het is toch niet te doen, het gevoel dat je moet kiezen tussen je dochter of je kleinzoon.
Misschien was dat ook wel de reden dat er verder weinig contact was; geen confrontatie, voor niemand.... er was al ruis genoeg.

Ze schreef altijd wel trouw een kaart met de feestdagen. Hij kan zich haar laatste nieuwjaarskaart nog goed herinneren. Hij had het tussen de regels door kunnen lezen, maar ach, kwalijk nemen deed hij het haar natuurlijk niet.
'Die kaart zal ik een dezer dagen wel weer een keer in mijn handen houden, wedden? Zo gaat het nl. altijd'.
Na een onverwacht kort ziekbed is ze overleden. Oma, ze is 91 geworden.

Vrijdag zijn ze op zoek gegaan naar haar graf; 'Gedag zeggen, dat is het enige...'. De begrafenis zelf, een paar dagen eerder, hebben ze voorbij laten gaan. 'Afscheid nemen van haar kan ik toch niet meer en uit respect voor de rest.....' Hij breekt zijn zin af, het is een weloverwogen besluit.

Haar graf is snel gevonden en stilletjes blijven ze staan kijken naar het bordje met vergeetmenietjes achter haar naam. De witte margrieten die ze hebben meegenomen, passen er prachtig bij. Even moeten ze alle twee glimlachen als een lieve rode kater, die blijkbaar bij de begraafplaats hoort, aan hun voeten gaat liggen... bijzonder.

En zo is er een einde aan een periode gekomen.
Een mooie afsluiting, op zijn eigen manier. Dag oma, het ga je goed!


De zon schijnt en gearmd lopen ze de begraafplaats af, wetende dat aan ieder eind ook een nieuw begin zit... wellicht alleen net even anders dan werd gedacht.