Het is zondag

Als ik onder de douche vandaan kom en naar buiten kijk, schrik ik er bijna van. 
De zon schijnt; wauw.

Onmiddellijk schieten er een zooitje wel hele actieve gedachten door mijn hoofd. Fietsen, wandelen, snoeien, vegen, ramen lappen, maar ook: wat eten we vanavond, er ligt nog een was om te wassen en nog 3 om te strijken....of zo ongeveer. Ach, die dingen gebeuren nu eenmaal als de week anders dan anders verloop (zonder mijn vaste vrije woensdag).

Ik schiet snel in mijn 'zondag-nergens-heen-te-hoeven-kloffie', haal het bed af en gooi het slaapkamerraam wagenwijd open. 
Frisse ijskoude lucht stroomt naar binnen en glipt daarbij linea recta mijn luchtpijp in en veroorzaakt zo een niet te stoppen hoestbui. Gelukkig heb ik ook op de slaapkamer de nodige 'hulpmiddelen' liggen en een strepcil biedt snel uitkomst.

Met m'n armen vol wasgoed stommel ik even later net iets te snel naar beneden. Gelukkig is het de was die valt....
Als de machine draait, zie ik dat mijn 'meneer' een beetje hetzelfde idee had, zo het lijkt. Gelijk voel ik weer wat borrelen en denk hoe jammer het is dat we nog steeds niet een paar goeie regenlaarzen hebben gescoord voor moi...

Terwijl ik richting het achterraam loop, rekt Miss M. zich nog eens languit om te gaan verliggen. 
Ik krijg een ietwat wazige blik toegeworpen, alsof ze zeggen wil: 'doe toch eens relaxt joh, het is zondag!

Als ik naar buiten kijk, besluit ik dat ze gelijk heeft. Of liever gezegd, ik zie dat het vandaag in ieder geval geen nut heeft om snoeischaar en bezem ter hand te nemen. Dan is het dus ook redelijk kansloos om de (achter)ramen schoon te krijgen (nu met de zon erop zie je zo goed dat het alweer veel te lang geleden is) en de voorramen lap je nu eenmaal niet op zondag, althans, niet waar wij wonen :-).
Tja en die strijk... die moet maar wachten tot een 'ik-heb-weer-zin-moment' ergens vandaan heb getoverd binnenkort, want:

Ons 'Tuinproject 2013' is definitief begonnen.... en wel op zondag :-)

...en wat we vanavond eten, blijft gewoon nog even een verrassing, het is tenslotte zondag en dus komt ook dat weer goed!

Het gebeurt niet

Ik voelde het gisteren al bij het wakker worden. 
De hele nacht zo'n vervelende kriebel in m'n keel, die m'n nachtrust aanzienlijk verkorte. Zo eentje ook die niet weg te hoesten is en waarvan je eigenlijk al weet dat het -hoewel niet ernstig-, ook niet helemaal goed is.

Nu heb ik gelukkig altijd wel iets van het een en ander in huis, en dus ging ik gisterenochtend naar het werk, gewapend met zakjes citrosan en een doosje strepsil, en mijn mantra voor de dag: 'Het gaat mij niet gebeuren'....

Bij het naar huis gaan voelde mijn keel inmiddels als een stukje schuurpapier. En tijdens het hoesten leek het alsof er in die keel vrolijk op los geborduurd werd met een klosje prikkeldraad. Niet zo'n dikke klos hoor, maar toch wel van enige noemenswaardige omvang (voor mijn gevoel dan in ieder geval).

Natuurlijk liet ik me niet kennen, maar wat was ik blij dat mijn 'meneer' het koken (de biefstukken) voor z'n rekening nam. Zo kon ik me in alle rust geestelijk voorbereiden op het -sinds een paar weken- gebruikelijke vrijdagavondje sporten, terwijl hij 'lease'puber ophaalt.

Keelpijn of geen keelpijn (gaat wel over voordat je een jongetje wordt, zou mijn lieve moeder zeggen), met dikke sjaal en een paar lekkere warme wanten toog ik dan ook een uurtje later enthousiast op de fiets richting sportschool met mijn sportmaatje :-).
Gewapend met 1. m'n onafscheidelijke fles water en 2. m'n inmiddels, zo het lijkt, onafscheidelijke strip strepsil, voor het geval ik op de loopband een onbedaarlijke hoestbui zou krijgen. Uiteraard herhaalde ik ook hier mijn gedachtenkrachten: 'Het gebeurt mij niet'; deze keer dus doelende op de hoestbui....die gelukkig uitbleef (gevalletje positief denken, ik was overtuigd :-)).

Wonderbaarlijk ging het zelfs nog soepeler als woensdagavond (ja ja, ik sport inmiddels 2 x per week.... maar daarover later meer :-)

De afgelopen nacht maar snel vergetend, sabbel ik zo'n 24 uur later maar weer eens op een strepsil en neem ik mijn 4e sachet citrosan van de dag, en doe ik net of ik het lekker vind. 

'Maak je niet druk, heel Nederland heeft er last van ...' En dus...? 

Sorry, maar het gaat mij gewoon niet gebeuren. Ik ga het niet krijgen, zelfs niet iets wat daar ook maar enigszins op lijkt! Als ik maar niet te veel hoest, gaat het best goed. En die spierpijn, dat lome gevoel in mijn lijf....en zo? 
Ach, gisteren gewoon net even een tandje te fanatiek gesport, wedden?!

Positief denken, werkt... toch?

Nou, dan komt het met de rest ook wel goed!

ww (van gisteren voor vandaag)

Omarm me *klik*

soms

Hij heeft een aantal jaren trouwe dienst gedaan. 
Niet te missen in ons oude huis op weg naar buiten. Onze weekplanner, met daarop onze 'niet te vergeten' zaken, aangeschaft in een ietwat roerige tijd.

Ik moest even glimlachen toen 'meneer Linneweever' hem deze week weer tevoorschijn toverde. Al die tijd stoffig staan te worden achter een kast. Gewoon nog niet kunnen beslissen welke plaats in het nieuwe huis het meest handig zou zijn.

Op het bord pronken nog de 'niet te vergeten' zaken van bijna een jaar geleden, waaronder: 'huur opzeggen'....
Vandaag precies een jaar geleden, was het officieel, was alles geregeld en waren we op weg naar de overnamedatum 1 mei.

Roerige tijden zijn er nog steeds, hoewel anders, en de ene week wat wilder dan de andere. Ach, we hebben natuurlijk niet echt iets te klagen. 
Soms is het alleen zoeken naar het juiste antwoord, je weg weer vinden, door hier en daar je 'route' wat aan te passen, maar vooral blijven schakelen tussen wat je hoort, voelt en meemaakt, helemaal als het niet om jezelf gaat, maar het je wel raakt...

Het huis voelt in ieder geval -vanaf dag één- als een warme jas, een thuis.
Een veilige plek, waar ik, na een soms wat 'roerige' dag werken zoals de laatste tijd heel graag thuiskom.

Ik merk ook dat ik me verheug op de zomer.
Zie ons al helemaal zitten zo 's avonds na het werk. Avondzonnetje, mooi glas wijn, BBQ aan; volkomen relaxed, genietend van ons dan geslaagde buitenproject; een prachtig betegelde achtertuin... en een boompje op de kruising (inside joke...:-).

Roerige tijden zijn het, voor de één nog roeriger dan voor de ander. 
De kunst blijft dan ook om er altijd 'het beste van te maken' en je te richten op de mooie dingen in je leven, en de meest belangrijke, en dus:

We lose our way

We get back up again

It's never too late 

to get back up again

One day you will shine again

You may be knocked down

But not out forever

Get Back Up *klik*

En ons bord...dat heeft inmiddels ook weer een mooie plek gekregen. 
Niet te missen, in dit huis, op weg naar buiten & naar binnen...

Lanzarote.... de rest

Vandaag stond ik even voor ons tuinhuis, in de zon. 

Sjaal om, wanten aan. Hoezo genieten, die warmte op je neus :-)

En ineens bedacht ik me dat ik de 'rest-impressie' nog moest plaatsen.

Terwijl ik me (op)warm aan een heerlijke kop koffie, koud geworden door het op de fiets boodschappen doen, heb ik er absoluut geen moeite mee om even  in gedachten terug te gaan naar januari....graadje of 23/24, blauwe hemel...

Voor ons in ieder geval voor herhaling vatbaar, al wordt het natuurlijk wel een ander eiland. Maar onze -inmiddels geworden- 'eiland'traditie in januari houden we er in!

Je hoeft echt niets op dit eiland,

maar als je, net als ons, niet de HELE dag 

naast het zwembad liggen wil...

De witte kreeftjes zijn leuk en het uurtje wandelen in 

'luchtbellen' van de lavagrotten heeft ook wel iets (in ieder

geval heb je het idee dat je ook nog iets aan je conditie doet!

en ook hier weer, na inspanning 

zoek je een leuk strandje op 

en is het tijd voor ontspanning....

Toen ik 20 jaar geleden op het eiland was, 

kon je de villa van Cesar nog niet bezichtigen, 

wat zeg ik.... leefde de goeie man nog.

Wel een aanrader kan ik zeggen, 

en uiteraard zal 'meneer Linneweever' 

daar nog uitgebreid over bloggen (*klik)....

Tja, en dat wij iets met 'een hapje en een drankje' hebben :-),

is inmiddels wel bekend, schat ik zo in, en ook

dit was een uniek lounge/lunch-stekje... zomaar aan zee.

Alles wat verboden is, is lekker(der), toch?

nou hier kan het bijna kloppen. 

Heel officieus mag je hier dan ook niet komen met de huurauto, 

(mocht 20 jaar geleden ook al niet), met dit verschil alleen 

dat men er nu 3 euro 'entree' voor vraagt 

en er een heuse 'officieuze' controlepost staat...

Het is wel even abseilen en klimmen (op de terugweg), 

maar het is dan ook echt geweldig hoor..... en ja, 

we hebben echt gezwommen in de zee :-)

En tja, een mens moet ook eten, helemaal op zondag, lunchen

in een klein vissersdorp, tussen de 'lanzaroten' en inclusief

 zingende ober, gewoon omdat hij 't leven en z'n baan blijkbaar echt heel leuk vond :-)

Hoef niet uit te leggen dat we genoten hebben! 

Ach, en aan alles komt een eind

om er maar eens een oneliner in te gooien...
en zo ook aan onze zon-10-daagse. 

Volgend projectje is natuurlijk ons vakantieboek, 

want uiteraard zijn dit niet alle foto's....
maar sommige zaken houden we 

nu eenmaal liever binnenskamers :-) 

... 

voorlopig ben ik aan het nagenieten....

#zucht

4 februari 2013

In de dagen voorafgaand aan Wereldkankerdag - maandag 4 februari 2013 - delen vrijwilligers door heel Nederland Wereldkankerdag-rozen uit aan voorbijgangers. 

De Wereldkankerdag-roos symboliseert liefde, kracht, erkenning en respect, en is bedoeld om mensen die met kanker geconfronteerd zijn een hart onder de riem te steken. 

Mensen die zelf ziek zijn of zijn geweest of die verdriet hebben om een overleden dierbare. 

De roos kan ook worden gegeven als teken van dank en respect voor mensen die zorgen voor een familielid, vriend of kennis met kanker.

• Deze roos is voor jou, omdat je er was toen ik je nodig had
• Deze roos is voor jou, want ik weet hoeveel verdriet je hebt
• Deze roos is voor jou, omdat je altijd klaarstaat voor je moeder
• Deze roos is voor jou, om te vieren dat de uitslag goed was
• Deze roos is voor jou, omdat ik zo blij ben dat je weer beter bent
• Deze roos is voor u, omdat ik me geen betere arts had kunnen wensen
• Deze roos is voor jullie, als dank voor al het medeleven en de lieve kaartjes
• Deze roos is voor jou, omdat je de tijdens de chemo altijd zo'n lief voor mijn zus was
• Deze roos is voor jou, .........

 het maakt niet uit wat je op het kaartje schrijft. 

Volg vooral je hart en vertel simpelweg 

waarom de persoon aan wie je de roos geeft belangrijk voor je is.

Kanker heb je samen

Een op de drie Nederlanders krijgt in de loop van zijn of haar leven kanker. De confrontatie met een levensbedreigende ziekte maakt veel emoties los en roept veel vragen op. Of je nu zelf ziek bent, meeleeft met iemand in je omgeving of een dierbare aan kanker hebt verloren: je staat er niet alleen voor. Kanker heb je samen.

Lanzarote deel 1

Zondagmiddag en de regen lijkt er voor te zorgen dat het weer vroeg donker wordt. Meneer Linneweever met 'lease'puber op de bank, terwijl coldplay de huiskamer vult met warme klanken. Alweer bijna tijd om de potten en pannen op het fornuis te zetten....het is zo weer 19.00 uur...

Geen beter moment dus om, zoals beloofd, een eerste impressie te geven van onze vakantie op Lanzarote begin januari. Even terug, al is het alleen maar in gedachten; heerlijk!

uitstekende vlucht en een uitstekend appartement!

geweldig zo'n rotskust waar de golven op beuken...

we hebben er dan ook wel eventjes gestaan geloof ik 

en daardoor zelfs nog iemand blij kunnen maken 

die zo slim was haar tasje met iPhone op 1 van de rotsen te laten liggen...

eerlijke Hollanders :-)

... vangst van de dag in El Golfo

Het super toeristische Timanfaya National Park, Montañas del Fuego,

 blijft leuk .... en in 20 jaar echt niets veranderd haha

op de vraag van meneer Linneweever waar we een 

lekkere paella met vis konden eten,

kwam onze lieve receptioniste met deze tip...

een restaurantje buiten het centrum,

en met recht een aanrader!

.... wordt spoedig vervolgd....

:-)

en aan de wat uitgebreidere verslaglegging 

wordt gewerkt op: www.sergelinneweever.nl/blog

en laat ik maar afsluiten met en liedje

want mooi was het zeker ...