Tussen Kerst en Oud & Nieuw
Tussen het vallen van licht en het rijzen van tijd,
zweeft een stille adem, een pauze vol belofte.
Het oude jaar, een fluistering, vervliegt,
Hoop ontkiemt in de winterkou,
zoals sneeuwklokjes dromen van de lente.
Een dans begint, teder en traag,
tussen wat was en wat worden zal.
Liefde weeft haar onzichtbare draad,
langs scheuren in het hart,
langs dromen die nog wachten,
langs de stilte die verbinding ademt.
Beweging roept, als een zachte storm,
en nodigt ons uit om te breken en te bouwen,
om los te laten wat zwaar is,
en te omarmen wat licht maakt.
De wereld danst in het ritme van hoop,
onder de sterren, in het eeuwige spel.
Wij, reizigers van het moment,
vinden onszelf in het midden van alles.
Dus dans met mij,
tussen gisteren en morgen,
waar nu de enige waarheid is.
Laat onze stappen sporen achterlaten
van liefde, van licht, van leven.
Bron: Dansklooster
PS ik vond hem te mooi om voor mezelf te houden...
