zondag 7 februari 2021

Grenzen



Zal ik wel of toch maar niet? Doe ik het niet of toch maar wel?
Hoe vaak en hoe veel mensen zouden deze gedachte ook hebben, vroeg ik me zeer recentelijk nog af, voordat ze een besluit nemen? Denkend aan de onrust van de afgelopen tijd. Ook mijn onbegrip en voornamelijk bezorgdheid groeide. Hoe dan? Hoezo dan? Al ga ik daar niet verder over uitwijden. Er is al genoeg over geschreven en die analyses en antwoorden laat ik graag aan anderen over. Met name ook omdat, zoals prof. dr. Erik Scherder, hoogleraar neuropsychologie, gisteren bij Matthijs van Nieuwkerk aangaf, het een goed idee is om in deze barre tijden aan 'humeurmanagement' te doen. Ik doe dan ook graag mee: 'limit your negative news'... Ik zeg, doen!

Zo stond ik vanochtend om 07.30 uur met Ollie op mijn armen (daarover later meer) uit het raam te staren.. Ik dacht aan alle voorspelde 'verschrikkingen' voor vandaag; bar winterweer, sneeuwduinen, - stormen misschien wel, kans op 20 tot 40 centimeter sneeuw, -18; in ieder geval voor het hele land code rood.
Ollie, inmiddels verplaatst naar de comfortabele warme vensterbank, miauwde zachtjes, at een snoepje uit mijn hand en keek me vol verwachting aan, zich geen moment druk makend over alles wat er zich al zo vroeg afspeelde in de stille witte, wondere wereld buiten. Wat hij dacht, laat zich raden, want hé, ook een kat heeft zo z'n grenzen. Hij althans zeker. Maar daarover later meer, zoals gezegd.
 
Zal ik wel, of ga ik niet? En in mijn achterhoofd het stemmetje van mijn lief toen ik gisterenavond voorstelde om vroeg te gaan wandelen: '... er zijn ook grenzen liefje...' Hmm, hij had natuurlijk gelijk, want iets beter kijkend, zag ik de boomtoppen langs de dijk gevaarlijk zwabberen en zwieren en werd mijn zicht zo nu en dan vertroebeld door een vlaag stuifsneeuw; het waaide behoorlijk zo te zien. Tja, waar ligt mijn grens hè? 

'Grenzen bestaan tussen landen, niet tussen mensen.' Vraag me maar niet waar ik het tegenkwam. Ik vond het in ieder geval een mooie zin. Te mooi om voor mezelf te houden, net als het onderstaande filmpje én de tekst van Jochem Myer onlangs. Ik sluit met beide af, gewoon omdat, naja, je weet wel... ik doe graag aan humeurmanagement en deel daarom van harte positive news!

O ja, en vanzelfsprekend ging ik wandelen... Stapte ik als eerste op een perfect sneeuwtapijt, nog helemaal in tact, glinsterend in het licht van die ene lantaarnpaal in onze straat. Verse sneeuw kraakte onder mijn voeten, de lucht koud en de wind guur. Ach ja, tegen sommigen dingen zeg ik nu eenmaal wel graag 'ja'!


Tekst: Jochem Myer Ik zie vrijwilligers die het puin van de rellen opruimen.
Ik zie berichten van voetbalsupporters die de politie (willen) helpen. Ik zie in onze straat dat iedereen, die in quarantaine moet, geholpen wordt met boodschappen en andere zaken. Ik zie leraren die hun best doen om er online iets van te maken voor hun schoolkinderen, die hun klasgenoten zo missen. Ik zie berichten van mensen die met creativiteit en inventiviteit de humor van deze situatie altijd proberen in te zien. Ik zie elke dag dat men elkaar grappige filmpjes doorstuurt om maar te blijven lachen. Ik lees ook dat we er bijna zijn en iedereen weet dat de laatste loodjes altijd het zwaarst zijn. Ik zie ook zoveel positiviteit bij ondernemers/ artiesten/horecaondernemers die, terwijl hun bedrijf op instorten staat, blijven zoeken naar creatieve oplossingen om de storm uit te zitten. Ik zie naast alle ellende ook zoveel positiviteit dat ik weiger dat beeld te laten vertroebelen door 1 procent van de bevolking.| en misschien zie jij, net als ik, nog wel veel meer positiefs... ❤️

12 opmerkingen:

Marjolijn. zei

Dapper hoor om toch te gaan wandelen....!

Helena zei

Het was echt heerlijk Marjolijn :-)

Mrs. T. zei

We zijn met meer: de zachte stemmen. De stemmen van de rede. Zeker weten!

Helena zei

Zeker weten mrs. T.

klaproos zei

Jawel hé Helena, licht wint het altijd van het donker,

ik wil persé positief blijven met af en toe een mopperkwartiertje,
maar ik weiger me mee te laten sleuren in de negativiteit...
zó geen zin in :-) er is nóg zóveel moois.. en jij hebt het ontdekt :-)

Helena zei

Samen lukt het zeker Dien ❤

Mirjam Kakelbont zei

De spreuk: 'Grenzen bestaan tussen landen, niet tussen mensen' is van Erasmus. Hij staat op de gevel van een gebouw van de universiteit waar m'n dochter op zat.
Azijnpissers heb je overal. Het is de kunst positief te blijven. We hebben een keuze, hè? Licht wint het altijd van het donker. Zo is het! Vanaf nu kan het alleen maar beter worden...

Helena zei

Dank je wel Mirjam! en zo is het zeker...vanaf nu is het alleen maar beter!

Patty zei

Wow. Ik ben even stil van die mooie video. En als altijd verwarmd van jouw mooi artikel. Liefs, Patty

Helena zei

Dank je wel Patty xx

Gwennie zei

Ik vond de winterse wandelingen echt een super cadeau! Het was lang geleden dat er zoveel energie door mijn lijf stroomde... ik kon gewoon niet meer naar binnen komen. :-)
Maar stiekem was ik wel blij dat ik niet naar mijn werk hoefde... dat was echt een brug te ver voor mij!

Helena zei

Het was meer dan een cadeautje van moeder natuur... verdiend ook wel, toch? *knipoog*