En alle clichés zijn gewoon waar volgens mij. Dat de tijd zo snel gaat, voorbij vliegt, als zand tussen je vingers doorglipt, je voor je het weet...lalala. Ik hoor ook veel vaker dat we tijd te kort hebben dan dat we tijd over hebben. Het lijkt wel of we steeds minder tijd hebben om tijd te maken voor elkaar. Maar laat ik het vooral bij mezelf houden. Ik merk namelijk al een tijdje dat ik me afvraag hoe het komt dat het zo lastig lijkt om gewoon een beetje tijd voor elkaar te maken? Vinden we het niet belangrijk genoeg misschien? We hebben het nu eenmaal allemaal bij tijd en wijle druk met van alles en nog wat, het gewone leven, de dingen van dat leven waar je soms links en rechts mee om de oren wordt geslagen. En ja, het is waar, het kost soms al moeite genoeg om dan tijd te vinden om op jezelf te letten, toch? Of heb ik daar alleen last van? En dan kan hè, dan kan...
Tja, en zo aan het eind van ook dit jaar, in de maand waarin de lichtjes, de gezelligheid, het gevoel van samen erbij hoort voor velen, blik ik zo nu en dan ook heel eventjes terug. Heel even maar hoor... Er gebeurt namelijk toch wel het een en ander in zo'n jaar. Heb wel weer één of twee lesje gehad zo hier een daar. En zo heel af en toe stapt er ook nog wel eens iemand fijntjes op zo'n oude 'trigger' en zo. Word ik me fijntjes bewust van dingen die nu eenmaal bij mij horen, bij mijn leven, waar ik -gebied mij ook eerlijkheidshalve om te zeggen- lang niet altijd blij mee ben. Gelukkig kan ik naar het meeste intussen goed kijken. Ben er zelfs dankbaar voor; het heeft me tenslotte gebracht tot waar ik nu ben. En zo af en toe ben ik daar best blij mee. Wat zeg ik, lukt me eigenlijk steeds beter om ook dat toe te geven.
En toch hè, heel soms, is er dan op een dag toch weer zo'n klein moment dat mijn donkere kant de hoek om komt zeilen. Ontplof ik bijna omdat iets zo onrechtvaardig en respectloos voelt (oude trigger). Of eigenlijk word ik er alleen maar heel verdrietig van als ik heel eerlijk ben. Gelukkig duurt het maar even en al snel bedenk ik me dan - ook zo'n op waarheid gebaseerd cliché - dat ik op dit soort gebeurtenissen veelal toch geen invloed heb. Dus kan ik het maar beter zo laten. Ademhalen, genieten van de arm om me heen van mijn lief, die zegt dat hij het snapt en er zelf ook last van heeft. En kijken we samen naar wat wij de volgende keer eventueel anders kunnen doen, zodat het ons in ieder geval niet meer zo raakt.
Ach ja, al doende... en al lukt het misschien niet helemaal meer in dit jaar, dan hebben we binnenkort hopelijk weer 365 dagen om te (blijven) oefenen. Toch een fantastisch vooruitzicht?
9 opmerkingen:
Het jaar is inderdaad voorbij gevlogen. Lastig dat je zo aan het worstelen bent met dingen. Hopelijk lukt het steeds beter die dingen een plek te geven.
Fijne kerst!
Het worstelen valt gelukkig mee hoor mrs T. 't zijn van die momentopnames hè 😉
Ja, de tijd vliegt...!
Met mooie en minder mooie momenten.
Maar hoe dan ook in iedere dag zit wel iets moois...!
Dank voor je lieve kaartje...!
Helemaal waar Marjolijn en gelukkig weten we daardoor het mooie ook te waarderen toch? xx
Mooi fijne feestdagen
Dank je wel Micheline; jij ook xx
Het lijkt wel of ieder jaar gaat sneller voorbij dan het vorige. Kerst is voor de meeste mensen te veel stress en dat levert nogal eens irritatie op.
Fijne dagen gewenst. Met veel liefde, aandacht en warmte.
Groene kerstgroet ♥
Hier gelukkig geen stress deze dagen Mirjam...wijze keuzes gemaakt, scheelt veel *knipoog*. Ook jij fijne dagen gewenst.
Herkenbaar weer. Wat mij ook is opgevallen, naarmate de jaren verstrijken ik wel sneller kan relativeren. Zou die wijsheid dan toch eens komen? haha.
Een reactie posten