Ja, maar...

Stilletjes naar buiten starend, met mijn handen om een warme, dampende mok koffie verkeerd en naast me de weekendkrant, realiseer ik me dat het niet alleen buiten koud lijkt, maar binnen ook is. Snel draai ik de verwarming hoger. Het is dan ook nog vroeg. Een donkere wereld buiten ligt verstild onder een door het licht van de lantaarnpalen schitterend laagje rijp; prachtig. Heel misschien, als het ietsjes later en lichter was geweest, zou ik snel in de kleren en wandelschoenen schieten om me te vergapen aan de meest geweldige zonsopgang boven de dijk, zoals vaak met dit vries-weer te zien is. Nu blijf ik lekker binnen, met op de achtergrond het zachte, regelmatige gebrom van de afwasmachine die ik net heb aangezet. Smeer een wit bolletje met pindakaas (quilty weekend pleasure) en geniet stiekempjes van het moment.

Nog geen blog geschreven in het nieuwe jaar, en we zijn al meer dan over de helft. Ach ja, soms gaat dat zo hè, jullie inmiddels welbekend. Simpelweg geen tijd maken. Te druk met andere zaken, die op dat moment ook best leuk, belangrijk en zinvol lijken en waarschijnlijk ook zijn. 

Een vriendin die deze week belde (ons een-keer-per-kwartaal-bijpraat-moment) en vroeg hoe het ging, vertelde ik wat er allemaal voor leuks op de agenda staat de komende tijd. Maar, ook dat ik er wel even heel graag tussenuit wil. Ademhalen, ruimte om me heen voelen. 'En, heb je al geboekt?', vroeg ze kort en krachtig. Euh, tja, nou nee. Ik hoorde mezelf zeggen: 'Ja, maar echt hoor, ik ben aan het kijken wanneer. We gaan binnenkort een weekendje weg of zo, ik ben ermee bezig.' 'Wat houd je nog tegen dan?' Tja, ik moest het antwoord schuldig blijven. 'Doe het nou gewoon en stop met al dat 'ja-maar'.' En ga dan ook vóórdat die ontzettend leuke training begint in februari. Niets fijner toch dan beginnen met een 'leeg hoofd'!'...

Blijft toch een vreemd fenomeen hè. Wel ergens naar verlangen, maar er dan toch niet toe komen om te doen, want, ja, maar... (en vul zelf maar in). Ja-maar, is eigenlijk ronduit vaak een dikke 'nee-want'. Let voor de gein maar eens op hoe vaak je in een zin 'maar' of 'ja- maar' gebruikt. Vaak een indirectie manier om nee te zeggen. Ik had namelijk ook kunnen benoemen dat ik binnenkort een hele leuke training ga doen; best spannend overigens en heel veel zin in. Ja, en (in plaats van 'ja-maar') dat ik bezig was met het boeken van een paar dagen weg voor mijn lief en mij... etc. Klinkt toch net even anders. En hé, voordat ik daar commentaar op krijg, ik wijs de 'ja- maar-gedachte' niet af hè. Je hebt beide namelijk nodig in je leven, zowel de 'ja-maar' als de 'ja-en'. De kunst is beide op het goede moment te gebruiken. 

Maar, eerlijk is eerlijk, ze had gelijk deze keer. Natuurlijk had ze gelijk. En dus gaf ik mijn lief diezelfde avond nog de 'opdracht' een paar dagen vrij te plannen in zijn agenda... En ja, is ons weekendje-weg inmiddels geboekt, vanzelfsprekend!