maandag 10 september 2018

Laatste fase...

Nazomer, herfst? Zon schijnt, regen valt, wind waait, mooie wolkenluchten... en voor je het weet, zitten we intussen bijna op de helft van de maand september. Ik vind het wel eigenlijk wel prima. Ik houd ervan. Buiten de, bij tijd en wijlen met bakken uit de hemel vallende regen, maar ja, daarin ben ik denk ik niet de enige. Aan de andere kant, het hoort erbij. En, eerlijk is eerlijk, we (de flora en fauna) hadden het dan ook wel even nodig, nietwaar. Weer een nieuwe fase. 

De laatste fase, wel te verstaan. Van dit jaar dan, 2018, met nog 'maar' 113 dagen te gaan... Als je het snel zegt, lijkt het net niks. Nog heel even en dan zitten we weer in de maand van terugkijken, lijstjes maken. Wat ging er goed, wat kan er beter? En hoe gaan we het volgend jaar doen? Wat een keuzes hè? Misschien word je er moe van of levert het nadenken erover zelfs wel onrust op. Maar gelukkig, we mogen en kunnen al deze keuzes geheel zelf en alleen maken.

De laatste fase. Niet alleen van dit jaar overigens. Ook op het werk zitten we in een dergelijke fase; een doorontwikkeling, in gewone-mensen-taal ook wel 'reorganisatie', nadert haar einde. Nog wat bekende puntjes op de vertrouwde I en we kunnen weer door. Wat nog niet klopt of is ingevuld, wordt ook vast en zeker opgelost. En zo niet? Ach ja, dan is het aan ons, aan mij, hoe daar mee om te gaan. Laat ik me leiden door de onrust, de inmiddels ingesleten moeheid? Of zet ik nog een keer mijn schouders eronder en ga ik er voor? Ik haal vast en zeker weer ergens nieuwe energie vandaan om te doen wat ik wil doen, waar ik goed in ben; het verschil maken, zorgvuldig, belangen behartigen, van mensen. Meer dan genoeg dus om uit te kiezen, en die keuze is aan mij, en ik mag en kan hem zelf maken.

Onrust en vermoeidheid, eveneens vaak in andere laatste fases te zien. Kijk ik naar mijn vriendin, breekt mijn hart iedere keer een stukje meer; de zgn. late fase van alzheimer, de laatste van haar jonge leven. Nog steeds die onrust, zo diep, lijkt met geen medicijn te stuiten. Ja, soms, heel even. Slaapt ze een tijdje, zittend in de stoel. Is ze ontspannen en lak ik haar nagels met de nieuwste, kekke kleur blauw of het mooiste herfstrood. Masseer ik voorzichtig haar inmiddels mager geworden handen en armen met de oude, vertrouwde Nivea-geur of de nieuwste Rituals, zachtjes alle blauwe plekken ontwijkend.
Ze oogt vermoeid. Beaamt dat ook, als ik het haar vraag. Moe van de interne strijd die ze iedere dag nog levert wellicht. Ook zij wil gezien en gehoord worden. Wil bewegen, lopen, voelen dat ze leeft? Terwijl wij misschien wel vinden dat ze dat beter niet meer moet doen, dat lopen, omdat het eigenlijk niet meer gaat. 'Valgevaarlijk', zogezegd. De realiteit ook, dat we misschien wel moeten toegeven dat we haar - met alle lieve en liefdevolle zorg en kennis om haar heen en de beste bedoelingen en hulpmiddelen- hier niet voor kunnen behoeden. Ook niet in deze fase, waarin zij zelf de keuzes niet meer maakt...


13 opmerkingen:

Marjolijn. zei

Ja meis, eerst weer even energie opdoen, dan kun je weer de nodige stappen zetten.
Keuzes blijven altijd komen, waar je wel weer een antwoord op weet te vinden.
Fijne avond...!!

Helena zei

Dat denk ik ook Marjolijn, ook jij fijne avond xx

klaproos zei


Laatste fases..... wat het weer aangaat mag het van mij nog lekker even zo zacht nazomeren.... dat voelt zo lekker,

veel sterkte voor je vriendin Helena,
xxx

Helena zei

Van mij ook hoor Dien... nog even tijd om te wennen, aan die laatste fases... dank je wel xx

Mrs. T. zei

Ach jemig, triest zo triest. En dan doet de laatste fase van het jaar daar ook niet altijd goed aan, aan dat gevoel.
Sterkte.

Patty zei

Zelfs tijdens die laatste fases gebeuren ook zoveel mooie dingen, nietwaar? Begin - Einde, Leven - Dood, cirkel van het leven. Ik leer het steeds meer te waarderen. Mede dankzij jouw mooie artikelen, lieve Helena. Knuf! XxX

Helena zei

Ach, weet je mrs. T. deze periode kunnen we het dan ook weer warm en gezellig maken binnen… dat scheelt dan weer iets nietwaar.

Zeker weten Patty xxx

~ Inge ~ zei

Wat een mooie blog...hoe vertederend en vol warmte je alles beschrijft! Ook hier ervaren we (bijna dagelijks) het wel en wee van " Circle of Live" soms met een traan en soms met een lach!

~ Inge ~ zei

"Circle of Life" dus.....pffff

Helena zei

Dank je wel Inge en dikke knuffel voor jullie xx

Wanda zei

Hopelijk kun je straks toch met een glimlach terugkijken op die laatste fase. Voor je vriendin is het in ieder geval mooi dat ze iemand zoals jij heeft die haar steunt en haar daar bij helpt.

Mrs. T. zei

Hé meisje, hoe gaat het?

Helena zei

Lief dat je het vraag mrs. T. Vrijdag jl. is mijn vriendin overleden, dus nogal een mooie, maar ook wel weer hele mooie tijd beleefd... Maar het goed, meer dan goed zo xx