En zo liepen we verder, mijn vriendin en ik, een andere route dan anders. Mede omdat haar nieuwe rolstoel lichter loopt dan de oude, maar ook gewoon omdat ze alles eens van een andere kant wilde bekijken, zoals ze zei. Mijn lieve vriendin, met Alzheimer; gisteren weer zo gelachen. Wat blijft het toch bijzonder om te zien en te horen dat -ondanks het verlies van te veel- haar humor blijft.
Tja, en wat wil je er nu feitelijk mee zeggen, denk je misschien op dit moment. Of misschien wel helemaal niet. Wacht je gewoon af op wat komen gaat, dat kan natuurlijk ook.
Afwachten is zo af en toe best lekker; comfortabel op de achterbank van je levensbus blijven zitten, las ik deze week. De metafoor is op de een of andere manier blijven hangen. Misschien wel omdat ik het regelmatig om me heen ervaar. Maar, eerlijk is eerlijk, vanzelfsprekend ook omdat ik zelf intussen heel goed weet hoe het werkt, zowel het ene als het andere...
Op de achterbank; een ander rijdt en jij rijdt mee. Dat betekent dus dat die ander voor jou bepaalt waar je reis naar toe gaat! Op die achterbank heb je daar namelijk geen of weinig invloed op. En soms is dat best prettig, laten we wel wezen. Hoef je verder niet na te denken over wat je wilt of waar je naar toe wilt. Maar ja, wat als die ander nu ergens heen gaat waar jij echt niet wilt zijn? Geef je die ander dan de schuld? Of kom je van die achterbank af en pak je zelf weer het stuur; neem je verantwoordelijkheid voor je eigen reis, voor wat jij in jouw leven creëert?
Inmiddels spreek ik gelukkig uit ervaring als ik zeg dat dat een goed gevoel oplevert, weer zelf aan dat stuur staan. Ik ben namelijk niet verantwoordelijk voor alles wat er in mijn leven gebeurt, zeker niet voor alles! Sommige dingen gebeuren gewoon, met of zonder reden, hoe verdrietig en pijnlijk soms ook. Ik geloof daarentegen ook dat je altijd een keuze hebt en dat je daarom wel verantwoordelijk bent voor hoe je omgaat met wat er gebeurt in je leven, dat dan weer wel!
En misschien voelt het best een beetje griezelig, dat van die achterbank af te komen. Tenslotte weet je niet wat je tegenkomt, als je zelf chauffeurt. Aan de andere kant, wat heb je te verliezen? Jij bepaalt immers dan wel welke kant je op gaat. Daarbij, wie weet, vind je wel dat waar je naar op zoek was, het geluk dat je nodig hebt om je weer te laten lachen, genieten...*vul maar in*...
Op deze dag, 29 april 2012, vond ik dus dat ene liedje...
Vijf jaar en een dag later nog steeds toepasselijk, ook omdat ik intussen weet dat er zo ongelofelijk veel mogelijk is als je in plaats van denken, zo nu en dan gewoon doet!
14 opmerkingen:
Mooi, fijn dat je toch zo kan genieten om samen met je vriendin te zijn.
En heerlijk dat ze nu met een soepel lopende stoel mee kan...!!
Fijne avond meis, en voor morgen weer een goede start van de nieuwe week.
Ook - wat zeg ik: juist in donkere tijden moet er ruimte zijn voor een lach. Humor is zo belangrijk. Net als een nieuwe rolstoel. Vele kleintjes maken echt een grote. En ze heeft goud in haar handen met jou als vriendin!
Jij ook een mooie start Marjolijn.
Lief Mirjam
Mooi:-) dat stukje over die levenbus, dat intrigeert mij enorm. Fijn dat je nog zoveel plezier hebt met je vriendin, geniet van deze dag xxx
Ja die levensbus. Wat goed omschreven en gelijk weer eens goed nadenken over hoe het voor mij zou zijn op de achterbank.
Voor mij is dat juist een enge plaats.
Een ander laten beslissen.
Ik heb wel het gevoel de laatste tijd dat ik wel heel veel achter het stuur wil zitten en dat niemand anders dat van mij mag overnemen.
Ik moet dat meer loslaten en kan altijd uitstappen als het niet bevalt op de achterbank.
Ik ben dol op paardenbloemen. Lieve groetjes.
Dank je wel mevrouw Williams :-)
Dat gevoel komt vast ergens vandaan Pourquoi pas, misschien eens onderzoeken, wat let je? :-)
Soms ben je de chauffeur van je levensrit en soms al eens de passagier ... ieder van ons zit al eens op de achterbank ... je hebt niet altijd alles in de hand
En je vriendin voelt zich goed op de acherbank met zo een lieve warme chauffeur die haar levensrit begeleidt
Het is soms ook best goed toeven op die achterbank Merel :-)
ach Ja Helena zo gaat dat.. laat maar rijden, hoe strenger je toeziet dat er niks mag veranderen hoe harder de lessen worden, leven is immers niet stilstaan... maar leren elke dag tot aan je dood, humor is wel een heel goeie leidraad..:-)
xxx
Zeker Dien, waar zouden we zijn zonder de humor :-)
Het chauffeur verhaaltje heb ik veel over gelezen... En het is helemaal waar! Af en toe jezelf laten rijden, is niks mis mee! 😘
Ik wissel gewoon ook gewoon lekker af Gwennie *knipoog*xx
Wat een prachtig stukje weer...blijkbaar zitten we in dezelfde 'flow' over keuzes enzo ;-) Fijn weekend lief mens. Xxx
Leuk om te lezen Patty 😊 jullie ook een mooi weekend gewenst xx
Een reactie posten