A dream...

Eigenlijk begin ik altijd met het plaatje links. En waarom dan vandaag rechts? Ik heb geen idee. 'Iets' in mij zegt dat dat beter past. Naja, geen idee hoor. Ik doe soms wel wel meer een beetje vreemd, heb ik me wel eens laten influisteren. Ach ja, en dan gaat het ook nog over dromen.... soms best een vreemd en raar 'iets', toch?

Ik maak mijzelf nog zo'n lekkere koffie verkeerd, tik 'Young Messiah' in op spotify en binnen 3 seconden vloeit er sfeervolle muziek uit mijn nieuwe rode, bluetooth JBL-speakertje; een prachtig kerstcadeau van mijn Lief. Hij is zó leuk en zó handig. Helemaal straks wanneer ik hem meeneem 'het land in'. Iets wat vanaf 1 januari a.s. in ieder geval vaker gebeurt als ik begin aan mijn nieuwe uitdaging, met nieuwe kansen en mogelijkheden; een mooie uitkomst van een interne procedure de afgelopen weken, die ik met alle steun, adviezen en inzichten van lieve mensen om heen heb doorlopen. Ach ja, zoals ik al zei: waarschijnlijk doe ik soms best wel eens een beetje raar of iets geheel onverwachts. De reacties en felicitaties waren in ieder geval meer dan warm en heel erg lief en geven vertrouwen voor de toekomst, onderweg naar andere dromen...

En zo droom ik nog een stukje weg bij zachte kerstklanken, zie mezelf onderweg gaan naar onze regiokantoren, doen wat ik het liefste doe, al is het in een iets andere setting en met 'iets' meer mensen dan nu. Ik blijf het fantastisch vinden om anderen (en mezelf) het gevoel en vertrouwen te geven dat wat we doen de moeite waard is, van betekenis is én er toe doet... in de meest brede zin van het woord. Ik heb er zin in!

Dan ineens hoor ik deze *klik hier*  ... en zie ik mezelf nog zo zitten, in mijn piepkleine appartementje, een jaar of 30 geleden, toen winters en Kerstmissen nog prachtig wit waren, de temperaturen niet boven nul kwamen en de wereld bedekt was met een dikke laag sneeuw, zeker met kerst. Vrijdagochtend heel vroeg hoorde ik hem ook al op de radio. Kan toch bijna geen toeval zijn, zou je denken. Ook toen gingen mijn gedachten naar 'wat ooit was...'. Geen paniek overigens hoor, ik reed niet zelf... Zoals altijd bracht ook die ochtend mijn lief mij naar mijn werk. Fiets achterop de auto, zodat ik 's middag in ongeveer 70 minuten mijn hoofd lekker kan 'leegtrappen'; een inmiddels zalige (en volgens mij ook best gezonde) verslaving. Maar buiten een paar nachtvorstdagen om heb ik echter nog geen echte winterse landschappen doorkruist. En laat dat nu ook één van mijn dromen zijn. Lekker dik ingepakt, thermosokken en -wanten aan, muts op, sjaal om en heerlijk door de sneeuw baggeren... hoe gaaf zou dat zijn? Tja, ik noemde het al... sommigen vinden mij soms een tikkeltje vreemd misschien.

Vandaag echter is het welgemeten 12 graden en het water kwam vanochtend vroeg met bakken uit de hemel zetten. Kerstmis 2016, onderweg naar 2017, tja...niet echt waar ik van droom in deze tijd. Ach ja, een witte wereld draagt zeker bij aan de sfeer, al hebben we ook dat er zelf van gemaakt, nietwaar. Sneeuw of geen sneeuw, het leven gaat toch wel zijn gang...daar hoef je zelfs geen nieuws voor te volgen...

 'Laat het leven gaan', schreef Toon Hermans ooit zo mooi. Het leven is wat (je) gebeurt, terwijl je zelf andere plannen maakt. Heb het dus vooral ontzettend goed met diegenen die je lief zijn... en niet alleen deze dagen!