maandag 26 september 2016

De draad weer oppakken...

... doe ik morgen weer, als ik aan het werk ga na even heerlijk de tijd voor mezelf te hebben gehad. Zo deed ik dat ook zondag, de draad weer oppakken, na een gezellige burendag met mijn vriendin te hebben beleefd, een dagje eerder...

En op zich heeft de ene draad helemaal niets met de andere te maken. Maar misschien toch ook wel een beetje. 


Even schakelen en de draad weer oppakken. Ach ja, het laat zich nu eenmaal niet vatten in een hapklare handleiding. En toch doen we het misschien wel meerdere keren op een dag, soms. 


De draad van morgen is overigens helder en ik voorzie dan ook geen problemen om weer met die draad aan de slag te gaan. De draad van zaterdag daarentegen was dit keer van een hele andere orde. Hij zat behoorlijk in de war, gedraaid en in de knoop. Ik was hem zelfs geloof ik heel eventjes kwijt.


Voor het eerst ging er een avond en een nacht voorbij voordat ik voor mijn gevoel weer een beginnetje zag in die hele grote kluw.
En toch, als ik nu heel goed kijk, is er ook wel iets veranderd aan die draad; o
ns lijntje, dat zorgt voor samenhang en houvast. Het is een beetje dunner, de kleur een ietjes valer en hier en daar hangt er een rafeltje. Op zich niet heel erg en het zal me best nog wel een keer vaker gebeuren. Het hoort ook zo bij het proces. Alleen deze rafel had ik even niet zo snel zien aankomen...


Ik stond erbij en ik keek er naar, zaterdagmiddag. Terwijl we rustig aan het wandelen waren, zag en voelde ik letterlijk -van het een op het andere moment- de wereld van mijn vriendin vervagen. 
Op nog geen honderd meter verwijderd van haar huis vroeg ze met achterdochtige stem: 'Maar hoe kom ik nou dan thuis dan?' En even later, terwijl we nog een glaasje ranja dronken, kwam ineens uit het niets heel zacht de vraag:'Hoe lang kennen wij elkaar dan en hoe is dat zo gekomen dan?' 


Het besef dat ook daar inmiddels rafels zijn ontstaan, kwam bij mij wel even binnen. Tja, even schakelen en de draad weer oppakken, lukte op dat moment dan ook net iets minder snel dan anders... 


En toch was het een weekend om te koesteren! 

Niet alleen door een hele gezellige burendag, met zang, dans én schitterend weer. 



Ook de zondag mocht er wezen...



Familytime, met volop gezelligheid, lekker eten en tijd om weer eens uitgebreid bij te kletsen en met gepaste trots te luisteren. Zo vertelde o.a. mijn bonuskind -even tussen neus en lippen door- dat zijn stageplek voor zijn tweede studiejaar ook geregeld is. Dit jaar loopt hij 'gewoon' stage bij een orthopedagogisch didactisch centrum, wat onderwijs en begeleiding verzorgt voor leerlingen die problemen hebben met leren en/of sociaal functioneren. En zo heeft ook hij dus intussen de welbekende draad weer opgepakt, en hoe!

14 opmerkingen:

Marjolijn. zei

Een heftige zaterdag, ja soms kan de draad flink in de war zitten, moeilijk hoor.
Gelukkig kwam er nog een mooie zondag, om alles weer goed te ontwarren.
Succes vandaag weer.

Helena zei

Toch hoe het vaak werkt hè Marjolijn :-) Dank je wel en ook jij een fijne dag xx

Gwennie zei

Oef, dat is wel even een confrontatie, zeg... Beseft je vriendin het nu ook dat ze dit soort dingen aan het vergeten is? Lijkt me het meest schrijnend... :-(
Burendag was hier ook erg gezellig in de straat! #datdanweerwel Xx

Helena zei

Op bepaalde momenten helaas wel Joolzz, dat maakt het meer dan verdrietig. De hoop is dan ook dat ze snel door deze moeilijke fase heen gaat en we blijven dan ook vooral veel gezellige dingen doen xx

Mirjam Kakelbont zei

Dat zijn momenten die je altijd bijblijven. Erg, dat je bij je vriendin haar geheugen als los zand door haar handen weg glipt...
Heel verdrietig maar ik hoop dat het een troost voor je is dat jij een troost voor je vriendin bent. Ook als die draad in de knoop komt te zitten.
Sterkte, je bent een lieverd!

Helena zei

Dank je wel voor je lieve reactie Mirjam!

Merel zei

Heftig en confronterend hoe de draad misschien vlugger dan je verwachtte verder in de war raakt
Niet gemakkelijk om te zien hoe ze verder weg glijdt bij momenten
Gelukkig heeft ze een schat van een vriendin en ben jij er ook in die verwarrende momenten voor haar

Lieve knuffel

Helena zei

Dank je wel Merel, lief!

klaproos zei

de draad weer oppakken ja Helena dat doe je goed, het leven gaat door, en je bent er nog hé, je bent er nog,

Je vriendin boft maar met jou,
gefeliciteerd met de stageplek, niet de eerste de beste, well done,
en samen uit eten en bijkletsen,
dat zou je vaker moeten doen quality time

xxx

Helena zei

Gewoon van alles wat vaker doen Dien, dat is het plan :-) xx

Mrs. T. zei

Ai, het rafelt dus steeds verder. Wat verdrietig.

Helena zei

Soms best wel mrs. T.

Patty zei

Wat weet je toch altijd mooie metamoforen te gebruiken...Hier zitten op een aantal punten nog flink wat knopen in 'ons bolletje', maar ook dat komt wel goed.
Fijne rest zondag en een mooie nieuwe week gewenst!
XxX

Helena zei

Zullen we maar zeggen dat het een mooie tijd is nu om die te ontwaren Patty :-). Wens ook jou een hele mooie week x