En ach, eerlijk is eerlijk, het is toch ook wel weer een beetje heel bijzonder, dat weer. Misschien zelfs wel een beetje extreem ook wel.
Maar hé, de maand juni was dan ook al heel bijzonder, al was het om hele andere redenen dan 'het weer'. En waarom zou juli dan gewoon eens gewoon doen? Dat zou toch saai zijn...
Maar ja, wat is er mis met saai?
De afgelopen tijd verlang ik wel eens naar saai. Dat mag je best weten. En dan natuurlijk niet in de zin van vervelend, slaapverwekkend en sloom. Maar wel gewoon lekker alledaags, doorsnee, misschien zelfs wel een beetje truttig...
Ik droom zelfs over alledaagse dingen. Gewoon, de doodgewoonste... wie kent ze niet. Ze zijn er wel, ik weet het zeker. Soms is er alleen zo'n periode in je leven dat ze (lijken te) verdwijnen naar de achtergrond, omdat bijzondere, aparte, eigenaardige, excentrieke, ongewone, opmerkelijke, buitengewone, onverwachte gebeurtenissen de overhand (lijken te) nemen.
Dus, heb ik besloten, dat ik er wel een beetje klaar mee ben. Dat ik best tevreden ben, geniet en blij ben met alledaagse, doodgewone dingen, zoals de tomaatjes die beginnen te groeien in onze moesbak. De courgetteplant die in de bloei staat. De eerste komkommer die zichtbaar is. De meer dan 40 stoofpeertjes die almaar groter en groter worden. De zonnebloemen die intussen bijna boven ons geweldige 'Kijkdania' uit rijzen. De zwetende, veel te lang durende diplomauitreiking van mijn bonuszoon; duurt altijd te lang, want dat doen diplomauitreikingen nu eenmaal, omdat vijf jaar niet te vatten is in anderhalve minuut spreektijd per leerling...
Maar ik ben ook gewoon blij met de uitbreiding van de huishoudelijke hulp voor mijn lieve vriendin die kampt met alzheimer en alle complexe zaken die daarbij komen kijken, de lieve zorgzuster om haar heen, de leuke dingen die we samen (met mijn Lief) doen, de tijd en energie die ik heb om er gewoon te zijn, voor iedereen, inclusief mezelf, een spontane, zwoele zomeravond met lieve vrienden, een hapje, een drankje en niet te vergeten tussendoor een dompel in het zwembad, dat je lief zo maar krijgt van een collega op een doordeweekse vrijdag zodat ons eigen bad(je) weer door kan naar de buren...
Ik zit buiten en volg een merel met in zijn bekkie een besje als ik ineens weer sinds tijden de prachtige pianoklanken uit huis hoor komen...
Zo maar weer een cadeautje van onze puberende puber op een zondagmiddag in juli; net zo bijzonder als al dat andere alledaagse...
12 opmerkingen:
dat i shet feest dat leven heet,
de kleine alledaagse dingen geven je vaak het meeste vreugede.
xxx
Wat een heerlijk stukje! Tja, ook hier verlang ik naar weer het 'normale' ritme; op de berg hier een berg te verwerken en het gaat maar door. Gelukkig herinner jij me er weer aan te genieten van die kleine mooie momenten des levens. Zoals straksjes de eerste rode tomaten oogsten :-)
Fijne zondag en mooie nieuwe week, knuf!
Geniet maar volop van de gewone kleine dingen meis en vooral van af en toe zo'n heerlijke dompel...!!
Helemaal waar Dien :-)
Jij ook Patty, dank je wel en ik wens je veel mooie genietmomenten!
Doe ik Marjolijn en met het dompelbad lukt dat prima :-).
Het zijn die alledaagse dingen die ls we er open voor staan het leven zo bijzonder maken
Absoluut Merel :-)
Alledaags, eenvoud, dat is het ware geluk als je dat kunt ervaren en weet te waarderen xx
Heerlijk zulke dagen/momenten.
En ik kan me alles voorstellen bij je opmerking over de piano. Al speelt jongste hier nog maar twee jaar, het plezier dat ze heeft en dat ze ons daarmee brengt is geweldig!
Ik ben dan ook blij dat ik dat kan Roelien xx
Zeker Mrs. T. en ik hoop dat je nog heel lang van haar spel mag genieten :-)
Soms zijn de alledaagse dingen het speciaalst! Genieten!!
Leuke blogje! ik zag u via andere blogster, zo vindt je mekaar, gezellig om hier te lezen...
Een reactie posten