Dan is het zo...

*klik hier*

Alle tijd
'We doen gewoon alsof we alle tijd hebben.', schreef ik een dag of tien geleden...

En dat hebben we gedaan, ondanks dat ook wij uiteraard wisten dat er altijd die tijd komt dat er geen tijd meer is.

Zondag 7 juni was die tijd. Terwijl een zonnetje de ochtendlucht blauwer kleurde, was het mooi geweest, was het 'einde voorstelling'. 

'Ik heb een prachtig leven gehad'. Ik heb het je vaak horen zeggen. Een leven dat voor ons en voor velen, maar ook zeker voor jou, best nog wel even had mogen duren. Het mocht helaas niet zo zijn. 

'Dan is het zo'
Waren de woorden die je dapper sprak, nog geen twee weken geleden, toen je favoriete arts je vertelde hoe de stand van zaken was... 

Eergisteren hebben we definitief afscheid van je genomen. Dat er in korte tijd toch zo veel kan gebeuren. Die snelheid maakt dat het onwerkelijk is. De werkelijkheid is dat het voor jou snel genoeg was.

Omringd door heel veel lieve mensen, die van je houden, hebben we vrijdag eveneens je leven gevierd. Samen met je kleinzoon, waar je zo trots op was, die nog een laatste keer voor je speelde en ontroerde met de klanken van Chopin. Mijn lief, jouw zoon, waar je zo trots op was, die prachtig heeft gesproken; jullie leven gevat in woorden, geschreven uit zijn hart, met alle emoties die bij dat leven hoorden...

Eigenlijk is het met geen pen te beschrijven, het is eenvoudig zo. Niets meer en niets minder, maar voor altijd in ons hart!